"If they seek to injure me!" said Krishna! | Udyoga Parva - Section 93 | Mahabharata In Tamil
(பகவத்யாந பர்வம் –22)
பதிவின் சுருக்கம் : விதுரன் சொன்னதைப் புகழ்ந்த கிருஷ்ணன், தான் ஹஸ்தினாபுரம் வந்த நோக்கத்தைச் சொன்னது; சமாதானம் ஏற்பட்டால் புண்ணியம் கிட்டும், ஏற்படாவிட்டால் மனசாட்சிக்கு நிறைவேற்படும் என்று சொன்ன கிருஷ்ணன்...
அந்தப் புனிதமானவன் {கிருஷ்ணன் விதுரனிடம்} சொன்னான், "உண்மையில், பெரும் ஞானம் கொண்டவர் சொல்ல வேண்டியதே அஃது; உண்மையில், பெரும் முன்னறிவு கொண்டவர் சொல்ல வேண்டியதே அஃது; உண்மையில், உம்மைப் போன்ற ஒருவன், என்னைப் போன்ற நண்பனுக்குச் சொல்ல வேண்டியதே அஃது; உண்மையில், அறம், பொருள் மற்றும் இன்பம் ஆகியவற்றை நன்கு அறிந்த உம்மால் சொல்லத்தகுந்ததே அஃது; ஓ! விதுரரே, எனக்குத் தந்தையும் தாயும் போன்ற உம்மால் சொல்லத்தகுந்ததே அஃது. நீர் என்னிடம் கூறியது நிச்சயம் உண்மையானது; பாராட்டுக்குத் தகுதியானது; மற்றும் அறிவுக்கு இசைவானது. எனினும், ஓ! விதுரரே, நான் வந்ததற்கான காரணத்தைக் கவனமாகக் கேளும்.
ஓ! விதுரரே, திருதராஷ்டிரர் மகனின் {துரியோதனனின்} தீய தன்மையையும், அவன் தரப்பை அடைந்திருக்கும் க்ஷத்திரியர்களின் பகையையும் நன்கு அறிந்தே குருக்களிடம் நான் வந்திருக்கிறேன். யானைகள், தேர்கள் மற்றும் குதிரைகளுடன் கூடிய முழு உலகமும் பேராபத்தில் மூழ்கி மரணவலைக்குள் அகப்படுவதில் இருந்து அதை விடுவிப்பவன் பெரும் தகுதியை {புண்ணியத்தை} ஈட்டுவான். ஓர் அறச்செயலைச் செய்யத் தன் திறமைகளில் சிறந்தவற்றால் {இயன்றவரை} முயன்று, ஒரு மனிதன் தோற்றாலும், ஒருபுறம் அது தோல்வியாக இருந்தாலும், அந்தச் செயல் ஈட்டிய தகுதி {புண்ணியம்} அவனுடையதாகிறது, என்பதில் சிறு ஐயத்தையும் நான் கொள்ளவில்லை. ஒரு மனிதன் பாவம்நிறைந்த ஒரு செயலைச் செய்ய மனதில் நினைத்திருந்தாலும், அவன் அதை உண்மையில் செய்யவில்லையென்றால், அந்தச் செயலின் கெட்ட தகுதி {பாவம்} அவனுடையதாகாது என்பதைச் சாத்திரம் மற்றும் அறம் ஆகியவற்றை அறிந்தவர்கள் அறிவார்கள்.
ஓ! விதுரரே, போரில் கொல்லப்படப்போகும் குருக்களுக்கும், சிருஞ்சயர்களுக்கும் இடையில் சமாதானத்தைக் கொண்டுவர நான் உள்ளப்பூர்வமாக முயல்வேன். (அவர்கள் அனைவருக்கும் மேல் தொங்கிக் கொண்டிருக்கும்) பயங்கரமான பேராபத்து, குருக்களின் நடத்தையில்தான் தன் தோற்றத்தைக் கொண்டுள்ளது. ஏனெனில், துரியோதனன் மற்றும் கர்ணன் ஆகியோரின் நேரடி செயல்பாட்டின் காரணமாகவே, இந்த இருவரின் தலைமையில் பிற க்ஷத்திரியர்கள் அதைப் {அந்தப் பேராபத்தைப்} பின்தொடர்கிறார்கள். ஆபத்தில் மூழ்கப்போகும் ஒரு நண்பனைத் தனது வேண்டுதலின் மூலம் காக்க முயலாத ஒருவனை, இழிந்தவனாகவே கற்றோர் கருதுகின்றனர். தனது வலிமையில் சிறந்ததால் {இயன்றவரை} முயன்று, தன் நண்பனின் முடியைப் பற்றி இழுக்கும் அளவுக்குச் சென்றாவது, முறையற்ற செயலில் இருந்து அந்த நண்பனை விலகச்செய்ய முயல வேண்டும். இப்படி ஒருவன் {அந்த மனிதன்} செயல்படும்போது, அவனுக்குப் பழி நேராமல், புகழை அறுவடை செய்கிறான்.
எனவே, ஓ! விதுரரே, அறம் மற்றும் பொருளுக்கு ஏற்புடையதும், தற்போதைய பேரிடரை விலக்கவல்லதுமான நன்மையை விளைவிப்பதுமான எனது நல்ல ஆலோசனைகளைத் தனது ஆலோசகர்களுடன் சேர்ந்து ஏற்பதே திருதராஷ்டிரர் மகனுக்குத் {துரியோதனனுக்குத்} தகும். எனவே, திருதராஷ்டிரர் மகன்களுக்கும், பாண்டவர்களுக்கும், பூமியில் உள்ள அனைத்து மன்னர்களுக்கும் நன்மையைக் கொண்டு வரவே நான் உள்ளப்பூர்வமாக முயற்சி செய்வேன். (எனது நண்பர்களுக்கான) நன்மையைக் கொண்டுவர நான் முயலும்போது, துரியோதனன் என்னைத் தவறாக எடுத்துக் கொண்டால், நான் எனது மனசாட்சிக்கு நிறைவுடன் இருப்பேன். உறவினர்களுக்கிடையில் சச்சரவு உண்டாகும்போது, இடைநிலை வேலைகளை {மத்தியஸ்த வேலைகளை} ஏற்பவனே உண்மையான நண்பனாவான்.
நீதியற்றவர்களும், மூடர்களும், பகையாளர்களுமான அவர்கள் {கௌரவர்கள்}, 'கோபக்கார குருக்களும், பாண்டவர்களும், தங்களுக்குள் ஒருவரையொருவர் கொல்வதைத் தடுக்கத் தன்னால் {கிருஷ்ணனால்} முடியுமென்றாலும், கிருஷ்ணன் எந்த முயற்சியையும் மேற்கொள்ளவில்லை' என்று பின்னர்ச் சொல்லக்கூடாது என்பதற்காகத்தான் நான் இங்கு வந்திருக்கிறேன். உண்மையில், இருதரப்புக்கும் உதவி செய்யவே நான் இங்கே வந்திருக்கிறேன். சமாதானத்தைக் கொண்டுவர நான் முயற்சி செய்வதால், நான் மன்னர்கள் அனைவரின் நிந்தனையில் இருந்து தப்புவேன்.
அறம் மற்றும் பொருள் நிறைந்த எனது மங்கலகரமான வார்த்தைகளைக் கேட்ட பிறகும், மூடனான துரியோதனன் அதை ஏற்கவில்லையென்றால், அவன் {துரியோதனன்} தன் விதியையே {மரணத்தையே} அழைத்துக் கொள்வான். ஓ! உயர்ந்த ஆன்மா கொண்டவரே {விதுரரே}, பாண்டவர்களின் விருப்பங்களைத் தியாகம் செய்யாமல், என்னால் குருக்களிடம் {கௌரவர்களிடம்} சமாதானத்தை உண்டாக்க முடியுமென்றால், எனது நடத்தை உயர்ந்த தகுதியைப் {புண்ணியத்தைப்} பெற்றதாகக் கருதப்படும், கௌரவர்களும் மரண வலைகளில் இருந்து விடுதலை பெறுவார்கள்.
கெடுதியில்லாததும், நீதிக்கு இசைவானதும், அறிவு நிறைந்ததுமான நான் சொல்லப்போகும் வார்த்தைகளைத் திருதராஷ்டிரர் மகன்கள் கவனமாகக் கேட்டால், எனது நோக்கமான சமாதானம் எட்டப்படும். (அதற்குத் தூதனாக இருந்த) என்னைக் கௌரவர்கள் வழிபடுவார்கள். மறுபுறம், அவர்கள் {கௌரவர்கள்} எனக்குக் காயமேற்படுத்த முயன்றால், பூமியில் உள்ள அனைத்து மன்னர்களும் ஒன்றாகக் கூடி வந்தாலும், கோபமடைந்திருக்கும் சிங்கத்திற்கு முன் நிற்க இயலாத மான் கூட்டம் போல, அவர்கள் எனக்கு ஈடாக இருக்கமாட்டார்கள் என்பதை நான் உமக்குச் சொல்லிக் கொள்கிறேன்" என்றான் {கிருஷ்ணன்}.
வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்} தொடர்ந்தார், "யாதவர்களுக்கு மகிழ்ச்சியை ஊட்டும் விருஷ்ணி குலத்துக் காளை {கிருஷ்ணன்} இவ்வாறு சொல்லிவிட்டு, தனது மென்மையான படுக்கையில் உறங்குவதற்காகப் படுத்தான்."
|
|
|