Wednesday, September 20, 2000

Religion by Self-Restraint - Dhyan yoga! | Bhishma-Parva-Section-030

(Bhagavat-Gita Parva - 18) [Bhagavad Gita Chapter 6]


"The Holy One said,--'Regardless of fruit of action, he that performs the actions which should be performed, is a renouncer and devotee, and not one who discards the (sacrificial) fire, nor one that abstains from action.[191] 6:1

That which has been called renunciation, know that, O son of Pandu, to be devotion, since nobody can be a devotee who has not renounced (all) resolves.[192] 6:2

To the sage desirous of rising to devotion, action is said to be the means; and when he has risen to devotion, cessation of action is said to be the means. 6:3

When one is no longer attached to the objects of the senses, nor to actions, and when one renounces all resolves, then is. One said to have risen to devotion. 6:4

One should raise (his ) self by self; one should not degrade (his) self; for one's own self is one's friend, and one's own self is one's enemy.[193] 6:5

To him (only) who has subjugated his self by his self is self a friend. But to him who has not subjugated his self, his self behaves inimically like an enemy. 6:6

The soul of one who has subjugated his self and who is in the enjoyment of tranquillity, is steadily fixed (on itself) amid cold and heat, pleasure and pain, and also honour and dishonour. 6:7

That ascetic is said to be devoted whose mind is satisfied with knowledge and experience, who hath no affection, who hath subjugated his senses, and to whom a sod, a stone and gold are alike. 6:8

He, who views equally well-wishers, friends, foes, strangers that are indifferent to him, those who take part with both sides, those who are objects of aversion, those who are related (to him), those who are good, and those who are wicked, is distinguished (above all others). 6:9

A devotee should always fix his mind on contemplation, remaining in a secluded place alone, restraining both mind and body, without expectations (of any kind), and without concern (with anything).[194] 6:10

Erecting his seat immovably on a clean spot, not too high nor too low, and spreading over it a piece of cloth, a deer-skin, or blades of Kusa grass, and there seated on that seat, with mind fixed on one object, and restraining the functions of the heart and the senses, one should practise contemplation for the purification of self. 6:11-12

Holding body, head, and neck even, unmoved and steady, and casting his glance on the tip of his nose, and without looking about in any of the different directions, with mind in tranquillity, freed from fear, observant of the practices of Brahmacharins, restraining the mind, with heart fixed on me, the devotee should sit down, regarding me as the object of his attainment. 6:13-14

Thus applying his soul constantly, the devotee whose heart is restrained, attains to that tranquillity which culminates in final absorption and assimilation with me. 6:15

Devotion is not one's, O Arjuna, who eateth much, nor one's who doth not eat at all; nor one's who is addicted to too much sleep, nor one's who is always awake, devotion that is destructive of misery is his who is temperate in food and amusements, who duly exerts himself temperately in all his works, and who is temperate in sleep and vigils. 6:16-17

When one's heart, properly restrained, is fixed on one's own self, then, indifferent to all objects of desire, he is one called a devotee.[195] 6:18

As a lamp in a windless spot doth not flicker, even that is the resemblance declared of a devotee whose heart hath been restrained and who applieth his self to abstraction. 6:19

That (condition) in which the mind, restrained by practice of abstraction, taketh rest, in which beholding self by self, one is gratified within self; in which one experienceth that highest felicity which is beyond the (sphere of the) senses and which the understanding (only) can grasp, and fixed on which one never swerveth from the truth; acquiring which one regards no other acquisition greater than it, and abiding in which one is never moved by even the heaviest sorrow; that (Condition) should be known to be what is called devotion in which there is a severance of connection with pain. That devotion should be practised with perseverance and with an undesponding heart.[196]  6:20-23

Renouncing all desires without exception that are born of resolves, restraining the group of the senses on all sides by mind alone, one should, by slow degrees, become quiescent (aided) by (his) understanding controlled by patience, and then directing his mind to self should think of nothing.[197] 6:24-25

Wheresoever the mind, which is (by nature) restless and unsteady, may run, restraining it from those, one should direct it to self alone. 6:26

Indeed, unto such a devotee whose mind is in tranquillity, whose passions have been suppressed, who hath become one with Brahma and who is free from sin, the highest felicity cometh (of his own accord). 6:27

Thus applying his soul constantly (to abstraction), the devotee, freed from sin, easily obtaineth that highest happiness, viz., with Brahma. 6:28

He who hath devoted his self to abstraction casting an equal eye everywhere, beholdeth his self in all creatures and all creatures in his self. 6:29

Unto him who beholdeth me in everything and beholdeth everything in me. I am never lost and he also is never lost to me.[198] 6:30

He who worshippeth me as abiding in all creatures, holding yet that all is one, is a devotee, and whatever mode of life he may lead, he liveth in me. 6:31

That devotee, O Arjuna, who casteth an equal eye everywhere, regarding all things as his own self and the happiness and misery of others as his own, is deemed to be the best.' 6:32

"Arjuna said, 'This devotion by means of equanimity which thou hast declared, O slayer of Madhu,--on account of restlessness of the mind I do not see its stable presence.[199] 6:33

O Krishna, the mind is restless, boisterous, perverse, and obstinate. Its restraint I regard to be as difficult of accomplishment as the restraint of the wind.' 6:34

"The Holy One said, 'Without doubt, O thou of mighty arms the mind is difficult of subjugation and is restless. With practice, however, O son of Kunti, and with the abandonment of desire, it can be controlled. 6:35

It is my belief that by him whose mind is not restrained, devotion is difficult of acquisition. But by one whose mind is restrained and who is assiduous, it is capable of acquisition with the aid of means.' 6:36

"Arjuna said, 'Without assiduity, though endued with faith, and with mind shaken off from devotion, what is the end of him, O Krishna, who hath not earned success in devotion? 6:37

Fallen off from both,[200] is he lost like a separated cloud or not, being as he is without refuge, O thou of mighty arms, and deluded on the path leading to Brahma? 6:38

This my doubt, O Krishna, it behoveth thee to remove without leaving anything. Besides thee, no dispeller of this doubt is to be had.[201] 39

"The Holy One said, 'O son of Pritha, neither here, nor hereafter, doth ruin exist for him, since none, O sire, who performs good (acts) comes by an evil end. 6:40

Attaining to the regions reserved for those that perform meritorious acts and living there for many many years, he that hath fallen off from devotion taketh birth in the abode of those that art pious and endued with prosperity, or, he is born even in the family of devotees endued with intelligence. Indeed, a birth such as this is more difficult of acquisition in this world. 6:41-42

There in those births he obtaineth contact with that Brahmic knowledge which was his in his former life; and from that point he striveth again, O descendant of Kuru, towards perfection.  6:43

And although unwilling, he still worketh on in consequence of that same former practice of his. Even one that enquireth of devotion riseth above (the fruits of) the Divine Word.-[202] 6:44

Striving with great efforts, the devotee, cleaned of all his sins, attaineth to perfection after many births, and then reacheth the supreme goal. 6:45

The devotee is superior to ascetics engaged in austerities; he is esteemed to be superior to even the man of knowledge. The devotee is superior to those that are engaged in action. Therefore, become a devotee, O Arjuna. 6:46

Even amongst all the devotees, he who, full of faith and with inner self resting on me, worshippeth me, is regarded by me to be the most devout." 6:47


________________________________________

Footnotes

191. Renouncer and devotee Sannyasin and Yogin.

192. Which spring from desire.

193. Self in this sloka is explained by the commentators as mind. The mind, unless controlled, cannot lead to devotion.

194. Chitta and atma are explained by the commentators as "mind and body."

195. Fixed on one's own self, i.e., withdrawn from all objects of sense. Thus Sankara.

196. Nischayena is explained by Sankara as equivalent to "with preservence" or steadily. Sreedhara explains it as equal to "with the certitude of knowledge acquired by instruction."

197. Mriti-grahitaya Buddhya is, as explained by Sankara and others "with understanding controlled by patience," K. T. Telang renders it "with firm resolve coupled with courage."

198. i.e. I am always visible to him, and he too is always within my sight and I am always kind to him.

199. i.e. how its stable existence may be secured, the mind being by nature ever restless.

200. Fallen off from both, i.e., from heaven (through work) and absorption into Brahma (through devotion).

201. Without leaving anything, i.e., entirely.

202. The Divine-Word i.e., the Vedas. So great is the efficacy of devotion that one merely enquiring of it transcends him who conforms to the rites of the Vedas.

 

தமிழில் | In Tamil

மஹாபாரதத்தின் முக்கிய மனிதர்கள் வரும் பகுதிகள்

அகம்பனன் அகலிகை அகஸ்தியர் அகிருதவரணர் அக்ருதவ்ரணர் அக்னி அங்கதன் அங்காரபர்ணன் அங்கிரஸ் அசமஞ்சன் அசலன் அசுவினிகள் அஞ்சனபர்வன் அதிரதன் அத்புதன் அத்ரி அத்ரிசியந்தி அபிமன்யு அம்பரீஷன் அம்பா அம்பாலிகை அம்பிகை அம்பை அயோதா தௌம்யா அரிஷ்டநேமி அருணன் அருணி அருந்ததி அர்வாவசு அர்ஜுனன் அலம்பலன் அலம்புசன் அலம்புசை அலர்க்கன் அலாயுதன் அவிந்தியன் அவுர்வா அனுகம்பகன் அனுவிந்தன் அன்சுமான் அஷ்டகன் அஷ்டவக்கிரர் அஸ்மர் அஸ்வசேனன் அஸ்வத்தாமன் அஸ்வபதி அஹல்யை ஆங்கரிஷ்டன் ஆணிமாண்டவ்யர் ஆதிசேஷன் ஆத்ரேயர் ஆர்யகன் ஆர்ஷ்டிஷேணர் ஆஜகரர் ஆஸ்தீகர் இக்ஷ்வாகு இந்திரசேனன் இந்திரசேனை இந்திரத்யும்னன் இந்திரன் இந்திரஜித் இந்திரோதர் இராவான் {அரவான்} இல்வலன் உக்கிரசேனன் உக்தன் உக்ரசேனன் உசீநரன் உச்சைஸ்ரவஸ் உதங்கர் உதங்கா உதத்யர் உத்தமௌஜஸ் உத்தரன் உத்தரை உத்தவர் உத்தாலகர் உபமன்யு உபரிசரன் உபஸ்ருதி உமை உலூகன் உலூபி ஊர்வசி எலபத்திரன் ஏகதர் ஏகதன் ஏகலவ்யன் ஐராவதன் ஓகவதி ஔத்தாலகர் ஔத்தாலகி கங்கன் கங்கை கசன் கசியபர் கடோத்கசன் கணிகர் கண்வர் கதன் கத்ரு கந்தன் கபிலர் கபோதரோமன் கயன் கராளன் கருடன் கர்ணன் கலி கல்கி கல்மாஷபாதன் கவந்தன் கனகன் கஹோடர் காகமா காக்ஷிவத் காசியபர் காதி காந்தாரி காமதேனு காயத்ரி காயவ்யன் கார்க்கோடகன் கார்க்யர் கார்த்தவீரியார்ஜுனன் கார்த்திகை காலகவிருக்ஷீயர் காலகேயர் காலவர் காலன் காளி கிந்தமா கிரது கிரந்திகன் கிராதன் கிரிசன் கிரிடச்சி கிருதவர்மன் கிருதவீர்யன் கிருதாசி கிருபர் கிருபி கிருஷ்ணன் கிர்மீரன் கீசகர்கள் கீசகன் குசிகன் குணகேசி குணி-கர்க்கர் குண்டதாரன் குந்தி குந்திபோஜன் குபேரன் கும்பகர்ணன் குரு குரோதவாசர்கள் குவலாஸ்வன் கேசினி கேசின் கேதுவர்மன் கைகேயன் கைகேயி கைடபன் கோடிகன் கோமுகன் கௌசிகர் கௌசிகி கௌதமர் கௌதமன் கௌதமி க்ஷத்ரபந்து க்ஷேமதர்சின் க்ஷேமதூர்த்தி சகரன் சகாதேவன் சகுந்தலை சகுனி சக்திரி சக்ரதேவன் சங்கன் சசபிந்து சச்சி சஞ்சயன் சஞ்சயன் 1 சதயூபன் சதானீகன் சத்தியசேனன் சத்தியபாமா சத்தியர் சத்தியவதி சத்தியஜித் சத்யசேனன் சத்யபாமா சத்யவான் சத்ருஞ்சயன் சந்தனு சந்திரன் சமங்கர் சமீகர் சம்சப்தகர்கள் சம்பரன் சம்பா சம்பாகர் சம்பை சம்வர்ணன் சம்வர்த்தர் சரபன் சரஸ்வதி சர்மின் சர்மிஷ்டை சர்யாதி சலன் சல்லியன் சனத்சுஜாதர் சஹஸ்ரபத் சாகரன் சாண்டிலி சாண்டில்யர் சாத்யகி சாத்யர்கள் சாந்தை சாம்பன் சாம்யமணி சாரங்கத்வஜன் சாரஸ்வதர் சாரிசிரிகன் சாருதேஷ்ணன் சார்வாகன் சால்வன் சாவித்ரி சிகண்டி சிங்கசேனன் சிசுபாலன் சித்திரசேனன் சித்திரன் சித்திராங்கதை சித்ரகுப்தன் சித்ரவாஹனன் சிநி சிந்துத்வீபன் சிபி சியவணன் சியவனர் சிரிகாரின் சிரிங்கின் சிருஞ்சயன் சிவன் சீதை சுகர் சுகன்யா சுகுமாரி சுகேது சுக்ரது சுக்ரன் சுக்ரீவன் சுசர்மன் சுசோபனை சுதக்ஷிணன் சுதசோமன் சுதர்சனன் சுதர்மை சுதன்வான் சுதாமன் சுதேவன் சுதேஷ்ணை சுநந்தை சுந்தன் உபசுந்தன் சுபத்திரை சுப்ரதீகா சுமித்திரன் சுமுகன் சுரதன் சுரதை சுரபி சுருதகர்மன் சுருதசேனன் சுருதர்வன் சுருதர்வான் சுருதாயுதன் சுருதாயுஸ் சுருவாவதி சுலபை சுவர்ணஷ்டீவின் சுவாகா சுவேதகேது சுனந்தை சுனஸ்ஸகன் சுஷேணன் சுஹோத்திரன் சூதன்வான் சூரன் சூரியதத்தன் சூரியவர்மன் சூரியன் சூர்ப்பனகை சேகிதானன் சேதுகன் சேனஜித் சைகாவத்யர் சைப்யை சைரந்திரி சோமகன் சோமதத்தன் சௌதி சௌதியும்னி சௌனகர் தக்ஷகன் தக்ஷன் தண்டதாரன் தண்டன் தண்டி ததீசர் தத்தாத்ரேயர் தபதி தபஸ் தமயந்தி தமனர் தம்போத்பவன் தர்மதர்சனர் தர்மதேவன் தர்மத்வஜன் தர்மவியாதர் தர்மாரண்யர் தளன் தனு தாத்ரேயிகை தாரகன் தாருகன் தார்க்ஷ்யர் தாலப்யர் தியுமத்சேனன் திரஸதஸ்யு திரிசிரன் திரிதர் திரிஜடை திருதராஷ்டிரன் திருதவர்மன் திருஷ்டத்யும்னன் திரௌபதி திலீபன் திலோத்தமை திவோதாசன் தீர்க்கதமஸ் துச்சலை துச்சாசனன் துந்து துரியோதனன் துருபதன் துருபதன் புரோகிதர் துரோணர் துர்க்கை துர்மதன் துர்மர்ஷணன் துர்முகன் துர்வாசர் துர்ஜயன் துலாதாரன் துவஷ்டிரி துவாபரன் துவிதன் துஷ்கர்ணன் துஷ்யந்தன் தேவ தேவகி தேவசர்மன் தேவசேனா தேவசேனை தேவமதர் தேவயானி தேவராதன் தேவலர் தேவஸ்தானர் தேவாபி தௌமியர் நகுலன் நகுஷன் நமுசி நரகாசுரன் நரன் நளன் நளன்2 நாகன் நாசிகேதன் நாடீஜங்கன் நாரதர் நாராயணர்கள் நாராயணன் நிருகன் நிவாதகவசர்கள் நீலன் நைருதர்கள் பகதத்தன் பகர் பகன் பகீரதன் பங்காஸ்வனன் பசுஸகன் பஞ்சசிகர் பஞ்சசூடை பத்மநாபன் பத்மன் பத்ரகாளி பத்ரசாகன் பத்ரா பப்ருவாஹனன் பரசுராமர் பரதன் பரத்வாஜர் பராசரர் பராவசு பரிக்ஷித் பரீக்ஷித்1 பர்ணாதன் பர்வதர் பலராமன் பலன் பலி பலிதன் பாகுகன் பாணன் பாண்டியன் பாண்டு பானுமதி பானுமான் பாஹ்லீகர் பிங்களன் பிங்களை பிரகலாதன் பிரதர்த்தனன் பிரதிவிந்தியன் பிரதீபன் பிரத்யும்னன் பிரத்னஸ்வன் பிரமாதின் பிரம்மதத்தன் பிரம்மத்வாரா பிரம்மன் பிரம்மாதி பிராதிகாமின் பிருகதஸ்வர் பிருகத்யும்னன் பிருகு பிருது பிருந்தாரகன் பிருஹத்சேனை பிருஹத்பலன் பிருஹத்ரதன் பிருஹந்நளை பிருஹஸ்பதி பீமன் பீமன்1 பீஷ்மர் புரு புருரவஸ் புரோசனன் புலஸ்தியர் புலஹர் புலோமா புஷ்கரன் பூமாதேவி பூரி பூரிஸ்ரவஸ் பூஜனி போத்யர் பௌரவன் பௌரிகன் பௌலோமர் மங்கணகர் மங்கி மடன் மணிமான் மதங்கன் மதயந்தி மதிராக்ஷன் மது மதுகைடபர் மந்தபாலர் மந்தரை மயன் மருத்தன் மலயத்வஜன் மனு மஹாபிஷன் மஹிஷன் மஹோதரர் மாணிபத்ரன் மாதலி மாதவி மாத்ரி மாந்தாதா மாரீசன் மார்க்கண்டேயர் மாலினி மிருத்யு முகுந்தன் முசுகுந்தன் முத்கலர் முனிவர்பகன் மூகன் மேதாவி மேனகை மைத்ரேயர் யது யமன் யயவரர் யயாதி யவக்கிரீ யாதுதானி யாஜ்ஞவல்கியர் யுதாமன்யு யுதிஷ்டிரன் யுயுத்சு யுவனாஸ்வன் ரந்திதேவன் ராகு ராதை ராமன் ராவணன் ராஜதர்மன் ரிசீகர் ரிதுபர்ணன் ரிஷபர் ரிஷ்யசிருங்கர் ருக்மரதன் ருக்மி ருக்மிணி ருசங்கு ருசி ருத்திரன் ருரு ரேணுகன் ரேணுகை ரைப்பியர் ரோமபாதன் ரோஹிணி லக்ஷ்மணன் லட்சுமணன் லட்சுமி லபிதை லோகபாலர்கள் லோபாமுத்திரை லோமசர் லோமபாதன் லோமஹர்ஷனர் வசாதீயன் வசிஷ்டர் வசு வசுதேவர் வசுமனஸ் வசுமான் வசுஹோமன் வதான்யர் வந்தின் வருணன் வர்கா வஜ்ரவேகன் வஜ்ரன் வாசுகி வாதாபி வாமதேவர் வாயு வார்ஷ்ணேயன் வாலகில்யர் வாலி விகர்ணன் விசரக்கு விசாகன் விசித்திரவீரியன் விசோகன் விதுரன் விதுலை விந்தன் விபாண்டகர் விபாவசு விபீஷணன் விபுலர் வியாக்ரதத்தன் வியாசர் வியுஷிதஸ்வா விராடன் விருத்திரன் விருபாகஷன் விருஷகன் விருஷசேனன் விருஷதர்பன் விருஷபர்வன் விரோசனன் விவிங்சதி வினதை விஷ்ணு விஸ்வகர்மா விஸ்வாமித்ரர் வீதஹவ்யன் வீரத்யும்னன் வீரபத்ரன் வேதா வேனன் வைகர்த்தனன் வைசம்பாயனர் வைவஸ்வத மனு வைனியன் ஜடாசுரன் ஜடாயு ஜந்து ஜமதக்னி ஜரத்காரு ஜராசந்தன் ஜரிதை ஜரை ஜலசந்தன் ஜனகன் ஜனதேவன் ஜனபதி ஜனமேஜயன் ஜனமேஜயன் 1 ஜாம்பவதி ஜாரிதரி ஜாஜலி ஜிமூதன் ஜீவலன் ஜெயத்சேனன் ஜெயத்ரதன் ஜைகிஷவ்யர் ஜோதஸ்நாகாலி ஷாமந்தர் ஸனத்குமாரர் ஸுமனை ஸுவர்ச்சஸ் ஸ்கந்தன் ஸ்தாணு ஸ்தூணாகர்ணன் ஸ்யூமரஸ்மி ஸ்ரீ ஸ்ரீமதி ஸ்ரீமான் ஸ்வேதகி ஸ்வேதகேது ஸ்வேதன் ஹயக்ரீவன் ஹரிச்சந்திரன் ஹர்யஸ்வன் ஹனுமான் ஹாரீதர் ஹிடிம்பன் ஹிடிம்பை ஹிரண்யவர்மன் ஹோத்திரவாஹனர்