Story continued by Varga | Adi Parva - Section 215 | Mahabharata In Tamil
(அர்ஜுன வனவாச பர்வத் தொடர்ச்சி)
அந்தணனிடம் சாபம் பெற்ற அப்சரஸ்கள்; நாரதர் அப்சரஸ்களுக்கு தெற்கு கடற்கரையில் இருக்கும் புனித நீர்நிலைகளுக்குச் செல்லுமாறு வழிகாட்டியது; அர்ஜுனன் அவர்களை சாபத்திலிருந்து மீட்டது; அர்ஜுனன் மீண்டும் மணிபுரம் சென்று தனது மகன் பப்ருவாஹனன் அரியணையில் அமர்த்தப்பட்டிருப்பதைக் காண்பது; அர்ஜுனன் சித்திராங்கதையைக் கண்ட பிறகு கோகர்ணம் செல்வது;
வைசம்பாயனர் சொன்னார், "வர்கா தொடர்ந்தாள், "ஓ பாரத குலத்தில் முதன்மையானவனே, இந்த சாபத்தின் காரணமாக நாங்கள் அனைவரும் துயர் உற்றோம். நாங்கள் அந்த ஆன்மிகத்தைச் செல்வமாகக் கொண்டு தனது உறுதியில் இருந்து விலகாத அந்த அந்தணரைத் திருப்தி செய்ய நினைத்தோம்.
அவரிடம் நாங்கள், "அழகினாலும் இளமையாலும் ஏற்பட்ட கர்வத்தாலும், காம தேவனின் உந்துதலாலும், நாங்கள் முறையற்ற செயலைச் செய்தோம். ஓ அந்தணா, நீர் எங்களை மன்னியும். உண்மையில், ஓ அந்தணா, கடும் நோன்பு நோற்று, ஆன்மிகத்தைச் செல்வமாகக் கொண்ட உம்மை மயக்க நாங்கள் இங்கு வந்தது, மரணத்தை நோக்கி வந்தது போலாயிற்று.
இருப்பினும், அறம்சார்ந்தவர்கள், பெண்கள் கொல்லப்படக்கூடாது என்று சொல்லியிருக்கின்றனர். ஆகையால், அறத்தால் நீர் இன்னும் வளரும். நீர் எங்களைக் கொல்லலாகாது. ஓ அறத்தை நன்கு அறிந்தவரே, ஒரு அந்தணன் என்பவன் அனைத்து உயிருக்கும் நண்பன் என்றே சொல்லப்பட்டுள்ளது. ஓ பெரும் வளமை கொண்டவரே, ஞானமுள்ளோர் வாக்கும் மெய்யாகட்டும். மேம்பட்டவர்கள் தங்கள் கையில் பாதுகாப்பை நாடி வருவரை எப்போதும் காப்பர். நாங்கள் உமது பாதுகாப்பைக் கோருகிறோம். நீர் எங்களை மன்னிப்பதே தகும்" என்றனர்.
வைசம்பாயனர் தொடர்ந்தார், "இப்படிச் சொல்லப்பட்ட அந்த அற ஆன்மாக் கொண்ட அந்தணன், நற்செயல்களாலும் பிரகாசத்தாலும் சூரியனுக்கும் சந்திரனுக்கும் நிகரான அவன், அவர்களிடம் திருப்தி அடைந்தான். அந்த அந்தணன், "நூறு மற்றும் நூறாயிரம் என்பன நிலத்த தன்மையைக் குறிக்கும் குறீயீடுகள் ஆகும். நான் நூறு என்ற வார்த்தையை உச்சரித்தேன். அது ஒரு குறிப்பிட்ட எல்லை கொண்ட காலத்தைக் குறிக்குமே அன்றி, முடிவற்ற காலத்தைக் குறிக்காது. ஆகையால் நீங்கள் முதலைகளாகி, மனிதர்களைப் பிடித்து உண்ணுங்கள் (நான் சொல்லியவாறு நூறு ஆண்டுகளுக்கு). அந்த காலத்தின் முடிவில், ஒரு மேன்மை மிகுந்தவன் உங்கள் அனைவரையும் நீரில் இருந்து வெளியே நிலத்தின் தரையில் இழுத்துப் போடுவான். அப்போது நீங்கள் உங்கள் உண்மையான உருவை அடைவீர்கள். நான் கேலிக்காகக் கூட பொய் பேசியதில்லை. ஆகையால், நான் சொன்னது நடந்தே தீரும். நீங்கள் வசித்த அந்தப் புனித நீர்நிலைகள் உலக மக்களால் நதி-தீர்த்தங்கள் (பெண்களின் துன்பத்திற்கும் அத்துன்பத்திலிருந்து விடுதலை அடையும் நிலைக்கும் தொடர்புடைய புனித நீர் நிலை) என்ற பெயரால் புகழ் அடையும். அந்த இடங்கள் அத்தனையும், புனிதமானதாகவும், பாவம் போக்குவனவாகவும் அறம்சார்ந்த ஞானிகளால் காணப்படும்" என்றான் {அப்சரஸ்களிடம் அந்தணன்}.
வைசம்பாயனர் தொடர்ந்தார், "வர்கா பிறகு அர்ஜுனனிடம், "அந்தணனின் இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட நாங்கள் {அப்சரஸ்கள்}அவரை மரியாதையுடன் வணங்கி, வலம் வந்தோம். பிறகு, "(நாம் முதலையாக மாறிய பிறகு) நமது உண்மை உருவத்தைத் திரும்பத் தரும் மனிதனை நாம் எங்கு சந்திப்போம்" என்று எண்ணிக் கொண்டே அந்த இடத்தை விட்டு கனத்த இதயத்துடன் திரும்பிக் கொண்டிருந்தோம். அப்படி நினைத்துக் கொண்டே வந்த போது, ஓ பாரதா {அர்ஜுனா}, நாங்கள் மேன்மையுடன் கூடிய தெய்வீக முனிவர் நாரதரைச் சந்தித்தோம். அளக்க முடியாத சக்தி கொண்ட அந்த முனிவரைக் கண்டதால், எங்கள் இதயங்கள் மகிழ்ச்சியால் நிறைந்தன.
ஓ பார்த்தா {அர்ஜுனா}, நாங்கள் அவரை மரியாதையுடன் வணங்கி வெட்கம் {அவமானத்தால் வெட்கம்} நிறைந்த முகத்துடன் அவர் முன்பு நின்றோம். அவர்க்ள எங்களது துயரின் காரணத்தைக் கேட்டார். நாங்கள் அவரிடம் அனைத்தையும் சொன்னோம்.
நடந்தது அத்தனையும் கேட்ட அந்த முனிவர், "தெற்குக் கடலருகே இருக்கும் தாழ்ந்த நிலங்களில், ஐந்து புனிதமான நீர் நிலைகள் இருக்கின்றன. அது மகிழ்ச்சிகரமான, மேன்மையான, புனிதம் நிறைந்த இடமாகும். தாமதமில்லாமல் அங்கே செல்லுங்கள். பாண்டுவின் மகனான சுத்தமான ஆன்மா கொண்ட, அந்த மனிதர்களில் புலியான, தனஞ்சயன் {அர்ஜுனன்}, உங்களை இந்த இக்கட்டான சூழலில் இருந்து சந்தேகமற {நிச்சயம்} விடுவிப்பான்" என்றார். ஓ வீரனே, அந்த முனிவரின் வார்த்தைகளைக் கேட்ட நாங்கள் அனைவரும் இங்கே வந்தோம். ஓ பாவமற்றவனே, இன்று உண்மையிலேயே நான் உன்னால் விடுவிக்கப்பட்டுவிட்டேன். ஆனால் எனது நான்கு தோழிகள் இன்னும் அந்த நீர்நிலைகளில் இருக்கின்றனர். ஓ வீரனே, அவர்களையும் விடுவித்து நல்ல காரியத்தை செய்" என்றாள் {வர்கா அர்ஜுனனிடம்}.
வைசம்பாயனர் தொடர்ந்தார், "பிறகு, ஓ ஏகாதிபதியே {ஜனமேஜயா}, பெரும் சக்தி கொண்ட அந்தப் பாண்டவர்களில் முதன்மையானவன் {அர்ஜுனன்}, அனைவரையும் சாபத்திலிருந்து விடுவித்தான். நீரிலிருந்து எழுந்த அவர்கள் தங்கள் சொந்த உருவை அடைந்தார்கள். ஓ மன்னா {ஜனமேஜயா}, பிறகு அந்த அப்சரஸ்கள் பழைய உண்மையான உருவுடன் காணப்பட்டனர். (எந்த காரணத்திற்காக அந்த இடங்கள் இழி பெயர் பெற்றிருந்தனவோ அவற்றிலிருந்து) அந்தப் புனித நீர்நிலைகளைக் காப்பாற்றி, அந்த அப்சரஸ்களுக்கும், அவர்கள் தேர்ந்தெடுத்த இடத்திற்குச் செல்ல விடைகொடுத்து அனுப்பினான். அர்ஜுனன் சித்திராங்கதையை மறுபடியும் காண ஆவல் கொண்டான். ஆகையால், அவன் மணிபுர நகரம் நோக்கி முன்னேறினான். அங்கே வந்ததும், தன்னால் சித்திராங்கதையிடம் பெறப்பட்ட மகனான பப்ருவாஹனன் {Vabhruvahana} அரியணையில் அமர்ந்திருப்பதைக் கண்டான். ஓ ஏகாதிபதி {ஜனமேஜயா}, மீண்டும் சித்திராங்கதையைக் கண்ட அர்ஜுனன், கோகர்ணம் என்ற இடத்தை நோக்கி முன்னேறினான்.
|
|
|
