Saturday, January 01, 2000

Shall I recite Mahabharatha? said Sauti | Adi Parva - Section 1 a

Shall I recite Mahabharata?" said Sauti| Adi parva - Section - See more at: http://mahabharatham.arasan.info/2013/01/Mahabharatha-Adiparva-Section1.html#sthash.pKlh2jYz.dpuf
Shall I recite Mahabharata?" said Sauti| Adi parva - Section - See more at: http://mahabharatham.arasan.info/2013/01/Mahabharatha-Adiparva-Section1.html#sthash.pKlh2jYz.dpuf
Shall I recite Mahabharata?" said Sauti| Adi parva - Section - See more at: http://mahabharatham.arasan.info/2013/01/Mahabharatha-Adiparva-Section1.html#sthash.pKlh2jYz.dpuf
Shall I recite Mahabharata?" said Sauti| Adi parva - Section - See more at: http://mahabharatham.arasan.info/2013/01/Mahabharatha-Adiparva-Section1.html#sthash.pKlh2jYz.dpuf
Shall I recite Mahabharatha? said Sauti | Adi Parva  - Section 1 a
(Ubaparva : Anugramanika Parva)
Shall I recite Mahabharata?" said Sauti| Adi parva - Section - See more at: http://mahabharatham.arasan.info/2013/01/Mahabharatha-Adiparva-Section1.html#sthash.pKlh
Shall I recite Mahabharata?" said Sauti| Adi parva - Section - See more at: http://mahabharatham.arasan.info/2013/01/Mahabharatha-Adiparva-Section1.html#sthash.pKlh2jYz.dpuf

 THE MAHABHARATA

ADI PARVA - Section 1A

Om! Having bowed down to Narayana and Nara, the most exalted male being, and also to the goddess Saraswati, must the word Jaya be uttered.

Ugrasrava, the son of Lomaharshana, surnamed Sauti, well-versed in the Puranas, bending with humility, one day approached the great sages of rigid vows, sitting at their ease, who had attended the twelve years' sacrifice of Saunaka, surnamed Kulapati, in the forest of Naimisha. Those ascetics, wishing to hear his wonderful narrations, presently began to address him who had thus arrived at that recluse abode of the inhabitants of the forest of Naimisha. Having been entertained with due respect by those holy men, he saluted those Munis (sages) with joined palms, even all of them, and inquired about the progress of their asceticism. Then all the ascetics being again seated, the son of Lomaharshana humbly occupied the seat that was assigned to him. Seeing that he was comfortably seated, and recovered from fatigue, one of the Rishis beginning the conversation, asked him, 'Whence comest thou, O lotus-eyed Sauti, and where hast thou spent the time? Tell me, who ask thee, in detail.'

Accomplished in speech, Sauti, thus questioned, gave in the midst of that big assemblage of contemplative Munis a full and proper answer in words consonant with their mode of life.

"Sauti said, 'Having heard the diverse sacred and wonderful stories which were composed in his Mahabharata by Krishna-Dwaipayana, and which were recited in full by Vaisampayana at the Snake-sacrifice of the high-souled royal sage Janamejaya and in the presence also of that chief of Princes, the son of Parikshit, and having wandered about, visiting many sacred waters and holy shrines, I journeyed to the country venerated by the Dwijas (twice-born) and called Samantapanchaka where formerly was fought the battle between the children of Kuru and Pandu, and all the chiefs of the land ranged on either side. Thence, anxious to see you, I am come into your presence. Ye reverend sages, all of whom are to me as Brahma; ye greatly blessed who shine in this place of sacrifice with the splendour of the solar fire: ye who have concluded the silent meditations and have fed the holy fire; and yet who are sitting--without care, what, O ye Dwijas (twice-born), shall I repeat, shall I recount the sacred stories collected in the Puranas containing precepts of religious duty and of worldly profit, or the acts of illustrious saints and sovereigns of mankind?"


Vyasa (Krishna Dwaipayana)
"The Rishi replied, 'The Purana, first promulgated by the great Rishi Dwaipayana, and which after having been heard both by the gods and the Brahmarshis was highly esteemed, being the most eminent narrative that exists, diversified both in diction and division, possessing subtile meanings logically combined, and gleaned from the Vedas, is a sacred work. Composed in elegant language, it includeth the subjects of other books. It is elucidated by other Shastras, and comprehendeth the sense of the four Vedas. We are desirous of hearing that history also called Bharata, the holy composition of the wonderful Vyasa, which dispelleth the fear of evil, just as it was cheerfully recited by the Rishi Vaisampayana, under the direction of Dwaipayana himself, at the snake-sacrifice of Raja Janamejaya?'

"Sauti then said, 'Having bowed down to the primordial being Isana, to whom multitudes make offerings, and who is adored by the multitude; who is the true incorruptible one, Brahma, perceptible, imperceptible, eternal; who is both a non-existing and an existing-non-existing being; who is the universe and also distinct from the existing and non-existing universe; who is the creator of high and low; the ancient, exalted, inexhaustible one; who is Vishnu, beneficent and the beneficence itself, worthy of all preference, pure and immaculate; who is Hari, the ruler of the faculties, the guide of all things moveable and immoveable; I will declare the sacred thoughts of the illustrious sage Vyasa, of marvellous deeds and worshipped here by all. Some bards have already published this history, some are now teaching it, and others, in like manner, will hereafter promulgate it upon the earth. It is a great source of knowledge, established throughout the three regions of the world. It is possessed by the twice-born both in detailed and compendious forms. It is the delight of the learned for being embellished with elegant expressions, conversations human and divine, and a variety of poetical measures.

In this world, when it was destitute of brightness and light, and enveloped all around in total darkness, there came into being, as the primal cause of creation, a mighty egg, the one inexhaustible seed of all created beings. It is called Mahadivya, and was formed at the beginning of the Yuga, in which we are told, was the true light Brahma, the eternal one, the wonderful and inconceivable being present alike in all places; the invisible and subtile cause, whose nature partaketh of entity and non-entity. From this egg came out the lord Pitamaha Brahma, the one only Prajapati; with Suraguru and Sthanu. Then appeared the twenty-one Prajapatis, viz., Manu, Vasishtha and Parameshthi; ten Prachetas, Daksha, and the seven sons of Daksha. Then appeared the man of inconceivable nature whom all the Rishis know and so the Viswe-devas, the Adityas, the Vasus, and the twin Aswins; the Yakshas, the Sadhyas, the Pisachas, the Guhyakas, and the Pitris.


After these were produced the wise and most holy Brahmarshis, and the numerous Rajarshis distinguished by every noble quality. So the water, the heavens, the earth, the air, the sky, the points of the heavens, the years, the seasons,
the months, the fortnights, called Pakshas, with day and night in due succession. And thus were produced all things which are known to mankind.


And what is seen in the universe, whether animate or inanimate, of created things, will at the end of the world, and after the expiration of the Yuga, be again confounded. And, at the commencement of other Yugas, all things will be renovated, and, like the various fruits of the earth, succeed each other in the due order of their seasons. Thus continueth perpetually to revolve in the world, without beginning and without end, this wheel which causeth the destruction of all things.

The generation of Devas, in brief, was thirty-three thousand, thirty-three hundred and thirty-three. The sons of Div were Brihadbhanu, Chakshus, Atma Vibhavasu, Savita, Richika, Arka, Bhanu, Asavaha, and Ravi. Of these Vivaswans of old, Mahya was the youngest whose son was Deva-vrata. The latter had for his son, Su-vrata who, we learn, had three sons,--Dasa-jyoti, Sata-jyoti, and Sahasra-jyoti, each of them producing numerous offspring. The illustrious Dasa-jyoti had ten thousand, Sata-jyoti ten times that number, and Sahasra-jyoti ten times the number of Sata-jyoti's offspring. From these are descended the family of the Kurus, of the Yadus, and of Bharata; the family of Yayati and of Ikshwaku; also of all the Rajarshis. Numerous also were the generations produced, and very abundant were the creatures and their places of abode. The mystery which is threefold--the Vedas, Yoga, and Vijnana Dharma, Artha, and Kama--also various books upon the subject of Dharma, Artha, and Kama; also rules for the conduct of mankind; also histories and discourses with various srutis; all of which having been seen by the Rishi Vyasa are here in due order mentioned as a specimen of the book.

The Rishi Vyasa published this mass of knowledge in both a detailed and an abridged form. It is the wish of the learned in the world to possess the details and the abridgement. Some read the Bharata beginning with the initial mantra (invocation), others with the story of Astika, others with Uparichara, while some Brahmanas study the whole. Men of learning display their various knowledge of the institutes in commenting on the composition. Some are skilful in explaining it, while others, in remembering its contents.

The son of Satyavati having, by penance and meditation, analysed the eternal Veda, afterwards composed this holy history, when that learned Brahmarshi of strict vows, the noble Dwaipayana Vyasa, offspring of Parasara, had finished this greatest of narrations, he began to consider how he might teach it to his disciples. And the possessor of the six attributes, Brahma, the world's preceptor, knowing of the anxiety of the Rishi Dwaipayana, came in person to the place where the latter was, for gratifying the saint, and benefiting the people. And when Vyasa, surrounded by all the tribes of Munis, saw him, he was surprised; and, standing with joined
palms, he bowed and ordered a seat to be brought. And Vyasa having gone round him who is called Hiranyagarbha seated on that distinguished seat stood near it; and being commanded by Brahma Parameshthi, he sat down near the seat, full of affection and smiling in joy. Then the greatly glorious Vyasa, addressing Brahma Parameshthi, said, "O divine Brahma, by me a poem hath been composed which is greatly respected. The mystery of the Veda, and what other subjects have been explained by me; the various rituals of the Upanishads with the Angas; the compilation of the Puranas and history formed by me and named after the three divisions of time, past, present, and future; the determination of the nature of decay, fear, disease, existence, and non-existence, a description of creeds and of the various modes of life; rule for the four castes, and the import of all the Puranas; an account of asceticism and of the duties of a religious student; the dimensions of the sun and moon, the planets, constellations, and stars, together with the duration of the four ages; the Rik, Sama and Yajur Vedas; also the Adhyatma; the sciences called Nyaya, Orthœphy and Treatment of diseases; charity and Pasupatadharma; birth celestial and human, for particular purposes; also a description of places of pilgrimage and other holy places of rivers, mountains, forests, the ocean, of heavenly cities and the kalpas; the art of war; the different kinds of nations and languages: the nature of the manners of the people; and the all-pervading spirit;--all these have been represented. But, after all, no writer of this work is to be found on earth.'

"Brahma said. 'I esteem thee for thy knowledge of divine mysteries, before the whole body of celebrated Munis distinguished for the sanctity of their lives. I know thou hast revealed the divine word, even from its first utterance, in the language of truth. Thou hast called thy present work a poem, wherefore it shall be a poem. There shall be no poets whose works may equal the descriptions of this poem, even, as the three other modes called Asrama are ever unequal in merit to the domestic Asrama. Let Ganesa be thought of, O Muni, for the purpose of writing the poem.'


Ganesa and Vyasa
"Sauti said, 'Brahma having thus spoken to Vyasa, retired to his own abode. Then Vyasa began to call to mind Ganesa. And Ganesa, obviator of obstacles, ready to fulfil the desires of his votaries, was no sooner thought of, than he repaired to the place where Vyasa was seated. And when he had been saluted, and was seated, Vyasa addressed him thus, 'O guide of the Ganas! be thou the writer of the Bharata which I have formed in my imagination, and which I am about to repeat."

"Ganesa, upon hearing this address, thus answered, 'I will become the writer of thy work, provided my pen do not for a moment cease writing." And Vyasa said unto that divinity, 'Wherever there be anything thou dost not comprehend, cease to continue writing.' Ganesa having signified his assent, by repeating the word Om! proceeded to write; and Vyasa began; and by way of diversion, he knit the knots of composition exceeding close;
by doing which, he dictated this work according to his engagement.
I am (continued Sauti) acquainted with eight thousand and eight hundred verses, and so is Suka, and perhaps Sanjaya. From the mysteriousness of their meaning, O Muni, no one is able, to this day, to penetrate those closely knit difficult slokas. Even the omniscient Ganesa took a moment to consider; while Vyasa, however, continued to compose other verses in great abundance.

The wisdom of this work, like unto an instrument of applying collyrium, hath opened the eyes of the inquisitive world blinded by the darkness of ignorance. As the sun dispelleth the darkness, so doth the Bharata by its discourses on religion, profit, pleasure and final release, dispel the ignorance of men. As the full-moon by its mild light expandeth the buds of the water-lily, so this Purana, by exposing the light of the Sruti hath expanded the human intellect. By the lamp of history, which destroyeth the darkness of ignorance, the whole mansion of nature is properly and completely illuminated.

This work is a tree, of which the chapter of contents is the seed; the divisions called Pauloma and Astika are the root; the part called Sambhava is the trunk; the books called Sabha and Aranya are the roosting perches; the books called Arani is the knitting knots; the books called Virata and Udyoga the pith; the book named Bhishma, the main branch; the book called Drona, the leaves; the book called Karna, the fair flowers; the book named Salya, their sweet smell; the books entitled Stri and Aishika, the refreshing shade; the book called Santi, the mighty fruit; the book called Aswamedha, the immortal sap; the denominated Asramavasika, the spot where it groweth; and the book called Mausala, is an epitome of the Vedas and held in great respect by the virtuous Brahmanas. The tree of the Bharata, inexhaustible to mankind as the clouds, shall be as a source of livelihood to all distinguished poets."

"Sauti continued, 'I will now speak of the undying flowery and fruitful productions of this tree, possessed of pure and pleasant taste, and not to be destroyed even by the immortals. Formerly, the spirited and virtuous Krishna-Dwaipayana, by the injunctions of Bhishma, the wise son of Ganga and of his own mother, became the father of three boys who were like the three fires by the two wives of Vichitra-virya; and having thus raised up Dhritarashtra, Pandu and Vidura, he returned to his recluse abode to prosecute his religious exercise.
It was not till after these were born, grown up, and departed on the supreme journey, that the great Rishi Vyasa published the Bharata in this region of mankind; when being solicited by Janamejaya and thousands of Brahmanas, he instructed his disciple Vaisampayana, who was seated near him; and he, sitting together with the Sadasyas, recited the Bharata, during the intervals of the ceremonies of the sacrifice, being repeatedly urged to proceed.

ஆங்கிலத்தில் | In English

மஹாபாரதத்தின் முக்கிய மனிதர்கள் வரும் பகுதிகள்

அகம்பனன் அகலிகை அகஸ்தியர் அகிருதவரணர் அக்ருதவ்ரணர் அக்னி அங்கதன் அங்காரபர்ணன் அங்கிரஸ் அசமஞ்சன் அசலன் அசுவினிகள் அஞ்சனபர்வன் அதிரதன் அத்புதன் அத்ரி அத்ரிசியந்தி அபிமன்யு அம்பரீஷன் அம்பா அம்பாலிகை அம்பிகை அம்பை அயோதா தௌம்யா அரிஷ்டநேமி அருணன் அருணி அருந்ததி அர்வாவசு அர்ஜுனன் அலம்பலன் அலம்புசன் அலம்புசை அலர்க்கன் அலாயுதன் அவிந்தியன் அவுர்வா அனுகம்பகன் அனுவிந்தன் அன்சுமான் அஷ்டகன் அஷ்டவக்கிரர் அஸ்மர் அஸ்வசேனன் அஸ்வத்தாமன் அஸ்வபதி அஹல்யை ஆங்கரிஷ்டன் ஆணிமாண்டவ்யர் ஆதிசேஷன் ஆத்ரேயர் ஆர்யகன் ஆர்ஷ்டிஷேணர் ஆஜகரர் ஆஸ்தீகர் இக்ஷ்வாகு இந்திரசேனன் இந்திரசேனை இந்திரத்யும்னன் இந்திரன் இந்திரஜித் இந்திரோதர் இராவான் {அரவான்} இல்வலன் உக்கிரசேனன் உக்தன் உக்ரசேனன் உசீநரன் உச்சைஸ்ரவஸ் உதங்கர் உதங்கா உதத்யர் உத்தமௌஜஸ் உத்தரன் உத்தரை உத்தவர் உத்தாலகர் உபமன்யு உபரிசரன் உபஸ்ருதி உமை உலூகன் உலூபி ஊர்வசி எலபத்திரன் ஏகதர் ஏகதன் ஏகலவ்யன் ஐராவதன் ஓகவதி ஔத்தாலகர் ஔத்தாலகி கங்கன் கங்கை கசன் கசியபர் கடோத்கசன் கணிகர் கண்வர் கதன் கத்ரு கந்தன் கபிலர் கபோதரோமன் கயன் கராளன் கருடன் கர்ணன் கலி கல்கி கல்மாஷபாதன் கவந்தன் கனகன் கஹோடர் காகமா காக்ஷிவத் காசியபர் காதி காந்தாரி காமதேனு காயத்ரி காயவ்யன் கார்க்கோடகன் கார்க்யர் கார்த்தவீரியார்ஜுனன் கார்த்திகை காலகவிருக்ஷீயர் காலகேயர் காலவர் காலன் காளி கிந்தமா கிரது கிரந்திகன் கிராதன் கிரிசன் கிரிடச்சி கிருதவர்மன் கிருதவீர்யன் கிருதாசி கிருபர் கிருபி கிருஷ்ணன் கிர்மீரன் கீசகர்கள் கீசகன் குசிகன் குணகேசி குணி-கர்க்கர் குண்டதாரன் குந்தி குந்திபோஜன் குபேரன் கும்பகர்ணன் குரு குரோதவாசர்கள் குவலாஸ்வன் கேசினி கேசின் கேதுவர்மன் கைகேயன் கைகேயி கைடபன் கோடிகன் கோமுகன் கௌசிகர் கௌசிகி கௌதமர் கௌதமன் கௌதமி க்ஷத்ரபந்து க்ஷேமதர்சின் க்ஷேமதூர்த்தி சகரன் சகாதேவன் சகுந்தலை சகுனி சக்திரி சக்ரதேவன் சங்கன் சசபிந்து சச்சி சஞ்சயன் சஞ்சயன் 1 சதயூபன் சதானீகன் சத்தியசேனன் சத்தியபாமா சத்தியர் சத்தியவதி சத்தியஜித் சத்யசேனன் சத்யபாமா சத்யவான் சத்ருஞ்சயன் சந்தனு சந்திரன் சமங்கர் சமீகர் சம்சப்தகர்கள் சம்பரன் சம்பா சம்பாகர் சம்பை சம்வர்ணன் சம்வர்த்தர் சரபன் சரஸ்வதி சர்மின் சர்மிஷ்டை சர்யாதி சலன் சல்லியன் சனத்சுஜாதர் சஹஸ்ரபத் சாகரன் சாண்டிலி சாண்டில்யர் சாத்யகி சாத்யர்கள் சாந்தை சாம்பன் சாம்யமணி சாரங்கத்வஜன் சாரஸ்வதர் சாரிசிரிகன் சாருதேஷ்ணன் சார்வாகன் சால்வன் சாவித்ரி சிகண்டி சிங்கசேனன் சிசுபாலன் சித்திரசேனன் சித்திரன் சித்திராங்கதை சித்ரகுப்தன் சித்ரவாஹனன் சிநி சிந்துத்வீபன் சிபி சியவணன் சியவனர் சிரிகாரின் சிரிங்கின் சிருஞ்சயன் சிவன் சீதை சுகர் சுகன்யா சுகுமாரி சுகேது சுக்ரது சுக்ரன் சுக்ரீவன் சுசர்மன் சுசோபனை சுதக்ஷிணன் சுதசோமன் சுதர்சனன் சுதர்மை சுதன்வான் சுதாமன் சுதேவன் சுதேஷ்ணை சுநந்தை சுந்தன் உபசுந்தன் சுபத்திரை சுப்ரதீகா சுமித்திரன் சுமுகன் சுரதன் சுரதை சுரபி சுருதகர்மன் சுருதசேனன் சுருதர்வன் சுருதர்வான் சுருதாயுதன் சுருதாயுஸ் சுருவாவதி சுலபை சுவர்ணஷ்டீவின் சுவாகா சுவேதகேது சுனந்தை சுனஸ்ஸகன் சுஷேணன் சுஹோத்திரன் சூதன்வான் சூரன் சூரியதத்தன் சூரியவர்மன் சூரியன் சூர்ப்பனகை சேகிதானன் சேதுகன் சேனஜித் சைகாவத்யர் சைப்யை சைரந்திரி சோமகன் சோமதத்தன் சௌதி சௌதியும்னி சௌனகர் தக்ஷகன் தக்ஷன் தண்டதாரன் தண்டன் தண்டி ததீசர் தத்தாத்ரேயர் தபதி தபஸ் தமயந்தி தமனர் தம்போத்பவன் தர்மதர்சனர் தர்மதேவன் தர்மத்வஜன் தர்மவியாதர் தர்மாரண்யர் தளன் தனு தாத்ரேயிகை தாரகன் தாருகன் தார்க்ஷ்யர் தாலப்யர் தியுமத்சேனன் திரஸதஸ்யு திரிசிரன் திரிதர் திரிஜடை திருதராஷ்டிரன் திருதவர்மன் திருஷ்டத்யும்னன் திரௌபதி திலீபன் திலோத்தமை திவோதாசன் தீர்க்கதமஸ் துச்சலை துச்சாசனன் துந்து துரியோதனன் துருபதன் துருபதன் புரோகிதர் துரோணர் துர்க்கை துர்மதன் துர்மர்ஷணன் துர்முகன் துர்வாசர் துர்ஜயன் துலாதாரன் துவஷ்டிரி துவாபரன் துவிதன் துஷ்கர்ணன் துஷ்யந்தன் தேவ தேவகி தேவசர்மன் தேவசேனா தேவசேனை தேவமதர் தேவயானி தேவராதன் தேவலர் தேவஸ்தானர் தேவாபி தௌமியர் நகுலன் நகுஷன் நமுசி நரகாசுரன் நரன் நளன் நளன்2 நாகன் நாசிகேதன் நாடீஜங்கன் நாரதர் நாராயணர்கள் நாராயணன் நிருகன் நிவாதகவசர்கள் நீலன் நைருதர்கள் பகதத்தன் பகர் பகன் பகீரதன் பங்காஸ்வனன் பசுஸகன் பஞ்சசிகர் பஞ்சசூடை பத்மநாபன் பத்மன் பத்ரகாளி பத்ரசாகன் பத்ரா பப்ருவாஹனன் பரசுராமர் பரதன் பரத்வாஜர் பராசரர் பராவசு பரிக்ஷித் பரீக்ஷித்1 பர்ணாதன் பர்வதர் பலராமன் பலன் பலி பலிதன் பாகுகன் பாணன் பாண்டியன் பாண்டு பானுமதி பானுமான் பாஹ்லீகர் பிங்களன் பிங்களை பிரகலாதன் பிரதர்த்தனன் பிரதிவிந்தியன் பிரதீபன் பிரத்யும்னன் பிரத்னஸ்வன் பிரமாதின் பிரம்மதத்தன் பிரம்மத்வாரா பிரம்மன் பிரம்மாதி பிராதிகாமின் பிருகதஸ்வர் பிருகத்யும்னன் பிருகு பிருது பிருந்தாரகன் பிருஹத்சேனை பிருஹத்பலன் பிருஹத்ரதன் பிருஹந்நளை பிருஹஸ்பதி பீமன் பீமன்1 பீஷ்மர் புரு புருரவஸ் புரோசனன் புலஸ்தியர் புலஹர் புலோமா புஷ்கரன் பூமாதேவி பூரி பூரிஸ்ரவஸ் பூஜனி போத்யர் பௌரவன் பௌரிகன் பௌலோமர் மங்கணகர் மங்கி மடன் மணிமான் மதங்கன் மதயந்தி மதிராக்ஷன் மது மதுகைடபர் மந்தபாலர் மந்தரை மயன் மருத்தன் மலயத்வஜன் மனு மஹாபிஷன் மஹிஷன் மஹோதரர் மாணிபத்ரன் மாதலி மாதவி மாத்ரி மாந்தாதா மாரீசன் மார்க்கண்டேயர் மாலினி மிருத்யு முகுந்தன் முசுகுந்தன் முத்கலர் முனிவர்பகன் மூகன் மேதாவி மேனகை மைத்ரேயர் யது யமன் யயவரர் யயாதி யவக்கிரீ யாதுதானி யாஜ்ஞவல்கியர் யுதாமன்யு யுதிஷ்டிரன் யுயுத்சு யுவனாஸ்வன் ரந்திதேவன் ராகு ராதை ராமன் ராவணன் ராஜதர்மன் ரிசீகர் ரிதுபர்ணன் ரிஷபர் ரிஷ்யசிருங்கர் ருக்மரதன் ருக்மி ருக்மிணி ருசங்கு ருசி ருத்திரன் ருரு ரேணுகன் ரேணுகை ரைப்பியர் ரோமபாதன் ரோஹிணி லக்ஷ்மணன் லட்சுமணன் லட்சுமி லபிதை லோகபாலர்கள் லோபாமுத்திரை லோமசர் லோமபாதன் லோமஹர்ஷனர் வசாதீயன் வசிஷ்டர் வசு வசுதேவர் வசுமனஸ் வசுமான் வசுஹோமன் வதான்யர் வந்தின் வருணன் வர்கா வஜ்ரவேகன் வஜ்ரன் வாசுகி வாதாபி வாமதேவர் வாயு வார்ஷ்ணேயன் வாலகில்யர் வாலி விகர்ணன் விசரக்கு விசாகன் விசித்திரவீரியன் விசோகன் விதுரன் விதுலை விந்தன் விபாண்டகர் விபாவசு விபீஷணன் விபுலர் வியாக்ரதத்தன் வியாசர் வியுஷிதஸ்வா விராடன் விருத்திரன் விருபாகஷன் விருஷகன் விருஷசேனன் விருஷதர்பன் விருஷபர்வன் விரோசனன் விவிங்சதி வினதை விஷ்ணு விஸ்வகர்மா விஸ்வாமித்ரர் வீதஹவ்யன் வீரத்யும்னன் வீரபத்ரன் வேதா வேனன் வைகர்த்தனன் வைசம்பாயனர் வைவஸ்வத மனு வைனியன் ஜடாசுரன் ஜடாயு ஜந்து ஜமதக்னி ஜரத்காரு ஜராசந்தன் ஜரிதை ஜரை ஜலசந்தன் ஜனகன் ஜனதேவன் ஜனபதி ஜனமேஜயன் ஜனமேஜயன் 1 ஜாம்பவதி ஜாரிதரி ஜாஜலி ஜிமூதன் ஜீவலன் ஜெயத்சேனன் ஜெயத்ரதன் ஜைகிஷவ்யர் ஜோதஸ்நாகாலி ஷாமந்தர் ஸனத்குமாரர் ஸுமனை ஸுவர்ச்சஸ் ஸ்கந்தன் ஸ்தாணு ஸ்தூணாகர்ணன் ஸ்யூமரஸ்மி ஸ்ரீ ஸ்ரீமதி ஸ்ரீமான் ஸ்வேதகி ஸ்வேதகேது ஸ்வேதன் ஹயக்ரீவன் ஹரிச்சந்திரன் ஹர்யஸ்வன் ஹனுமான் ஹாரீதர் ஹிடிம்பன் ஹிடிம்பை ஹிரண்யவர்மன் ஹோத்திரவாஹனர்