Karna spoke wrathfully! | Udyoga Parva - Section 21 | Mahabharata In Tamil
(சேனோத்யோக பர்வத் தொடர்ச்சி - 21)
பதிவின் சுருக்கம் :புரோகிதரின் வார்த்தைகளைப் பீஷ்மர் ஏற்பது; பீஷ்மரின் பேச்சை இடைமறித்த கர்ணன் கோபத்துடன் துரியோதனனுக்கு ஆதரவாகப் பேசுவது; பீஷ்மர் கர்ணனை அதட்டுவது; திருதராஷ்டிரன் கர்ணனை அதட்டுவது; துருபதனின் புரோகிதரை மீண்டும் பாண்டவர்களிடம் திருதராஷ்டிரன் திருப்பி அனுப்புவது; சபா மண்டபத்துக்குச் சஞ்சயனை அழைத்துப் பேசிய திருதராஷ்டிரன்...
வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்} சொன்னார், “ஞானத்தில் மேன்மையானவரும், பெரும் பிரகாசமுடையவருமான பீஷ்மர், அவரது {புரோகிதரது} சொற்களைக் கேட்டு, அவருக்குத் தன் மரியாதைகளைச் செலுத்தி, அந்தச் சந்தர்ப்பத்திற்கு ஏற்ற சொற்களைப் பேசினார். அவர் {பீஷ்மர்}, “நற்பேறினாலேயே அவர்கள் {பாண்டவர்கள்} அனைவரும் கிருஷ்ணனுடன் நலமாக இருக்கின்றனர். நற்பேறினாலேயே அவர்கள் உதவி பெற்றவர்களாகவும், அறத்தில் பற்றுள்ளவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள். நற்பேறினாலேயே அந்தக் குரு குலக் கொழுந்துகள் {பாண்டவர்கள்} தங்கள் சகோதரர்களுடன் அமைதியை விரும்புகிறார்கள்!
நீர் சொன்னது உண்மை என்பதில் எவ்வித ஐயமும் இல்லை. எனினும், உமது சொற்கள் மிகக் கூர்மையாக {கடுமையாக} இருப்பதற்குக் காரணம் நீர் அந்தணராயிருப்பதே என என்று நான் நினைக்கிறேன். இங்கேயும், காட்டிலேயும் என இரண்டு இடங்களிலேயும் பாண்டுவின் மகன்கள் துன்புற்றனர் என்பதில் எந்த ஐயமுமில்லை. தங்கள் தந்தை வழி சொத்துகள் அனைத்தையும் அவர்கள் பெற சட்டப்படி தகுதிபெற்றவர்களே என்பதிலும் ஐயமில்லை. பலமான ஆயுதப் பயற்சி பெற்றவனும், பெரும் தேர்வீரனுமாவான் பிருதையின் {குந்தியின்} மகனான அர்ஜுனன். போர்க்களத்தில் யாரால் பாண்டுவின் மகனிடம் தனஞ்சயனிடம் {அர்ஜுனனிடம்} தாக்குப்பிடிக்க முடியும். வஜ்ரதாங்கியாலேயே {இந்திரனாலேயே} முடியாதெனும்போது, வேறு எந்த வில்லாளியையும் குறிப்பிடுவது கடினமே. மூன்று உலகங்களுக்கும் நிகரானவன் அவன் {அர்ஜுனன்} என்பது எனது நம்பிக்கை!” என்றார் {பீஷ்மர்}.
பீஷ்மர் இப்படிப் பேசிக் கொண்டிருந்த போது, கோபம் கொண்ட கர்ணன், அவரது {பீஷ்மரது} சொற்களைத் தடை செய்யும் வண்ணம், துரியோதனனைப் பார்த்தபடியே {துருபதன் புரோகிதரிடம்}, “ஓ! அந்தணரே, இவ்வுலகில் இந்த உண்மைகளைப் பற்றிய தகவல் அறியாத எந்த உயிரினமும் இல்லை. அதையே மீண்டும் மீண்டும் சொல்வதால் என்ன நன்மை ஏற்படும்? முன்பு, பகடையாட்டத்தில் சகுனி, துரியோதனன் சார்பாக வென்றான். பாண்டுவின் மகனான யுதிஷ்டிரன் தான் ஏற்றுக் கொண்ட நிபந்தனையின்படி காட்டுக்குச் சென்றான். இப்போதோ அவன் {யுதிஷ்டிரன்} அந்த நிபந்தனையை மதிக்காமல் {குறிப்பிட்ட காலத்தைச் சரியாக நிறைவு செய்யாமல்}, மத்ஸ்யர்கள் மற்றும் பாஞ்சாலர்களின் துணையைப் பெற்றதால் நம்பிக்கை கொண்டு, தனது மூதாதையர் அரியணையைத் திரும்பப் பெற விரும்புகிறான்.
ஓ! கற்றவரே, நீர் துரியோதனனை அச்சுறுத்தினால், அவன் {துரியோதனன்} ஓர் அடி நிலத்தையும் தரமாட்டான். ஆனால், நீதிக்காக அவன் {துரியோதனன்}, முழு உலகத்தையும் ஓர் எதிரிக்குக்கூடக் கொடுத்துவிடுவான். அவர்கள் {பாண்டவர்கள்} தங்கள் மூதாதையர் அரியணையை மீண்டும் பெற விரும்பினால், நிபந்தனையிலுள்ள படி அவர்கள் குறித்த காலத்தைக் காட்டில் {மீண்டும்} கழிக்க வேண்டும். பிறகு, துரியோதனனை அண்டி, பாதுகாப்பாகவும், வளமாகவும் அவர்கள் வாழலாம். எனினும், மந்த புத்தியினால், அவர்கள் முற்றிலும் அநீதியான வழியை நோக்கி மனதைச் செலுத்தாதிருக்கட்டும். எப்படியிருந்தாலும், அறத்தின் பாதையைக் கைவிட்டு, அவர்கள் {பாண்டவர்கள்} போரை விரும்பினால், பாராட்டுக்குத்தகுதியான இந்தக் குருக்களிடம் மோத வேண்டியிருக்கும். அப்போது அவர்கள் {பாண்டவர்கள்} எனது இந்தச் சொற்களை நினைவுகொள்ளட்டும்” என்றான் {கர்ணன்}.
பீஷ்மர் {கர்ணனிடம்}, “ஓ! ராதையின் மகனே {கர்ணா}, உனது பேச்சால் ஏற்படும் பயன் யாது? அந்தப் பிருதையின் மகன் {குந்தியின் மகன் அர்ஜுனன்}, தனியொருவனாகவே ஆறு தேர்வீரர்களை {அதிரதர்களை} போரில் வீழ்த்திய சந்தர்ப்பத்தை நீ நினைத்துப் பார்க்க வேண்டும். இந்த அந்தணர் சொன்னது போல நாம் செயல்படவில்லையென்றால், போரில் நாமனைவரும் அவனால் {அர்ஜுனனால்} கொல்லப்படுவோம் என்பது உறுதி!” என்றார் {பீஷ்மர்}.
வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்} தொடர்ந்தார், “பிறகு, திருதராஷ்டிரன், வேண்டிக் கொள்ளும் வகையான சொற்களில் பீஷ்மரை அமைதிப்படுத்தி, ராதையின் மகனை {கர்ணனை} அதட்டி பின்வரும் சொற்களைச் சொன்னான், “சந்தனுவின் மகனான பீஷ்மர் சொன்னது, நமக்கும் பாண்டவர்களுக்கும் எல்லா உலகத்திற்கும் நன்மையே. எனினும், ஆலோசனைக்குப் பிறகு நான் பாண்டுவின் மகன்களிடம் சஞ்சயனை அனுப்புவேன். {என்று கர்ணனிடம் சொல்லி, பிறகு, துருபதனின் புரோகிதரைப் பார்த்து} எனவே, நீர் காத்திருக்க வேண்டியதில்லை. பாண்டுவின் மகனிடம் இன்றே நீர் செல்லும்” என்றான். பிறகு துருபதனின் புரோகிதருக்கு மரியாதை செலுத்திய அந்தக் கௌரவத் தலைவன் {திருதராஷ்டிரன்}, அவரைப் பாண்டவர்களிடம் திருப்பி அனுப்பினான். பிறகு, சபா மண்டபத்திற்குச் சஞ்சயனை அழைத்த அவன் {திருதராஷ்டிரன்}, அவனிடம் {சஞ்சயனிடம்} பின்வரும் சொற்களைச் சொன்னான்.
 |
 |
|
|
|