Companionship?| Udyoga Parva - Section 36a | Mahabharata In Tamil
(சேனோத்யோக பர்வத் தொடர்ச்சி - 36) {விதுர நீதி - 8}
பதிவின் சுருக்கம் : பழங்காலத்தில் ஆத்ரேயருக்கும் சாத்யர்களுக்கும் இடையில் நடந்த உரையாடலை விதுரன் திருதராஷ்டிரனுக்குச் சொன்னது; அவதூறுகளையும் நிந்தனைகளை எவ்வாறு எதிர்கொள்ள வேண்டும் என்றும்; கடுஞ்சொற்களைத் தவிர்க்க வேண்டும் என்றும்; மௌனம் மற்றும் உண்மையின் சிறப்பையும், தோழமை குறித்தும் ஆத்ரேயர் சாத்யர்களுக்குச் சொன்னது…
விதுரன் {திருதராஷ்டிரனிடம்} சொன்னான் “இது தொடர்பாகப் பழங்கதையான அத்ரியின் மகனுக்கும் {ஆத்ரேயருக்கும்}, சாத்யர்கள் என்று அழைக்கப்பட்ட தேவர்களுக்கும் இடையில் நடந்த உரையாடல் மேற்கோள் காட்டப்படுகிறது. பழங்காலத்தில் சாத்யர்கள் என்ற பெயரில் அறியப்பட்ட தேவர்கள், வாழ்வாதாரத்திற்காக இரந்துண்டு உலாவி கொண்டிருந்த உயர்ந்த ஞானமும், கடுந்தவமும் கொண்ட பெரும் முனிவரிடம் (அத்ரியின் மகனிடம்} கேள்வி கேட்டனர்.
{ஆத்ரேயருக்கும் சாத்யர்களுக்கும் இடையில் நடந்த உரையாடல்}
சாத்யர்கள் {ஆத்ரேயரிடம்}, “ஓ! பெரும் முனிவரே, சாத்யர்கள் என்று அறியப்படும் தேவர்கள் நாங்கள். உம்மைக் கண்டு, நீர் யார் என்பதை அனுமானிக்க இயலாமல் இருக்கிறோம். எனினும், சாத்திர அறிவின் விளைவால் ஏற்பட்ட புத்திக்கூர்மையும், தற்கட்டுப்பாடும் உடையவர் நீர் என்று எங்களுக்குத் தெரிகிறது. எனவே, கல்வி அறிவு நிறைந்த, பரந்த மனம் கொண்ட வார்த்தைகளை எங்களிடம் பேசுவதே உமக்குத் தகும்” என்றனர்.
{அவதூறுகளும் நிந்தனைகளும்}
அதற்கு அந்தப் பிச்சைக்கார முனிவர் {ஆத்ரேயர் சாத்யர்களிடம்}, “இறவாதவர்களே {அமரர்களே/தேவர்களே}, அமைதியான நிலை, அனைத்து உணர்வுகளிலும் ஆற்றல் {கட்டுப்பாடு}, உண்மை அறம் கடைப்பிடித்தல் ஆகியவற்றின் துணையுடன், ஒருவன், தனது இதயத்தில் இருக்கும் அனைத்து முடிச்சுகளையும் அவிழ்த்து, ஏற்புடையவை, ஏற்பில்லாதவை ஆகிய இரண்டையும் தன்னைப் {சுயத்தைப்} போன்றே {தனக்குச் சமமாகக்} கருத வேண்டும்.
பிறர் செய்யும் நிந்தனைகளையோ, பழியையோ ஒருவன் திரும்பச் செய்யக்கூடாது. அவற்றைப் பொறுமையாகத் தாங்கிக் கொண்டால், தன்னால் உணரப்படும் வலி, நிந்திப்பவனை எரித்துவிடும். மேலும், {பழியையோ, நிந்தனையையோ} தாங்கிக் கொள்பவன், நிந்திப்பவனின் நல்வினைப் பயன்களையும் {புண்ணியங்களை} தனதாக்கிக் கொள்வதில் வெல்கிறான். {எனவே}, அவதூறு கூறுவதிலோ, நிந்திப்பதிலோ ஈடுபடாதீர். பிறரை இழிவு படுத்தவும் அவமதிக்கவும் செய்யாதீர். நண்பர்களுடன் சண்டையிடாதீர். தீயவர்கள் மற்றும் இழிந்தவர்களின் தோழமையில் இருந்து விலகுவீராக. ஆணவ மற்றும் இழிந்த நடத்தை கொள்ளாதீர்.
கோபம் நிறைந்த கடுஞ்சொற்களைத் தவிர்ப்பீர். எலும்புகள், இதயம், மனிதர்களின் வாழ்வாதாரங்கள், ஏன் உயிரையே கூடக் கடுஞ்சொற்கள் எரித்துவிடும். எனவே, அறம் சார்ந்து இருப்பவன் {நல்லவன்}, கோபம் நிறைந்த கடுஞ்சொற்களை எப்போதுமே விலக்க வேண்டும். முள்ளெனும் வார்த்தைகளால் பிறரின் உயிரையே துளைக்கும் கோபம் நிறைந்த கடும் பேச்சுடைய இழிந்தவன், தனது நாவில் நரகத்தையே கொண்டிருக்கிறான். எப்போதுமே மனிதர்களுக்குத் துயரத்தை வழங்குபவன் அவன் என்று கருதப்பட வேண்டும்.
சூரியனைப் போன்றோ நெருப்பைப் போன்றோ வெப்பமுடையவையும், கூரிய முனை கொண்டவையுமான பிறரின் சொல்லம்புகளால், ஆழமான காயமடைந்து, வலியால் எரிந்தாலும், ஒரு ஞானம் கொண்ட மனிதன், {அப்படித் தன்னை} நிந்திப்பவனுடைய நற்தகுதிகள் {நல்வினைப்பயன்கள்} தன்னுடையதாகும் என்பதை நினைவில் கொண்டு, அவற்றைப் {அந்தச் சொல்லம்புகளைப்} பொறுமையாகத் தாங்கிக் கொள்ள வேண்டும்.
நல்லவனுக்காகக் காத்திருப்பவன் {பணி செய்பவன்}, தீயவனுக்காகக் காத்திருப்பவன், தவத்தகுதியுடையவனுக்காகக் காத்திருப்பவன், திருடனுக்காகக் காத்திருப்பவன் ஆகியோர், சாயத்தில் தோய்த்த துணியைப் போல, விரைவில் தனது தோழனின் நிறத்தையே அடைவார்கள்.
நிந்தையால் காயப்பட்டவன், தானும் திரும்ப நிந்திக்காமல், பிறரையும் ஏவாமலோ, அடிவாங்கிய பிறகு திரும்ப அடிக்காமல், பிறரையும் ஏவாமலோ, தன்னைக் காயப்படுத்தியவனுக்குச் சிறு காயத்தையும் விரும்பாமலோ இருக்கும்போது, அவனுடைய தோழமையைத் தேவர்களே கூட விரும்புகிறார்கள்.
{மௌனமும், உண்மையும்}
பேச்சைவிட மௌனமே சிறந்தத்து என்று சொல்லப்படுகிறது. பேசத்தான் வேண்டும் என்றால், உண்மையைச் சொல்வதே சிறந்தது. உண்மையைச் சொல்ல வேண்டுமென்றால், அதை ஏற்புடைய வகையில் இனிமையாகச் சொல்வதே சிறந்தது. ஏற்புடையவை சொல்லப்பட வேண்டுமென்றால் அறநெறிக்கு இசைவானதைச் சொல்வதே சிறந்தது.
{துணை [அ] தோழமை [அ] நட்பு}
ஒரு மனிதன் யாருடன் வாழ்கிறானோ, சரியாக அவனைப் போலவே அவன் ஆகிறான். அல்லது அவன் யாரை மதிக்கிறானோ அவனைப் போல ஆகிறான். அல்லது, தான் யார் போல ஆக வேண்டும் என்று நினைக்கிறானோ அவனைப் போலவே ஆகிறான்.
ஒரு மனிதன் எந்தப் பொருட்களைத் விலக்குகிறானோ அவற்றில் இருந்து விடுபடுகிறான். ஒருவன் அனைத்தையும் விட்டுவிட்டால், அவனைச் சிறு துயரமும் பாதிக்காது. அப்படிப்பட்ட ஒரு மனிதன் பிறரை வீழ்த்துவதில்லை, அதே போலப் பிறரால் வீழ்த்தப்படுவதுமில்லை. அவன் பிறரை எதிர்க்கவோ அவர்களைக் காயப்படுத்துவதோ இல்லை. அவன் புகழுக்கும், பழிக்கும் அசைந்து கொடுப்பதில்லை. அவன் துயரப்படுவதுமில்லை மகிழ்வதுமில்லை.
அனைவருக்கும் செழிப்பை விரும்புபவனும், பிறருக்குத் துயரேற்படுத்த மனதில் நினையாதவனும், பேச்சில் உண்மையுள்ளவனும், நடத்தையில் அடக்கம் கொண்டவனும், தனது அனைத்து ஆசைகளையும் கட்டுக்குள் வைத்திருப்பவனுமான ஒரு மனிதன் தன் வகை இனங்களிலேயே முதன்மையானவனாகக் கருதப்படுகிறான்.
உண்மையல்லாதவற்றைச் சொல்லி ஆறுதல் கூறாதவனும், உறுதியளித்தபடி கொடுப்பவனும், பிறரின் பலவீனத்தில் ஒரு கண் வைத்திருப்பவனுமான மனிதன், நல்ல தன்மையில் {முதன்மையானவனுமல்லாமல், இழிந்தவனுமல்லாமல் இருக்கும்} நடுத்தர மனிதன் என்று கருதப்படுகிறான்.
கட்டுப்படுத்த இயலாமை, ஆபத்துகளால் பாதிப்படையக் கூடிய நிலை, கோபத்துக்கு வழிகொடுத்து, அதற்கு உள்ளாவது, நன்றிமறப்பது, பிறருக்கு நண்பனாக இயலாமை, தீய இதயம் ஆகியவை ஒரு தீய மனிதனின் குறியீடுகளாகும். பிறரிடம் இருந்து வரும் நன்மையில் மனநிறைவு கொள்ளாமல், தன்னையே கூடச் சந்தேகித்துக் கொள்பவன், தன்னிடம் இருந்து தன் உண்மையான நண்பர்களையே விரட்டி விடுபவன் மனிதர்களில் இழிந்தவனாவான்.
தனக்குச் செழிப்பை விரும்புபவன், நல்லவர்களுக்குக் காத்திருக்க {பணி செய்ய} வேண்டும். சில நேரங்களில் பாகுபாடற்றவருக்கும் காத்திருக்கலாம். ஆனால் தீயவர்களுக்காகக் காத்திருக்கவே கூடாது. தீயவன், தன் பலத்தாலும், தொடர் முயற்சியாலும், புத்திக்கூர்மையாலும், ஆற்றலாலும் செல்வம் ஈட்டுவான் என்பது உண்மையே, ஆனால், அவனால் நேர்மையான புகழை வெல்லவே முடியாது. அதே போல, (அவன் எக்குலத்தில் பிறந்திருந்தாலும்) அவனால், உயர் குடும்பங்களின் நடத்தைகளையோ அறங்களையோ அடையவே முடியாது” என்றார் {ஆத்ரேயர்}
|
|
|