If blood had dropped on the ground? | Virata Parva - Section 68 | Mahabharata In Tamil
(கோஹரணப் பர்வத் தொடர்ச்சி - 43)
பதிவின் சுருக்கம் : சபைக்குள் நுழைந்த உத்தரன், இரத்தம் சொட்ட ஒரு மூலையில் அமர்ந்திருக்கும் கங்கனைக் கண்டு பயந்து விராடனை அதட்டுவது; கங்கனிடம் விராடனை மன்னிப்பு கோரச் சொல்வது; விராடன் யுதிஷ்டிரனிடம் மன்னிப்பு கோரியது; யுதிஷ்டிரனுக்கு இரத்தம் சொட்டுவது நின்றதும், அர்ஜுனன் உள்ளே நுழைவது; அர்ஜுனன் கேட்கும்படி விராடன் உத்தரனைப் புகழ்வது...
வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்} சொன்னார், “பிறகு மன்னனின் {விராடனின்} மூத்த மகனான பூமிஞ்சயன் {உத்தரன்}, உள்ளே நுழைந்து, தனது தந்தையின் {விராடனின்} பாதங்களை வழிபட்டு, கங்கனை {யுதிஷ்டிரனை} அணுகினான். இரத்தத்துடன் இருக்கும் கங்கன், சபையின் ஒரு மூலையில், தரையில் அமர்ந்திருப்பதையும், சைரந்திரி {திரௌபதி} அவனுக்காகக் காத்திருப்பதையும் அவன் {உத்தரன்} கண்டான். இதைக் கண்ட உத்தரன், தனது தந்தையிடம் {விராடனிடம்} அவசரமாக, “ஓ! மன்னா {விராடரே}, இவர் யாரால் அடிக்கப்பட்டார்? இந்தப் பாவச்செயல் யாரால் மேற்கொள்ளப்பட்டது?” என்று கேட்டான்.
அதற்கு விராடன் {உத்தரனிடம்}, “இந்த இழிந்த பிராமணன் என்னாலேயே தாக்கப்பட்டான். இதைவிட இன்னும் அதிகம் பெற இவன் {கங்கன்} தகுந்தவனே. நான் உன்னைப் பாராட்டிக் கொண்டிருக்கும்போது, இவன் {கங்கன்} அந்த மூன்றாம் பாலினத்தவனைப் {பிருஹந்நளனைப்} புகழ்ந்தான்” என்றான் {விராடன்}.
உத்தரன் {விராடனிடம்}, “ஓ! மன்னா {விராடரே}, நீர் முறையற்ற செயலைச் செய்துள்ளீர். கடும் நஞ்சான ஓர் அந்தணச்சாபம், உமது வேர் வரை உம்மை எரித்துவிடாமலிருக்க, விரைவாக அவரை {கங்கரை} அமைதிப்படுத்தும்!” என்றான் {உத்தரன்}.
வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்} தொடர்ந்தார், “தனது நாட்டின் எல்லைகளை விரிவுபடுத்தும் விராடன், தனது மகனின் {உத்தரனின்} இச்சொற்களைக் கேட்டு, சாம்பலில் மறைந்திருக்கும் நெருப்பு போல இருந்த குந்தியின் மகனை {யுதிஷ்டிரனை} {அணுகி}, அவனிடம் மன்னிப்பைப் பெறும் வகையில் அமைதிப்படுத்தத் தொடங்கினான். தனது மன்னிப்பைப் பெற விரும்பும் மன்னனிடம் {விராடனிடம்}, அந்தப் பாண்டவன் {யுதிஷ்டிரன்}, “ஓ! மன்னா {விராடரே}, நான் நீண்ட நேரத்திற்கு முன்னரே அதை மன்னித்துவிட்டேன். எனக்குக் கோபம் இல்லை. எனது மூக்கிலிருந்து இந்த இரத்தம் தரையில் விழுந்திருந்தால், ஓ! ஏகாதிபதி {விராடரே}, உமது நாட்டுடன் நீரும் அழிவுக்குள்ளாகியிருப்பீர் என்பதில் ஐயமில்லை. எனினும், ஓ! மன்னா {விராடரே}, ஓர் அப்பாவியை அடித்துவிட்டீர் என்று நான் உம்மைக் குற்றஞ்சாட்ட மாட்டேன். ஏனென்றால், ஓ! மன்னா {விராடரே}, சக்தி வாய்ந்தவர்கள் பொதுவாகவே காரணமற்ற தீவிரத்துடனேயே செயல்படுவார்கள்” என்றான் {யுதிஷ்டிரன்}.
வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்} தொடர்ந்தார், “இரத்தப்பெருக்கு நின்றதும், விராடனையும், கங்கனையும் வணங்கியவாறு பிருஹந்நளை (சபை அறைக்குள்) நுழைந்து அமைதியாக நின்றாள். குருக்களின் தலைவனை {யுதிஷ்டிரனை} அமைதிப்படுத்திய மன்னன் {விராடன்}, சவ்யசச்சின் {அர்ஜுனன்} கேட்கும்படி, போர்க்களத்தில் இருந்து திரும்பியிருந்த உத்தரனைப் புகழ ஆரம்பித்தான். அந்த மன்னன் {விராடன்}, “ஓ! கேகேய இளவரசியின் {சுதேஷ்ணையின்} மகிழ்ச்சியை அதிகரிப்பவனே {உத்தரா}, உண்மையில், உன்னிலேயே நான் என் மகனைக் கொண்டிருக்கிறேன். {உன்னால் நான் மகனுள்ளவன் ஆனேன்}. உனக்கு நிகரான மகன் எனக்கு இருந்ததும் இல்லை, இனி இருக்கப் போவதுமில்லை! உண்மையில், ஓ! குழந்தாய் {உத்தரா}, ஒரே நேரத்தில் ஆயிரம் குறிகளை அடித்தாலும், ஒரு குறியும் தவறாமல் அடிப்பவனான கர்ணனுடன், எப்படி நீ மோதினாய்? ஓ! குழந்தாய், மொத்த உலகத்தில் உள்ள மனிதர்களிலும் தனக்கு நிகரில்லாத பீஷ்மரிடம், எப்படி நீ மோதினாய்? ஓ! குழந்தாய், அனைத்து க்ஷத்திரியர்களுக்கும் ஆசானாகக் கருதப்படும் இருபிறப்பாளரும் {பிராமணரும்}, கௌரவர்கள் மற்றும் விருஷ்ணிகளின் ஆசானும், ஆயுதம் தாங்கும் அனைவரிலும் முதன்மையானவருமான துரோணரிடம், எப்படி நீ மோதினாய்? கொண்டாடப்படும் அஸ்வத்தாமனைப் போர்க்களத்தில், எப்படி நீ சந்தித்தாய்? ஓ! குழந்தாய், தனது வலிமைமிக்கக் கணைகளால் மலையைக் கூடத் துளைக்கவல்ல இளவரசனான துரியோதனனிடம், எப்படி நீ மோதினாய்? எனது எதிரிகள் அனைவரும் அடிக்கப்பட்டுவிட்டனர். இனிமையான தென்றல் என்னைச் சுற்றி வீசுவது போலத் தோன்றுகிறது. குருக்களால் கைப்பற்றப்பட்ட எனது செல்வமனைத்தையும் நீ மீட்டு வந்துவிட்டமையால், அந்த வலிமைமிக்க வீரர்கள் அனைவரும் பீதியால் தாக்கப்பட்டார்கள் என்றே தெரிகிறது. ஓ! மனிதர்களில் காளையே {உத்தரா}, புலியிடம் இருந்து அதன் இரையைப் பறிப்பதைப் போல, எனது செல்வங்களான பசுக்களை என்னிடம் இருந்து பறித்துச் சென்ற எதிரியை முறியடித்துவிட்டாய் என்பதில் ஐயமில்லை” என்றான் {விராடன்}.
 |
|
|
|
இப்பதிவு குறித்து முகநூலில் Like/Comment/Share செய்யலாமே!
Post by முழு மஹாபாரதம்.