A son of Diety? | Virata Parva - Section 69 | Mahabharata In Tamil
(கோஹரணப் பர்வத் தொடர்ச்சி - 44)
பதிவின் சுருக்கம் : பசுக்கள் மீட்கப்பட்டதும், கௌரவர்கள் வெல்லப்பட்டதும் தன்னாலல்ல என்றும் ஒரு தெய்வ மகன் வந்து அவற்றைச் சாதித்தானென்றும் விராடனிடம் உத்தரன் சொல்வது; விராடனிடம் அனுமதி பெற்று, அர்ஜுனன் உத்தரைக்கு ஆடைகளைப் பரிசளிப்பது...
உத்தரன் {மன்னன் விராடனிடம்} சொன்னான், “பசுக்கள் என்னால் மீட்கப்படவில்லை; எதிரிகளும் என்னால் வீழ்த்தப்படவில்லை. அவை யாவும் ஒரு தெய்வ மகனால் நிறைவேற்றப்பட்டன. வஜ்ரத்தைப் போலத் தாக்கவல்ல அந்தத் தெய்வீக இளைஞன், அச்சத்தால் ஓடும் என்னைக் கண்டு, என்னை நிறுத்தி தானே எனது தேரில் ஏறிக் கொண்டான். அவனாலேயே பசுக்கள் மீட்கப்பட்டு, கௌரவர்கள் வீழ்த்தப்பட்டனர். ஓ! தந்தையே, அக்காரியம் அந்த வீரனால் ஆனது, என்னாலல்ல. கிருபரையும், துரோணரையும், பலமிக்க சக்தி கொண்ட துரோணரின் மகனையும் {அஸ்வத்தாமனையும்}, சூதனின் மகனையும் {கர்ணனையும்}, பீஷ்மரையும் அவனே கணைகளால் துரத்தினான். யானை மந்தையின் தலைமை யானை ஓடுவதைப் போல அச்சத்தால் ஓடிக்கொண்டிருந்த இளவரசன் துரியோதனனிடம் அந்த வலிமைமிக்க வீரன் {தெய்வ மகன்}, “ஓ! குரு குலத்தின் இளவரசே, ஹஸ்தினாபுரத்திலும் நீ பாதுகாப்பாக இருப்பதற்கான எந்தக் காரணிகளையும் நான் காணவில்லை. உனது பலத்தை வெளிப்படுத்தி, உனது உயிரைக் காத்துக் கொள். ஓடுவதால் நீ என்னிடமிருந்து தப்ப இயலாது. எனவே, உனது மனதைப் போருக்குத் தயார் செய்வாயாக. வெற்றியடைந்தால், பூமியின் ஆட்சியுரிமை உனதாகும், கொல்லப்பட்டால், சொர்க்கமேகூட உனதாகும்” என்ற சொற்களைச் சொன்னான்.
ஆலோசகர்கள் {அமைச்சர்கள்} சூழ இருந்த அந்த மனிதர்களில் புலியான மன்னன் துரியோதனன், இப்படிச் சொல்லப்பட்டதும், பாம்பு போலத் தனது தேரில் பெருமூச்சுவிட்டுத் திரும்பி, வேகமான கணைகளை வஜ்ரம் போன்ற சக்தியுடன் மழையாகப் பொழிந்தான். மதிப்பிற்குரிய ஐயா {தந்தையே}, இவையனைத்தையும் கண்ட எனக்குத் தொடைகள் நடுங்க ஆரம்பித்தன. பிறகு, சிங்கம் போன்ற வீரர்களைக் கொண்ட குரு படையைத் தனது கணைகளால் அந்தத் தெய்வீக இளைஞன் துளைத்தான். அப்படி அந்தத் தேர்க்கூட்டத்தைத் துளைத்து துன்புறுத்திய சிங்கம்போன்று பருத்திருந்த அந்த இளைஞன், அவர்களைக் கண்டு சிரித்து, அவர்களது துணிகளையும் ஆடைகளையும் களவாடினான். உண்மையில், குருக்களின் அந்த ஆறு பெரும் தேர்வீரர்களையும், விலங்கு மந்தையைக் காட்டில் கோபத்துடன் விரட்டும் தனிப்புலி போல அந்த வீரனே தனியாக வீழ்த்தினான்” என்றான் {உத்தரன்}.
விராடன் {உத்தரனிடம்}, “குருக்களால் {கௌரவர்களால்} கைப்பற்றப்பட்ட எனது செல்வத்தைப் போரிட்டு மீட்ட வலிமைமிக்கக் கரங்களும், தெய்வீகப் பிறப்பும் கொண்ட புகழ்மிக்க அந்த இளைஞன் எங்கே? உன்னையும் எனது பசுக்களையும் காத்த தெய்வீக பிறப்புடைய அந்த வலிமைமிக்க வீரனைக் காணவும், வழிபடவும் ஆவலாக இருக்கிறேன்” என்றான் {விராடன்}.
அதற்கு உத்தரன் {தந்தை விராடனிடம்}, “வலிமைமிக்க அந்தத் தெய்வமகன் அங்கேயே மறைந்து போனான். எனினும், அவன் நாளையோ அல்லது அதற்கு மறுதினமோ தன்னை வெளிக்காட்டுவான் என்று நினைக்கிறேன்” என்றான் {உத்தரன்}.
வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்} தொடர்ந்தார், “பெரும்படைக்குச் சொந்தக்காரனான விராடன், உத்தரனால் தனக்கு விவரிக்கப்பட்டவனும், தனது அரண்மனையிலேயே மாறுவேடத்தில் வாழ்ந்து வருபவனுமான பாண்டுவின் மகனை {அர்ஜுனனை} அறியாமலேயே இருந்தான். உயர் ஆன்ம விராடனால் அனுமதிக்கப்பட்ட பார்த்தன் {அர்ஜுனன்}, விராடன் மகளுக்கு {உத்தரைக்குத்} தான் கொண்டு வந்த ஆடைகளைத் தனது கரங்களாலேயே கொடுத்தான். பல விதங்களில் இருந்த அந்த விலையுயர்ந்த புதிய ஆடைகளைப் பெற்றுக் கொண்ட அழகிய உத்தரை, மத்ஸ்ய மன்னனின் {விராடனின்} மகனுடன் {உத்தரனுடன்} சேர்ந்து பெருமகிழ்ச்சி அடைந்தாள்.
 |
|
|
|
இப்பதிவு குறித்து முகநூலில் Like/Comment/Share செய்யலாமே!
Post by முழு மஹாபாரதம்.