உலூபியின் காமமும், அர்ஜுனன் பெற்ற வரமும்! - ஆதிபர்வம் பகுதி 216

The lust of Ulupi and Arjuna's boon! | Adi Parva - Section 216 | Mahabharata In Tamil

(அர்ஜுன வனவாச பர்வம் - 02)

பதிவின் சுருக்கம் : குளிப்பதற்காக கங்கையில் இறங்கிய அர்ஜுனன் உலூபி என்ற நாக கன்னிகையால் நீருக்கு அடியில் இழுத்துச் செல்லப்பட்டது; நீருக்கு அடியில் வேள்விச் சடங்கு செய்தது; இரவு தங்கி காலை கங்கைக் கரை வந்தது; வரம் பெற்றது...

வைசம்பாயனர் சொன்னார், "குருகுலத்தின் புகழைப் பரப்பும் பெரும் பலம் வாய்ந்த கரம் கொண்ட அர்ஜுனன் (கானகத்திற்கு) கிளம்பியபோது, வேதங்கள் அறிந்த பிராமணர்கள் அந்தச் சிறப்பு மிகுந்த வீரனுக்குப் பின்னால் ஒரு குறிப்பிட்ட தூரம் வரை நடந்து சென்றனர்.(1) பரமாத்மாவுக்குத் தங்களை அர்ப்பணித்து, வேதங்களையும், அதன் கிளைகளையும் நன்கறிந்த பிராமணர்களும், இசை நிபுணத்துவம் கொண்டவர்களும், கடவுளுக்குத் தங்களை அர்ப்பணித்த துறவிகளும், புராணங்களை உரைப்போரும்,(2) புனிதமான கதைகளைப் பக்தர்களுக்கு உரைத்துப் பிரம்மச்சரியம் பூண்டவர்களும், வானப்பிரஸ்தர்களும் {காட்டில் துறவு எண்ணத்துடன் வாழும் தம்பதியரும்}, தெய்வீக வரலாறுகளை இனிமையாக உரைக்கும் பிராமணர்களும்,(3) மேலும் பல்வேறு வகையில் இனிமையாகப் பேசும் மனிதர்களும், இந்திரனைத் தொடரும் மருத்துகளைப் போல, அர்ஜுனனுடன் பயணித்தனர்.(4)

ஓ பாரதக் குலத்தோனே {ஜனமேஜயா}, அந்தப் பாரதர்களில் காளையானவன், தனது பயணத்தில் பல மகிழ்ச்சிகரமான, காணுதற்கினிய காட்சிகள் கொண்ட கானகங்களையும், ஏரிகளையும், நதிகளையும், கடல்களையும், மாநிலங்களையும், நீரையும் கண்டான், ஒரே நீளத்தில் கங்கை உற்பத்தியாகும் இடத்திற்கே சென்ற அந்த வீரன் அங்கேயே வசிக்க நினைத்தான்.(5,6) ஓ ஜனமேஜயா! பாண்டு மகன்களில் முதன்மையான அந்த உயர் ஆன்மா கொண்டவன் அங்கு வாழும்போது ஏற்பட்ட அற்புத நிகழ்ச்சியை இப்போது கேட்பாயாக.(7)

ஓ பாரதா {ஜனமேஜயா}, குந்தியின் மகனைத் தொடர்ந்து சென்ற பிராமணர்களும், தங்கள் வசிப்பிடத்தை அந்தப் பகுதியிலேயே ஏற்படுத்திக் கொண்டு, எண்ணற்ற அக்னி ஹோத்திரங்களைச் (நெருப்பை மூட்டி புனித சடங்குகளைச்) செய்தனர்.(8) ஓ மன்னா {ஜனமேஜயா}, சரியான பாதையில் இருந்து நழுவாத, நோன்பு நோற்கும் கற்ற பிராமணர்கள் தினமும் அந்தப் புனித நீரோடையின் அருகில் மந்திரங்களைச் சொல்லி, நெருப்பை மூட்டி, அந்த நெருப்பில் தெளிந்த நெய்யை அவிர்ப்பாகமாக ஊற்றி மலர்களால் வழிபட்டு வந்ததால், அந்த இடமே மிகுந்த அழகாகக் காட்சி அளித்தது.(9,10)

ஒரு நாள், அந்தப் பகுதியில் பிராமணர்களுக்கு மத்தியில் தங்கியிருந்த பாண்டவர்களில் காளையானவன் {அர்ஜுனன்}, தனது சுத்திகரிப்புச் சடங்குகளைச் செய்ய கங்கைக்குள் இறங்கினான்.(11) சுத்திகரிப்புச் சடங்குகள் முடிந்ததும், தனது முன்னோர்களை நினைத்து நீரால் அர்ச்சனை செய்தான். செய்து முடித்ததும் நெருப்பின் முன் வேள்வி செய்வதற்காக நீரில் இருந்து எழுந்த போது,(12) அந்தப் பெரும் பலம் வாய்ந்த வீரன் {அர்ஜுனன்}, காம தேவனால் உந்தப்பட்ட நாக மன்னனின் மகளான உலூபியால் நீருக்கு அடியில் இழுத்துச் செல்லப்பட்டான்.(13)

பாண்டுவின் மகன் {அர்ஜுனன்}, நாக மன்னன் கௌரவ்யனின் அழகிய மாளிகைக்குத் தூக்கிச் செல்லப்பட்டான். அவனுக்காகவே அங்கே வேள்வி நெருப்பு எரிவதை அர்ஜுனன் கண்டான். நெருப்பைக் கண்ட குந்தியின் மகனான அர்ஜுனன் வேள்விச்சடங்குகளை அர்ப்பணிப்புடன் செய்தான். அச்சமற்ற அர்ஜுனன், உருவற்ற நெருப்பில் தெளிந்த நெய்யை விடுவதைக் கண்ட அக்னி அவன் {அர்ஜுனன்} மீது பெரும் மனநிறைவு கொண்டான். (14,15)

இப்படித் தனது சடங்குகளை நெருப்பின் முன் செய்த குந்தியின் மகன் {அர்ஜுனன்}, நாக மன்னன் மகளைக் {உலூபியைக்} கண்டு அவளிடம் சிரித்துக் கொண்டே,(16) "ஓ அழகானவளே, உனது துடுக்குத் தனத்தால் என்ன காரியத்தைச் செய்தாய்? ஓ மருண்டவளே! இந்த அழகான பகுதி யாருக்குச் சொந்தமானது? நீ யார்? யாருடைய மகள்?" என்று கேட்டான்.(17)

அர்ஜுனனின் இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட உலூபி, "ஐராவதனின் குலத்தில் பிறந்த கௌரவ்யன் என்றொரு நாகன் இருக்கிறான். ஓ இளவரசரே, நான் அந்தக் கௌரவ்யனின் மகளே. எனது பெயர் உலூபி ஆகும்.(18) ஓ மனிதர்களில் புலியே, சுத்திகரிப்பு காரியங்களுக்காக நீரோடையில் இறங்கிய உம்மைக் கண்ட நான் காம தேவனால் மதியையிழந்தேன்.(19) ஓ பாவமற்றவரே, நான் திருமணமாகாதவள். நான் உமது நிமித்தமாகக் காம தேவனால் துன்புறுகிறேன். ஓ குரு குலத்தவரே, உம்மைக் கொடுத்து என்னை இன்று மன நிறைவு கொள்ளச் செய்வீராக" என்றாள் {நாகக் கன்னி உலூபி}[1].(20)

[1] பீஷ்ம பர்வம் பகுதி 91ல் உலூபி ஒரு விதவை என்ற குறிப்பு இருக்கிறது. இங்கே திருமணமாகாதவள் என்று உலூபி தன்னை அறிமுகப்படுத்திக் கொள்கிறாள். கும்பகோணம் பதிப்பில், "கௌரவபுத்திரனே, குற்றமற்றவனே, உன்னிமித்தமாக அனங்கனாற்பீடிக்கப்பட்டவளும், விவாகமில்லாதவளுமாகிய எனக்கு நீ இப்போது ஆத்மதானஞ்செய்தால் ஆனந்தத்தையுண்டாக்குவாய்" என்றிருக்கிறது. பிபேக்திப்ராயின் பதிப்பில், "ஓ கௌரவக் குலத்தோன்றலே, காதல் தேவன் என்னைத் துன்புறுத்துகிறான். நான் இன்னும் கன்னியாக இருக்கிறேன். இன்று உம்மை எனக்குக் கொடுத்து என்னை நிறைவுகொள்ளச் செய்வீராக" என்றிருக்கிறது.

அர்ஜுனன், "மன்னன் யுதிஷ்டிரனின் கட்டளையால், ஓ இனிமையானவளே {உலூபியே}, நான் பனிரெண்டு வருட பிரம்மச்சரிய விரதம் நோற்றிருக்கிறேன். நான் நினைத்தவாறு செயல்பட எனக்கு அதிகாரம் இல்லை.(21) ஆனால், நீர் அதிகாரியே, நான் (என்னால் முடிந்தால்) உனக்கு இன்பம் கொடுக்க விரும்புகிறேன். நான் எனது வாழ்வில் பொய்ம்மை பேசியதில்லை. (22) எனவே, ஓ நாகக் கன்னிகையே, நான் உனக்கு இன்பம் அளிக்கும் அதே வேளையில், பொய்ம்மையிலிருந்தும், கடமையைத் தவறும் குற்றத்தில் இருந்தும் நான் எப்படித் தப்பிப்பேன் என்பதையும் சொல்" என்றான் {அர்ஜுனன்}.(23)

அதற்கு உலூபி "ஓ பாண்டுவின் மகனே {அர்ஜுனனே}, நீர் ஏன் இந்த உலகத்தில் சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறீர்? நீர் ஏன் உமது அண்ணனால் பிரம்மச்சரிய வாழ்வு வாழ கட்டளையிடப்பட்டிருக்கிறீர்? என்பதை நான் அறிவேன்.(24) உங்கள் அனைவரின் பொது மனைவியான துருபதன் மகளுடன் {திரௌபதியுடன்} உங்களில் யாராவது தனிமையில் அமர்ந்திருந்தால், அதைக் காணும் உங்களில் மற்றவர் பனிரெண்டு வருடங்களுக்குப் பிரம்மச்சாரியாகக் கானகத்தில் வாழ்வது என்பது நீங்கள் அனைவரும் ஏற்றுக்கொண்ட உறுதியில் ஏற்பட்ட புரிந்துணர்வு {ஒப்பந்தம்} ஆகும். எனவே, உங்களில் யாராவது நாடு கடத்தப்பட்டால் அது திரௌபதியின் நிமித்தமாகவே இருக்க வேண்டும்.(25,26) அந்த உறுதியில் இருந்தே நீர் இந்தக் கடமையைச் செய்கிறீர். (எனது வேண்டுகோளை நீர் ஏற்றுக் கொள்வதால்) உமது அறம் எந்தத் தாழ்வையும் அடைந்துவிடாது. மேலும், ஓ அகன்ற கண் கொண்டவரே {அர்ஜுனரே}, துயரத்தில் இருப்பவரை மீட்பது உமது கடமையாகும்.(27)

என்னை விடுவிப்பதால் உமது அறம் தாழ்ந்துவிடாது. ஓ அர்ஜுனரே உமது அறத்திற்குச் சிறு தாழ்வு ஏற்பட்டாலும், எனது உயிரைக் காப்பாற்றியதால் உமக்குப் பெரும் புண்ணியம் கிடைக்கும். உம்மை வழிபடுபவளாக என்னை அறிந்து கொள்ளும். எனவே, ஓ பார்த்தரே {அர்ஜுனரே}! உம்மை எனக்குக் கொடும்! ஓ தலைவா, இதுவும் (கெஞ்சி அன்பை வேண்டும் பெண்ணை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்பதும்) ஞானமுள்ளோர் கருத்துதான்.(28,29) இந்த வழியில் நீர் செயல்படவில்லை என்றால், நான் என்னை அழித்துக் கொள்வேன், என்பதை அறிந்து கொள்ளும். பெரும் பலம் வாய்ந்த கரங்கள் கொண்டவரே {அர்ஜுனரே}, எனது உயிரைக் காப்பாற்றி, பெரும் புண்ணியத்தைப் பெற்றுக் கொள்ளும்.(30) ஓ மனிதர்களில் சிறந்தவரே {அர்ஜுனரே}, நான் உமது பாதுகாப்பை வேண்டுகிறேன். ஓ குந்தியின் மகனே {அர்ஜுனனே}, நீர் துயரத்தில் இருப்பவரையும், தலைவர் இல்லாதவர்களையும் எப்போதும் காப்பவர். அழுது கொண்டிருக்கும் நான் உமது பாதுகாப்பை வேண்டுகிறேன்.(31) ஆசை நிரம்பிய நான் உம்மைக் கெஞ்சிக் கேட்கிறேன். எனவே எனக்கு ஏற்புடைய செயலைச் செய்யும். உம்மை எனக்குக் கொடுத்து எனது விருப்பத்தை மனநிறைவுப்படுத்துவதே உமக்குத் தகும்" என்றாள் {நாகக் கன்னி உலூபி}.(32)

வைசம்பாயனர் தொடர்ந்தார், "நாக மன்னனின் மகளால் {உலூபியால்} இப்படிச் சொல்லப்பட்ட குந்தியின் மகன் {அர்ஜுனன்}, அறத்தைத் தனது குறிக்கோளாகக் கொண்டு அவள் விரும்பிய அனைத்தையும் செய்தான்.(33) அந்தப் பெரும்பலசாலியான அர்ஜுனன் இரவு முழுவதும் நாக மாளிகையில் கழித்து, சூரியனுடன் தானும் எழுந்தான்.(34) கௌரவ்யனின் அரண்மனையிலிருந்து தான் கங்கையில் இறங்கிய அதே இடத்திற்கு, உலூபியுடன் மீண்டும் வந்தான். கற்புடைய உலூபி அவனிடம் விடைபெற்றுக் கொண்டு தனது வசிப்பிடத்திற்குத் திரும்பினாள்.(35) ஓ பாரதா {ஜனமேஜயா}, யாராலும் அர்ஜுனனை நீரில் வெல்ல முடியாத படி "நீரிலும், நிலத்திலும் வாழும் எந்த உயிரினத்தையும் உம்மால் வெற்றி கொள்ள இயலும்" என்று வரம் கொடுத்தாள் அவள் {உலூபி}".(36)

ஆங்கிலத்தில் | In English