நம் ஐவரில் சிறந்தவன் சிபியே! - வனபர்வம் பகுதி 197

Sivi is the best among the five of us! | Vana Parva - Section 197 | Mahabharata In Tamil

(மார்க்கண்டேய சமாஸ்யா பர்வத் தொடர்ச்சி)

அஷ்டகன் முதலிய மன்னர்களில் தானத்தில் சிறந்தவன் யார் என்று நாரதர் சொன்னதை மார்க்கண்டேயர் யுதிஷ்டிரனுக்குச் சொல்லியது...

வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்} சொன்னார், "பாண்டுவின் மகன் {யுதிஷ்டிரன்} மீண்டும் மார்க்கண்டேயரிடம், "மன்னர்களில் பெரும் நற்பேறு பெற்றவர்களைக் குறித்து மீண்டும் எங்களுக்குச் சொல்லும்" என்று கேட்டான். அதற்கு மார்க்கண்டேயர் {யுதிஷ்டிரனிடம்}, "விஸ்வாமித்திர குல மன்னன் அஷ்டகனின் குதிரை வேள்விக்குப் பல மன்னர்கள் வந்திருந்தனர். அவ்வேள்விக்கு அம்மன்னனின் {அஷ்டகனின்} மூன்று சகோதரர்களான பிரதர்த்தனன், வசுமனஸ் மற்றும் உசீனரனின் மகனான சிபியும் வந்திருந்தனர். வேள்வி முடிந்ததும் அஷ்டகன் தனது சகோதரர்களுடன் தேரில் சென்று கொண்டிருந்தபோது, வழியில் நாரதைக் கண்டு, அந்தத் தெய்வீக முனிவரிடம் {நாரதரிடம்}, "தேரில் எங்களுடன் நீரும் பயணியும்" என்றான் {அஷ்டகன்}. "அப்படியே ஆகட்டும்" என்று சொன்ன நாரதர் தேரில் ஏறினார். அந்த மன்னர்களில் ஒருவன் அந்தப் புனிதமான தெய்வீக முனிவரான நாரதரைத் திருப்தி செய்து, "ஓ! புனிதமானவரே {நாரதரே}, நான் உம்மிடம் ஒன்றைக் கேட்க விரும்புகிறேன்" என்றான். அதற்கு அம்முனிவர் {நாரதர்}, "கேள்" என்றார். இப்படி அனுமதி அளிக்கப்பட்ட அம்மனிதன் {மன்னன்}, "நாங்கள் நால்வரும் நீண்ட வாழ்நாள் அருளப்பட்டு, அனைத்து அறங்களும் கொண்டவர்கள். எனவே, நிச்சயம் நாங்கள் சொர்க்கத்தில் நீண்ட நாள் வசிப்போம். இருப்பினும், எங்களில் எவர் அங்கிருந்து முதலில் விழுவர்" என்று கேட்டான்.

இப்படிக் கேட்கப்பட்ட முனிவர் {நாரதர்}, "இந்த அஷ்டகனே முதலில் இறங்குவான்" என்றார். கேள்வி கேட்டவன், "என்ன காரணத்துக்கா?" என்று கேட்டான். அதற்கு அந்த முனிவர் {நாரதர்}, "நான் அஷ்டகனின் வசிப்பிடத்தில் சில நாள் தங்கியிருந்தேன். அவன் (ஒரு நாள்) என்னைத் தனது தேரில் நகரத்திற்கு அழைத்துச் சென்றான். அங்கே நான் ஒன்றுக்கு ஒன்று வித்தியாசமாகப் பல வண்ணங்களில் இருந்து ஆயிரக்கணக்கான பசுக்களைக் கண்டேன். அந்தப் பசுக்களைக் கண்ட நான் மன்னன் அஷ்டகனிடம், "இவை யாருடையவை" என்று கேட்டேன். அதற்கு அஷ்டகன், "நானே இப்பசுக்களைத் தானமாகக் கொடுத்தேன்" என்றான். இந்தப் பதிலால் தனது தற்பெருமையை அவன் வெளிப்படுத்தினான். இந்தப் பதிலுக்காகவே "அஷ்டகன் இறங்குவான்" என்றார்.

இப்படி நாரதர் சொன்னதும், அவர்களில் ஒருவன் மீண்டும், "எங்களில் மூவர் சொர்க்கத்தில் தங்கியிருப்போம். எங்கள் மூவரில் யார் முதலில் கீழே இறங்குவான்?" என்று கேட்டான். அதற்கு முனிவர் {நாரதர்}, "பிரதர்த்தனன்" என்றார். விசாரிப்பவன், "என்ன காரணத்திற்காக?" என்று கேட்டான். அதற்கு அந்த முனிவர் {நாரதர்}, "நான் சில நாட்கள் பிரதர்த்தனன் வசிப்பிடத்திலும் வாழ்ந்தேன். அவன் ஒருநாள் என்னை அவனது தேரில் அழைத்துச் சென்றான். அப்படிப் போகும்போது ஒரு அந்தணர் அவனிடம் {பிரதர்த்தனனிடம்}, "ஒரு குதிரையைக் கொடு!" என்று கேட்டார். அதற்குப் பிரதர்த்தனன், "{சென்று} திரும்பியதும், நான் உமக்கு ஒன்றைக் {ஒரு குதிரையைக்} கொடுக்கிறேன்" என்றான். அதற்கு அந்த அந்தணர், "அது எனக்கு விரைவாகக் கொடுக்கப்படட்டும்" என்றார். அந்த அந்தணர் இவ்வார்த்தைகளைப் பேசிய பிறகு, அம்மன்னன் {பிரதர்த்தனன்}, தேரின் வலது சக்கரத்தில் கட்டப்பட்டிருந்த குதிரையை அவருக்குக் கொடுத்தான். பிறகு குதிரை பெற விரும்பி மற்றொரு அந்தணரும் அங்கே வந்தார். முன்பு போலவே பேசிய மன்னன், அவருக்கு இடது சக்கரத்தில் கட்டப்பட்டிருந்த குதிரையைக் கொடுத்தான். அந்தக் குதிரையை அவருக்குக் {அந்த அந்தணருக்குக்} கொடுத்த மன்னன் தனது பயணத்தைத் தொடர்ந்தான். அப்போது அங்கே மற்றொரு அந்தணர் குதிரை பெற விரும்பி வந்தார். மன்னன் உடனே தனது தேரின் முன்னணியில் இடதுபுறத்தில் இருந்த குதிரையைக் கழற்றிக் கொடுத்தான். அப்படிச் செய்த பிறகு மன்னன் மீண்டும் தனது பயணத்தைத் தொடர்ந்தான். அப்போது அங்கே மற்றொரு அந்தணர் குதிரை பெற விரும்பி வந்தார். மன்னன் அவரிடம், "{சென்று} திரும்பியதும், நான் உமக்கு ஒரு குதிரையைக் கொடுக்கிறேன்" என்றான். ஆனால் அந்த அந்தணர், "குதிரை எனக்கு விரைவாகக் கொடுக்கப்படட்டும்" என்றார். பிறகு மன்னன், தான் வைத்திருந்த ஒரு குதிரையை அவருக்குக் கொடுத்தான். பிறகு, தேரின் நுகத்தடியைத் தானே பற்றி, அம்மன்னன் இழுக்க ஆரம்பித்தான். அப்படி அவன் செய்த போது, அவன் {பிரதர்த்தனன்}, "இப்போது, அந்தணர்களுக்கு எதுவுமில்லை" என்றான். மன்னன் {அனைத்தையும்} தானம் செய்துவிட்டான், அது உண்மையே, இருப்பினும், அவற்றைக் கறையுடனே {அசூயையுடனே} செய்தான். அந்தப் பேச்சுக்காகவே, அவன் சொர்க்கத்தில் இருந்து விழ வேண்டியதிருக்கும்" என்றார் {நாரதர்}.

முனிவர் {நாரதர்} சொன்னதும், மீதம் இருந்த இருவரில் ஒருவர், "எங்கள் இருவரில் யார் விழுவார்?" என்று கேட்டான். அதற்கு முனிவர் {நாரதர்}, "வசுமனஸ்" என்றார். விசாரித்தவன், "என்ன காரணத்திற்காக?" என்று கேட்டான். அதற்கு நாரதர், "எனது பயணங்களின் போது ஒரு சமயம், நான் வசுமனசின் வசிப்பிடத்திற்குச் சென்றேன். அப்போது அங்கே மலர்நிறைந்த ரதத்திற்கான ஸ்வாதிவாசனம் என்ற சடங்கை அந்தணர்கள் செய்து கொண்டிருந்தார்கள்¹. நான் மன்னனை அணுகினேன். அந்தணர்கள் சடங்கை முடித்து, மலர்நிறைந்த ரதம் அவர்களுக்குக் காட்சி அளித்தது. நான் அந்த ரதத்தைப் புகழ்ந்தேன். அதன் காரணமாக மன்னன் {வசுமனஸ்} என்னிடம், "புனிதமானவரே {நாரதரே}, உம்மால் இந்த ரதம் புகழப்பட்டது. எனவே, இந்த ரதம் உமதாகட்டும்" என்று சொன்னான். அதற்குப் பிறகு நான், எனக்கு {மலர்} ரதத்தின் தேவையிருந்த போது, மற்றொரு முறை வசுமனசிடம் சென்றேன். நான் அந்த ரதத்தைப் பாராட்டினேன். மன்னன் {வசுமனஸ்} "இது உமதே" என்றான். நான் மூன்றாம் முறையாக மன்னனிடம் {வசுமனசிடம்} சென்று, அந்த ரதத்தை மீண்டும் பாராட்டினேன். மன்னன் அந்த மலர் ரதத்தை அந்தணர்கள் முன் காட்சிப் படுத்திய பிறகு, கண்களை என்னிடம் திருப்பி, "ஓ! புனிதமானவரே {நாரதரே}, நீர் போதுமான அளவு மலர் ரதத்தைப் புகழ்ந்துவிட்டீர்" என்றான். இவ்வார்த்தைகளை மட்டும் சொன்ன மன்னன், எனக்கு அந்த ரதத்தைப் பரிசளிக்கவில்லை. இதற்காகவே அவன் {வசுமனஸ்} சொர்க்கத்தில் இருந்து விழுவான்" என்றார் {நாரதர்}.

மேலும் அவர்களில் {அஷ்டகன், பிரதர்த்தனன், வசுமனஸ், சிபி ஆகிய நால்வரில்} ஒருவன், "உம்முடன் வரப்போகும் ஒருவனோடு சேர்த்துப் பார்த்தால், உங்களில் யார் செல்வார்கள், யார் விழுவார்கள்?" என்று கேட்டன். அதற்கு நாரதர், "சிபி செல்வான், ஆனால் நான் விழுவேன்" என்றார். "என்ன காரணத்திற்காக?" என்று கேட்டான், விசாரித்தவன். அதற்கு நாரதர், "நான் சிபிக்கு சமமானவன் கிடையாது. ஒருநாள் ஒரு அந்தணர் சிபியிடம் வந்து, "ஓ சிபியே, நான் உன்னிடம் உணவுக்காக வந்திருக்கிறேன்" என்று சொன்னார். அதற்குச் சிபி, "நான் என்ன செய்ய வேண்டும்? உமது கட்டளைகளை நான் பெறுவேன்" என்றான். அதற்கு அந்த அந்தணர், "பிருகதகர்ப்பன் என்ற பெயர் கொண்ட இந்த உனது மகன் கொல்லப்பட வேண்டும். ஓ! மன்னா {சிபியே}, இவனையே எனது உணவாகச் சமைப்பாயாக" என்றார். இதைக் கேட்டதும், அடுத்த என்ன நடக்கும் என்று காண நான் காத்திருந்தேன். சிபி தனது மகனைக் {பிருகதகர்ப்பனைக்}  கொன்று, அவனை முறையாகச் சமைத்து, அந்த உணவைப் பாத்திரத்தில் வைத்து, அதைத் தனது தலையில் சுமந்தபடி, அந்த அந்தணரைத் தேடிச் சென்றான். அந்த அந்தணரை சிபி தேடிக் கொண்டிருந்த போது, யாரோ ஒருவன், "நீர் தேடிக் கொண்டிருக்கும் அந்தணர், நகரத்துக்குள் நுழைந்து உமது வீட்டை நெருப்பிட்டு கொளுத்துகிறார். மேலும் அவர் கோபத்துடன் உமது கருவூலத்திற்கும், ஆயுதக் கிடங்கிற்கும், அந்தப்புரத்திற்கும், குதிரை லாயத்திற்கும் மற்றும் யானைக்கொட்டத்திற்கும் நெருப்பிட்டு அவற்றைக் கொளுத்துகிறார்" என்றான்.

நிறம் மாறாமல் இவையாவையும் சிபி கேட்டான், பிறகு நகரத்துக்குள் நுழைந்து அவ்வந்தணரிடம், "ஓ! புனிதமானவரே, உணவு சமைக்கப்பட்டுவிட்டது" என்றான். இதைக் கேட்ட அந்தணர் ஒருவார்த்தையும் பேசாமல், ஆச்சரியமடைந்து தாழ்ந்த பார்வையுடன் நின்றார் {தலை குனிந்து நின்றார்}. சிபி அந்த அந்தணரைத் திருப்தி செய்யும் நோக்குடன், "ஓ! புனிதமானவரே, இதை உண்ணும்" என்றான். அந்த அந்தணர், சிபியை ஒருக்கணம் பார்த்துவிட்டு, "நீயே அதை உண்பாயாக" என்றார். அதற்குச் சிபி, "அப்படியே ஆகட்டும்" என்று சொல்லி, மகிழ்ச்சியுடம் தனது தலையில் இருந்த பாத்திரத்தை எடுத்து, அதை உண்ண விரும்பினான். அப்போது அந்த அந்தணர், சிபியின் கரங்களைப் பற்றி, அவனிடம் {மன்னன் சிபியிடம்}, "நீ கோபத்தை வென்றாய். அந்தணர்களுக்கு நீ கொடுக்க இயலாதது எதுவும் இல்லை" என்றார்.

இதைச் சொன்ன அந்த அந்தணர் சிபியைப் புகழ்ந்தார். சிபி அவரை நோக்கிய போது, அவன் {சிபி} தனது மகன் {பிருகதகர்ப்பன்} தேவர்களின் பிள்ளையைப் போல, ஆபரணங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டு, உடலில் நறுமணத்துடன் நிற்பதைக் கண்டான். இதையெல்லாம் செய்த அந்த அந்தணர், தன்னைக் காட்சிப்படுத்தினார். அந்த அரசமுனியை {சிபியை} சோதிப்பதற்காக விதத்திரியே அந்த மாற்றுருவில் வந்திருந்தான். பிறகு அந்த விதத்திரி மறைந்தவுடன், அவனின் {சிபியின்} ஆலோசகர்கள் அம்மன்னனிடம் {சிபியிடம்}, "நீர் அனைத்தையும் அறிந்தவர். இவையாவற்றையும் நீர் எதற்காகச் செய்தீர்?" என்று கேட்டனர். அதற்குச் சிபி, "புகழுக்காகவோ, செல்வத்திற்காகவோ, இன்ப நுகர் பொருட்களை அடைய விரும்பியோ நான் இவையாவற்றையும் செய்யவில்லை. இது பாவத்தின் வழி கிடையாது. இதற்காகவே நான் இவையாவற்றையும் செய்தேன். அறம்சார்ந்தவர்கள் சுவடு பதிக்கும் பாதை புகழத்தக்கது. எனது இதயம் எப்போதும் அது போன்ற வழிகளுக்கே மேல்நோக்கிச் செல்லும்" என்றான். சிபியின் உயர்ந்த அருள் நிலையை நான் அறிவேன். எனவே, நான் அதை உரிய முறையில் விவரித்தேன்" என்றார் {நாரதர்}. 

---

^{1. ஸ்வாதிவாசனம் என்பது வரவிருக்கும் சடங்கில், அந்தணர்கள், தேவர்களின் அருளைப் பெறுவதற்காக, கொதிக்க வைக்கப்பட்ட அரிசியை [சோற்றை] தரையில் தூவி ஜபிப்பதாகும். மலர்ரதம் [புஷ்பவாகனம்] என்பது, ஆடம்பர சடங்குகள் செய்து சொர்க்கத்தில் இருந்து பெறப்படும் தெய்வீக ரதமாகும். இவை சில நேரங்களில் மக்கள் பார்வையிலும் செய்யப்பட்டன. அதற்கு [ரதத்தைக் காட்டுவதற்கு] முன்புதான் சுவாதிவாசனம் என்ற சடங்கு செய்யப்படும்.↩}

குறிப்பு: சிபி சக்கரவர்த்தி எழுப்பிய கோயிலான திருச்சி அருகில் உள்ள திருவெள்ளறை பற்றி சிறு குறிப்பு:

திருச்சி - துறையூர் சாலையில் அமைந்துள்ளது திருவெள்ளறை. திருச்சியிலிருந்து 20 கிலோமீட்டர். ஆலயத்துக்கு அருகிலேயே நிற்கின்றன பேருந்துகள். கோயில் 50 அடி உயரத்தில் வெண்மையான பாறை மீது அமைந்துள்ளதால் திருவெள்ளறை.

மூலவர் - புண்டரீகாட்சன். கிழக்கு நோக்கி நின்ற திருக்கோலம். 

உற்சவர் - செந்தாமரைக்கண்ணன். 

தாயார் - பங்கயச் செல்வி, செண்பகவல்லி. 

தல மரம் - வில்வம். 

பொய்கை - மணிகர்ணிகா, சக்ர, புஷ்கல, வராக, கந்த, பத்மப் பொய்கை. 

பாடியவர்கள் - திருமங்கை ஆழ்வார், பெரியாழ்வார்.

தலத்தின் பண்டைய பெயர்கள் - ஆதி திருவெள்ளறை, வேதகிரி. 

தலவரலாறு: புறாவுக்குத் தன் தொடையைக் கொடையாகத் தந்த சிபிச் சக்கரவர்த்தி ஆண்ட காலம். இந்தியாவின் தென்பகுதியில் அரக்கர்கள் தொல்லை அதிகமாக, அவர்களை அழிக்கச் சிபிசக்கரவர்த்தி புறப்படுகிறான். எதிரில் பன்றி ஒரு தோன்றித் தடங்கல் ஏற்படுத்தியது. படைவீரர்களால் பன்றியைப் பிடிக்க இயலவில்லை. சக்கரவர்த்தியே பிடிக்க முயலுகிறான். பன்றி இங்குள்ள மலையில் மறைந்து கொள்கிறது. 

மலையைச் சுற்றிவரும் சிபி, இங்குள்ள ஒரு குகையில் மார்க்கண்டேய முனிவர் கடுந்தவம் இருப்பதைக் கண்டு அவரிடம் நடந்ததைக் கூறினான். அவர், “நீ மிகவும் பேறு பெற்றவன். நாராயணனைக் காணத்தான் நான் தவம் இருக்கிறேன். ஆனால், அவன் உனக்கு வராக (பன்றி) உருவில் காட்சி தந்திருக்கிறான். பன்றி ஒளிந்த புற்றில் பாலால் அபிஷேகம் செய்” என்கிறார். மன்னனும் அவ்வண்ணமே செய்ய, திருமால் அனைவருக்கும் காட்சியளிக்கிறார். 

முனிவர் “உனக்கு தரிசனம் தந்த பெருமாளுக்கு இங்கே ஓர் ஆலயம் எழுப்புக” என்கிறார். மன்னனும் ஆலயத் திருப்பணிக்காக 3,700 குடும்பங்களை அழைத்து வருகிறான். அதில் ஒருவர் இறந்துவிடப் பெருமாளே 3700 ல் ஒருவராக வந்து மன்னனின் கணக்கை நேர் செய்கிறார். 

தலத்தின் சிறப்புகள்!

திருவரங்கத்தைவிடப் பழமையான திருத்தலம் என்பதால் ஆதித் திருவெள்ளரை எனப்படுகிறது.

பெருமாளைத் தரிசிக்க 18 படிகள் கடக்க வேண்டும். இவை பகவத் கீதையின் 18 அத்தியாயங்களைக் குறிப்பது. அடுத்த கோபுர வாயிலில் உள்ள நான்கு படிகள் நான்கு வேதங்களைக் குறிக்கின்றன. பலிபீடத்துக்கு அடுத்துள்ள ஐந்து படிகள் பஞ்சபூதங்கள். 

செந்தாமரைக் கணணனைத் தரிசிக்க இரண்டு வழிகள் உள்ளன. உத்தராயணம் (தை முதல் ஆனி வரை திறந்திருக்கும்.) தட்சணாயணம் (ஆடி முதல் மார்கழி வரை!)

இரவில் நேரம் கழித்து வந்த பெருமாளைத் தாயார் ஏன் இவ்வளவு நேரம் என்று கேட்ட நாழி கேட்டான் வாசல் உண்டு!

கற்தூண்களும், சுதைச் சிற்பங்களும் சிறப்பானவை!

திருமங்கை ஆழ்வார் மற்றும் பெரியார்வார் இந்தப் பெருமாளைக் குறித்துப் பாடியவை மொத்தம் 24 பாடல்கள். 


பெரியாழ்வாரின் பிள்ளைத்தமிழ்! 

கள்ளச் சகடும் மருதும் கலக்கழிய உதை செய்த
பிள்ளையரசே. நீ பேயைப் பிடித்து முலை உண்ட பின்னை
உள்ளவாறு ஒன்றும் அறியேன் ஒளிஉடை வெள்ளறை நின்றாய்.
பள்ளி கொள் போது இதுவாகும் பரமனே. காப்பிடவாராய். 

துளக்கமில் சுடரை அவுணனுடல்
பிளக்கும் மைந்தனைப் பேரில் வணங்கிப்போய்
அளப்பில் ஆரமுதை அமரர்க்கு அருள்
விளக்கினை சென்று வெள்ளறைக் காண்டுமே. 
திருமங்கை ஆழ்வார். 

இப்பதிவு குறித்து முகநூலில் Like/Comment/Share செய்யலாமே!

Post by முழு மஹாபாரதம்.