The encounter between Bhima and Alayudha! | Drona-Parva-Section-177 | Mahabharata In Tamil
(கடோத்கசவத பர்வம் – 25)
பதிவின் சுருக்கம் : கடோத்கசன் ஏற்படுத்திய அழிவைக் கண்டு, அவனோடு மோதுமாறு அலாயுதனைத் தூண்டிய துரியோதனன்; கர்ணனைக் கைவிட்டு, அலாயுதனை நோக்கிச் சென்ற கடோத்கசன்; அலாயுதனை எதிர்த்து விரைந்த பீமன்; பீமனுக்கும், அலாயுதனுக்கும் இடையில் நடந்த மோதல்; பீமசேனனைக் காக்க கடோத்கசனை அனுப்பிய கிருஷ்ணன்…
சஞ்சயன் {திருதராஷ்டிரனிடம்} சொன்னான், “பயங்கரச் செயல்களைப் புரியும் அலாயுதன் போருக்கு வந்ததைக் கண்ட கௌரவர்கள் அனைவரும் மகிழ்ச்சியால் நிறைந்தனர்.(1) அதே போலத் துரியோதனனைத் தங்கள் தலைமையில் கொண்ட உமது மகன்களும், கடலைக் கடக்க விரும்பும் தெப்பமற்ற மனிதர்கள், ஒரு தெப்பத்தைச் சந்திப்பதைப் போல (மகிழ்ச்சியால்) நிறைந்தனர்.(2) உண்மையில் குரு படையில் இருந்த மன்னர்கள், இறந்து மீண்டும் பிறந்தவர்களைப் போலத் தங்களைக் கருதிக் கொண்டனர். அவர்கள் அனைவரும் அலாயுதனை மரியாதையுடன் வரவேற்றனர்.(3) பயங்கரமானதும், மனித சக்திக்கு அப்பாற்பட்டதும், கடுமையானதுமாக இருந்தாலும், காண்பதற்கு இனிமையானதுமான அந்தப் போர் அவ்விரவில் கர்ணனுக்கும், அந்த ராட்சசனுக்கும் {கடோத்கசனுக்கும்} இடையில் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த போது,(4) பிற க்ஷத்திரியர்கள் அனைவருடன் கூடிய பாஞ்சாலர்கள் சிரித்துக் கொண்டே பார்வையாளர்களாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். அதே வேளையில் உமது படைவீரர்கள், ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரே}, (தங்கள் தலைவர்களாலும்), துரோணர், துரோணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, கிருபர் மற்றும் பிறரால் களம் முழுவதும் பாதுகாக்கப்பட்டாலும், “யாவும் தொலைந்தன” என்று உரக்க ஓலமிட்டனர்.(5) உண்மையில், ஹிடிம்பை மகனின் {கடோத்கசனின்} அந்தச் சாதனைகளைக் கண்ட உமது போர்வீரர்கள் அனைவரும் அச்சத்தால் கலங்கி, ஓலங்களிட்டு கிட்டத்தட்ட தங்கள் உணர்வுகளை {சுய நினைவை} இழந்தனர்.(6) ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரே}, உமது துருப்புகள் அனைத்தும் கர்ணன் உயிர்வாழ்வான் என்பதில் நம்பிக்கை இழந்தனர்.(7)
அப்போது துரியோதனன், பெரும் துன்பத்தில் வீழ்ந்த கர்ணனைக் கண்டு, அலாயுதனை அழைத்து, அவனிடம்:(8) “அதோ விகர்த்தனன் மகன் கர்ணன், ஹிடிம்பையின் மகனோடு {கடோத்கசனோடு} போரிட்டு, போரில் தன் வலிமைக்கும், ஆற்றலுக்கும் தகுந்த சாதனைகளை அடைந்து வருகிறான்.(9) அந்தப் பீமசேனன் மகனால் {கடோத்கசனால்} பல்வேறு வகைகளிலான ஆயுதங்களால் தாக்கிக் கொல்லப்பட்டு, யானையால் முறிக்கபட்ட மரங்களைப் போல (களத்தில் கிடக்கும்) துணிச்சல்மிக்க மன்னர்களைப் பார்.(10) இந்தப் போரில் என் அரசப் போர்வீரர்கள் அனைவரிலும், ஓ! வீரா {அலாயுதா}, உனது அனுமதியுடன் என்னால் ஒதுக்கப்படும் இந்தப் பங்கு {கடோத்கசனைக் கொல்லும் காரியம்} உன்னுடையதாக இருக்கட்டும். உன் ஆற்றலை வெளிப்படுத்தி, இந்த ராட்சசனைக் கொல்வாயாக.(11) ஓ! எதிரிகளை நசுக்குபவனே, இந்த இழிந்த கடோத்கசன், அவனை நீ முடிப்பதற்கு {கொல்வதற்கு} முன்பே, மாயா சக்திகளின் துணையுடன் விகர்த்தனன் மகனான கர்ணனைக் கொல்லாதிருக்கட்டும்” என்றான் {துரியோதனன்}.(12) மன்னனால் {துரியோதனனால்} இப்படிச் சொல்லப்பட்டவனும், கடும் ஆற்றலையும், வலிமைமிக்கக் கரங்களையும் கொண்ட அந்த ராட்சசன் {அலாயுதன்}, “அப்படியே ஆகட்டும்” என்று சொல்லி கடோத்கசனை எதிர்த்து விரைந்தான்.(13)
அப்போது பீமசேனன் மகன் {கடோத்கசன்}, ஓ! தலைவா {திருதராஷ்டிரரே}, கர்ணனைக் கைவிட்டு விட்டு, தன்னை நோக்கி வரும் எதிரியைத் தன் கணைகளால் கலங்கடிக்கத் தொடங்கினான்.(14) பிறகு அந்தக் கோபக்கார ராட்சச இளவரசர்களுக்குள் நடந்த போரானது, பருவ காலத்தில் உள்ள பெண்யானைக்காகக் காட்டில் போரிட்டுக் கொள்ளும் மதங்கொண்ட இரு யானைகளுக்கு ஒப்பாக இருந்தது.(15) அந்த ராட்சசனிடம் இருந்து விடுபட்டவனும், தேர்வீரர்களில் முதன்மையானவனுமான கர்ணன், சூரியப்பிரகாசம் கொண்ட தன் தேரில் ஏறி பீமசேனனை எதிர்த்து விரைந்தான்.(16) சிங்கத்துடன் போரிடும் காளை பீடிக்கப்படுவதைப் போல அந்தப் போரில் கடோத்கசன், அலாயுதனுடன் போரிடுவதைக் கண்டவனும், தாக்குபவர்களில் முதன்மையானவனுமான பீமன், முன்னேறி வரும் கர்ணனை அலட்சியம் செய்துவிட்டு, கணைமேகங்களை இறைத்தபடியே சூரியப்பிரகாசம் கொண்ட தன் தேரில் அலாயுதனை நோக்கி விரைந்தான்.(17,18) பீமன் முன்னேறுவதைக் கண்ட அலாயுதன், ஓ! தலைவா {திருதராஷ்டிரரே}, கடோத்கசனைக் கைவிட்டுவிட்டு, பீமனை எதிர்த்துச் சென்றான்.(19)
அப்போது ராட்சசர்களை அழிப்பவனான அந்தப் பீமன், ஓ! தலைவா {திருதராஷ்டிரரே}, அந்த ராட்சசர்களின் இளவரசனை {அலாயுதனை} நோக்கி மூர்க்கமாக விரைந்து, கணைகளால் அவனை மறைத்தான்.(20) அதே போல எதிரிகளைத் தண்டிப்பவனான அலாயுதனும், கல்லில் கூராக்கப்பட்ட நேரான கணைகளால் அந்தக் குந்தியின் மகனை {பீமனை} மீண்டும் மீண்டும் மறைத்தான்.(21) பயங்கர வடிவங்களைக் கொண்டவர்களும், பல்வேறு ஆயுதங்களைத் தரித்திருந்தவர்களும், உமது மகன்களின் வெற்றியை விரும்பியவர்களுமான வேறு ராட்சசர்கள் அனைவரும் கூடப் பீமசேனனை எதிர்த்து விரைந்தனர்.(22) இப்படி அவர்களால் தாக்கப்பட்ட வலிமைமிக்கப் பீமசேனன், ஐந்து கூரிய கணைகளால் அவர்கள் ஒவ்வொருவரையும் துளைத்தான்.(23) பிறகு, பீமசேனனால் இப்படி வரவேற்கப்பட்டவர்களும், தீய புரிதலைக் கொண்டவர்களுமான அந்த ராட்சசர்கள், உரத்த ஓலமிட்டபடியே அனைத்துப் பக்கங்களிலும் தப்பி ஓடினர்.(24) தன்னைப் பின்தொடர்ந்து வந்தவர்கள் பீமனால் அச்சுறுத்தப்பட்டதைக் கண்ட அந்த வலிமைமிக்க ராட்சசன் {அலாயுதன்}, பீமனை எதிர்த்து மூர்க்கமாக விரைந்து, கணைகளால் அவனை மறைத்தான்.(25)
பிறகு பீமசேனன், கூர்முனை கணைகளால் அந்தப் போரில் தன் எதிரியை பலவீனமடையச் செய்தான். பீமனால் அவனை {அலாயுதனை} நோக்கி ஏவப்பட்ட கணைகளில், சிலவற்றை அப்போரில் வெட்டிய அலாயுதன், பிறவற்றை {கையில்} பிடித்தான். பிறகு பயங்கர ஆற்றலைக் கொண்ட பீமன், அந்த ராட்சசர்களின் இளவரசனை {அலாயுதனை} நிலையாகப் பார்த்து,(26,27) வஜ்ரத்தின் சீற்றத்தைக் கொண்ட கதாயுதம் ஒன்றைப் பெரும் பலத்துடன் அவன் {அலாயுதன்} மீது வீசினான். நெருப்பின் தழலைப் போன்ற அந்தக் கதாயுதமானது, அந்த மனித ஊனுண்ணியை {அலாயுதனை} நோக்கி சென்றபோது,(28) அவன் {அலாயுதன்} தன் கதாயுதம் ஒன்றால் அதைத் தாக்கினான். அதன்பேரில், (முன்னதைக் கலங்கடித்த) பின்னது {அலாயுதனின் கதாயுதமானது} பீமனை நோக்கிச் சென்றது. பிறகு அந்தக் குந்தியின் மகன் {பீமன்}, அந்த ராட்சசர்களின் இளவரசனை {அலாயுதனைக்} கணை மழையால் மறைத்தான்.(29) அந்த ராட்சசனோ, கூரிய தன் கணைகளால் பீமனின் அந்தக் கணைகள் அனைத்தையும் கலங்கடித்தான். பிறகு, பயங்கர வடிவங்களைக் கொண்ட அந்த ராட்சசப் போர்வீரர்கள் அனைவரும் (அணிதிரண்டு மீண்டும் போரிட வந்து),(30) தங்கள் தலைவனின் ஆணையின் பேரில் (பீமனுடைய படையின்) யானைகளைக் கொல்லத் தொடங்கினர். பாஞ்சாலர்கள், சிருஞ்சயர்கள், குதிரைகள், (பீமனுடைய படையின்) பெரும் யானைகள் ஆகியவை(31) அந்த ராட்சசர்களால் பெரிதும் பீடிக்கப்பட்டு மிகவும் கலக்கமடைந்தன.
அந்தப் பயங்கரப் போரை (பீமனுக்கும் அந்த ராட்சசர்களுக்கும் இடையிலான அம்மோதலைக்) கண்டவனும்,(32) மனிதர்களில் முதன்மையானவனுமான வாசுதேவன் {கிருஷ்ணன்}, இவ்வார்த்தைகளைத் தனஞ்சயனிடம் {அர்ஜுனனிடம்} சொன்னான்: "அந்த ராட்சசர்களின் இளவரசனிடம் {அலாயுதனிடம்} வசப்படும் வலிமைமிக்கப் பீமரைப் பார்.(33) ஓ! பாண்டுவின் மகனே {அர்ஜுனா}, ஏதும் ஆலோசியாமல், விரைவாகப் பீமரைத் தொடர்ந்து செல்வாயாக. அதே வேளையில், திருஷ்டத்யும்னன், சிகண்டி, யுதாமன்யு மற்றும் உத்தமௌஜஸ் ஆகிய இந்த வலிமைமிக்கத் தேர்வீரர்கள்,(34) திரௌபதியின் மகன்களோடு சேர்ந்து கொண்டு கர்ணனை எதிர்த்துச் செல்லட்டும். ஓ! பாண்டுவின் மகனே {அர்ஜுனா}, நகுலன், சகாதேவன், வீர யுயுதானன் {சாத்யகி} ஆகியோர்,(35) உனது உத்தரவின் பேரில் பிற ராட்சசர்களைக் கொல்லட்டும். உன்னைப் பொறுத்தவரை, ஓ! வலிமைமிக்கக் கரங்களைக் கொண்டவனே, துரோணரைத் தலைமையில் கொண்ட இந்தப் படைப்பிரிவைத் தடுப்பாயாக. ஓ! வலிமைமிக்கக் கரங்களைக் கொண்டவனே, இப்போது நம்மை அச்சுறுத்திக் கொண்டிருக்கும் ஆபத்தானது பெரியதாக இருக்கிறது" என்றான் {கிருஷ்ணன்}.
கிருஷ்ணன் இப்படிச் சொன்னதும், உத்தரவுக்கேற்றபடியே அந்தத் தேர்வீரர்களில் முதன்மையானோர்,(36,37) விகர்த்தனன் மகனான கர்ணனை எதிர்த்தும், (குருக்களுக்காகப் போரிடும்) பிற ராட்சசர்களை எதிர்த்தும் சென்றனர். பிறகு முற்று முழுதாக வளைக்கப்பட்ட தன் வில்லில் இருந்து ஏவப்பட்டவையும், கடும் நஞ்சுமிக்கப் பாம்புகளுக்கு ஒப்பானவையுமான சில கணைகளால்,(38) ராட்சசர்களின் அந்த வீர இளவரசன் {அலாயுதன்}, பீமனின் வில்லை அறுத்தான். அடுத்ததாக அந்த வலிமைமிக்க மனித ஊனுண்ணி, ஓ! பாரதரே {திருதராஷ்டிரரே}, பீமன் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்போதே, சில கூரிய கணைகளால் பின்னவனின் {பீமனின்} குதிரைகளையும், சாரதியையும் கொன்றான். குதிரைகளும், சாரதியும் அற்ற பீமன், தன் தேர்த்தட்டில் இருந்து இறங்கி,(39,40) உரக்க முழங்கியபடியே தன் எதிரியை நோக்கி ஒரு கனமான கதாயுதத்தை வீசினான். அந்தக் கனமான கதாயுதமானது, பயங்கர ஒலியுடன் அந்த மனித ஊனுண்ணியை {அலாயுதன்} நோக்கிச் சென்ற போதே,(41) அவன் {அலாயுதன்} தன் கதாயுதத்தால் அதைக் கலங்கடித்தான். பிறகு பின்னவன் {அலாயுதன்} உரக்க முழங்கினான்.
அந்த ராட்சசர்களின் இளவரசனுடைய {அலம்புசனுடைய} பயங்கரமான, வலிமைமிக்க அருஞ்செயலைக் கண்ட பீமசேனன்,(42) மகிழ்ச்சியால் நிறைந்து மற்றொரு கடும் கதாயுதத்தைப் பிடித்தான். அந்த மனிதப் போர்வீரனுக்கும் {பீமனுக்கும்}, அந்த ராட்சசனுக்கும் இடையில் நடைபெற்ற போரானது பயங்கரத்தை அடைந்தது.(43) அவர்களது கதாயுத வீச்சுகளின் மோதலால் பூமியானது பயங்கரமாக நடுங்கியது. தங்கள் கதாயுதங்களைத் தூக்கி எறிந்த அவர்கள் மீண்டும் ஒருவரோடு ஒருவர் போரிட்டனர்.(44) அவர்கள் தங்கள் கைமுட்டிகளை இறுக பற்றிக் கொண்டு இடிமுழக்கம் போன்ற ஒலி கொண்ட குத்துகளால் ஒருவரையொருவர் தாக்கிக் கொண்டனர். சினத்தால் தூண்டப்பட்ட அவர்கள், தேர் சக்கரங்கள், நுகத்தடிகள், அக்ஷங்கள் {அச்சுகள்}, அதிஸ்தானங்கள் {ஆசனங்கள்}, உபஷ்கரங்கள் ஆகியவற்றையும், இன்னும் தங்கள் வழியில் இருந்த எதையும் எடுத்துகொண்டு ஒருவரோடொருவர் மோதினர். இப்படி ஒருவரோடொருவர் மோதி, குருதியில் நனைந்த அவர்கள் இருவரும், பெரும் வடிவங்களைக் கொண்ட மதங்கொண்ட இரண்டு யானைகளைப் போலத் தெரிந்தனர். அப்போது, பாண்டவர்களின் நன்மையில் எப்போதும் அர்ப்பணிப்புடன் கூடிய ரிஷிகேசன் {கிருஷ்ணன்}, அம்மோதலைக் கண்டு, பீமசேனனைக் காப்பதற்காக ஹிடிம்பையின் மகனை {கடோத்கசனை} அனுப்பினான்" {என்றான் சஞ்சயன்}.(45-47)
-------------------------------------------------------------------------------துரோண பர்வம் பகுதி 177-ல் உள்ள சுலோகங்கள்: 47
|
ஆங்கிலத்தில் | In English | 
|