Karna fled in a northernly direction! | Virata Parva - Section 60 | Mahabharata In Tamil
(கோஹரணப் பர்வத் தொடர்ச்சி - 35)
பதிவின் சுருக்கம் : கர்ணனுக்குச் சவால் விட்ட அர்ஜுனன்; அர்ஜுனனை இகழ்ந்த கர்ணன்; ஏற்கனவே கர்ணன் தன்னிடம் இருந்து தப்பி ஓடியதைச் சுட்டிக் காட்டிய அர்ஜுனன்; கர்ணனுக்கும் அர்ஜுனனுக்கும் இடையில் நடந்த போர்; அர்ஜுனன் கர்ணனின் மார்பைத் துளைத்தது; கர்ணன் போர்க்களத்தை விட்டு வடதிசை நோக்கி ஓடி மீண்டும் புறமுதுகிடுவது...
அர்ஜுனன் {கர்ணனிடம்} சொன்னான், “ஓ! கர்ணா, போரில் உனக்குச் சமமான எவனும் இல்லை என்று சபா மண்டபத்தின் மத்தியில் நீ பேசிய இறுமாப்பான பேச்சுக்கு நல்லது செய்யும் நேரம் {இதோ} வந்துவிட்டது. இன்று, ஓ! கர்ணா, என்னிடம் நீ மோதப் போகும் இந்தப் பயங்கர மோதலால், உனது சொந்த பலத்தை நீ அறிந்து கொள்வாய்; இதற்கு மேலும் யாரையும் நீ அவமதிக்கமாட்டாய். நற்பிறப்பைத் துறந்து, நீ பல கொடுஞ்சொற்களைப் பேசியிருக்கிறாய். ஆனால், இப்போது நீ செய்ய முயலும் இது, மிகக் கடுமையாக இருக்கும் என நான் நினைக்கிறேன். ஓ! ராதையின் மகனே {கர்ணா}, குருக்களின் {கௌரவர்களின்} பார்வையில் என்னிடம் மோதும் நீ, இதற்கு முன் என்னை அவமதித்ததற்கு நல்லது செய்வாயாக. {அந்த வார்த்தைகளை உண்மையென நிரூபிப்பாயாக}.
சபையின் நடுவில் பாஞ்சால இளவரசி {திரௌபதி} தீயவர்களின் அட்டூழியத்திற்கு ஆளாக்கப்பட்டதைக் கண்டாயே, {நீயும் அதற்கொரு காரணமாய் இருந்தாயே}, அந்த உனது செயலுக்கான கனியை {பலனை} இப்போது அறுவடை செய்வாயாக. முன்பு, அறநெறியின் கயிறுகளால் கட்டப்பட்டிருந்ததால், அப்போது நான் பழிவாங்கவில்லை. ஓ! ராதையின் மகனே {கர்ணா}, அந்தக் கோபத்தின் கனியை நடக்கப் போகும் இம்மோதலில் இப்போது நீ காண்பாய். ஓ! தீயவனே {கர்ணனே}, அந்தக் காட்டில் முழுப் பனிரெண்டு {12} வருடங்களும் பெருந்துன்பத்தை நாங்கள் அனுபவித்தோம். நீ இன்று அந்தச் செறிவூட்டப்பட்ட பழியுணர்வின் {concentrated vengeance} கனிகளை {பலன்கள்} அறுவடை செய்வாயாக. வா, ஓ! கர்ணா, வந்து போரில் என்னைச் சமாளி. இந்தக் கௌரவ வீரர்கள் இம்மோதலைச் சாட்சியாகக் காணட்டும்” என்றான் {அர்ஜுனன்}.
இச்சொற்களைக் கேட்ட கர்ணன் {அர்ஜுனனிடம்}, “ஓ! பார்த்தா {அர்ஜுனா}, சொற்களால் நீ சொல்வதையெல்லாம் செயலால் சாதிப்பாயாக. நீ சாதிக்கும் செயலைவிட நீ அதிகமாகப் பேசுவாய் என்பதை இவ்வுலகம் அறியும். உனது இயலாமையின் காரணமாக எதையும் செய்ய முடியாத நிலையிலேயே நீ முன்பு பொறுமையாக இருந்தாய். இப்போதாவது உனது பராக்கிரமத்தை சாட்சியாக நாங்கள் கண்டால், அக்கூற்று உண்மை என நாங்கள் அங்கீகரிக்கூடும். அறநெறிக்கு நீ கட்டுப்பட்டதால் கடந்த காலத்தில் {பழிதீர்க்காமல்} பொறுத்தாயென்றால், {அக்கட்டில் இருந்து} விடுபட்டவன் என்று உன்னை நீயே நினைத்துக் கொண்டாலும், இப்போதும் அதற்குச் சமமாகக் கட்டுப்பட்டே இருக்கிறாய். நீ சொன்னவாறே, உனது வாக்குறுதியின்படி கடும் விதிமுறைகளுடன் உனது வனவாசத்தை நீ கழித்திருந்தாலும், அந்தத் தவ வாழ்வின் பலனாகப் பலவீனமடைந்து இருக்கும் நீ, இப்போது என்னுடன் போரிட விரும்புவது எவ்வாறு? ஓ! பிருதையின் மகனே {குந்தியின் மகனே அர்ஜுனா}, உனது பக்கத்தில் இருந்து சக்ரனே (இந்திரனே} போரிட்டாலும் கூட, எனது பராக்கிரமத்தைக் காட்டுவதில், நான் எந்தத் தயக்கமும் கொள்ளமாட்டேன். ஓ! குந்தியின் மகனே {அர்ஜுனா}, உனது விருப்பம் நிறைவேறப் போகிறது. என்னுடன் இப்போது போரிட்டு, எனது பலத்தை நீ காண்பாயாக” என்றான் {கர்ணன்}.
இதைக்கேட்ட அர்ஜுனன் {கர்ணனிடம்}, “ஓ! ராதையின் மகனே {கர்ணா}, இப்போது கூட என்னுடனான போரில் நீ {தோற்று} ஓடினாயே. அதனால்தானே, உன் தம்பி கொல்லப்பட்டாலும், நீ {இன்னும்} உயிருடன் இருக்கிறாய். தன் தம்பி கொல்லப்படுவதைக் கண்டு களத்தைவிட்டு ஓடிய பிறகும், உண்மையான நல்ல மனிதர்களுக்கு மத்தியில் நின்று தற்பெருமை பேசுபவன், உன்னைத்தவிர வேறு எவன் இருக்கிறான்?” என்றான் {அர்ஜுனன்}.
வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்} தொடர்ந்தார், “இச்சொற்களைக் கர்ணனிடம் சொன்ன ஒப்பற்ற பீபத்சு {அர்ஜுனன்}, அவனிடம் விரைந்து சென்று, கவசத்தை ஊடுருவி செல்லும் கணைகளைச் சரமாரியாக அடித்தான். ஆனால், வலிமைமிக்கத் தேர்வீரனான கர்ணன், பெரும் சுறுசுறுப்புடன், மேகத்தின் பொழிவு போன்ற தனது கணை மழையால் அவற்றைத் தடுத்தான். கணைகளின் அந்தக் கடும் ஊற்று அனைத்துப் புறங்களையும் மூடி, குதிரைகளையும், கரங்களையும், போராளிகளின் தோலுறைகளையும் பல இடங்களில் துளைத்தன. அந்தத் தாக்குதலைத் தாங்கிக் கொள்ள முடியாத அர்ஜுனன், தனது நேரான கூரிய கணையால் கர்ணனுடைய அம்பறாத்தூணியின் கயிறுகளைத் துண்டித்தான்.
உடனே தனது அம்பறாத்தூணியில் இருந்து மற்றொரு கணையை எடுத்த கர்ணன், அந்தப் பாண்டவனின் {அர்ஜுனனின்} வில் தாங்கிய கரங்கள் தளரும் வகையில் அவற்றைத் துளைத்தான். பிறகு வலிமையான கரங்கள் கொண்ட பார்த்தன் {அர்ஜுனன்}, கர்ணனின் வில்லைத் துண்டுகளாக {சுக்குநூறாக} வெட்டிப்போட்டான். பிறகு கர்ணன், தனது எதிரியின் {அர்ஜுனனின்} மீது ஒரு பராசத்தை வீசினான். ஆனால் அர்ஜுனன் தன் கணைகளால் அதைத் துணித்தான். பிறகு ராதையின் மகனைப் {கர்ணனைப்} பின்தொடர்ந்து வந்த வீரர்கள் கூட்டமாக அர்ஜுனனிடம் விரைந்தனர். ஆனால் பார்த்தன் {அர்ஜுனன்}, காண்டீவத்தில் இருந்து அடிக்கப்பட்ட கணைகளின் மூலம் அவர்கள் அனைவரையும் யமனுலகு அனுப்பி வைத்தான்.
வில்லின் நாணைக் காதுவரை இழுத்து அடிக்கப்பட்ட கூரிய கடும் கணைகளால் கர்ணனின் குதிரைகளைப் பீபத்சு {அர்ஜுனன்} கொன்றான். அவை {அக்குதிரைகள்} உயிரற்றுத் தரையில் கீழே விழுந்தன. பெரும் சக்தி கொண்ட சுடர்மிகும் மற்றொரு கூரிய கணையை எடுத்த வலிமைமிக்கக் குந்தியின் மகன் {அர்ஜுனன்}, கர்ணனின் மார்பைத் துளைத்தான். அந்தக் கணை அவனது {கர்ணனின்} கவசத்தைப் பிளந்து கொண்டு அவனது உடலைத் துளைத்தது. இதனால் கர்ணனின் பார்வை தடைபட்டு, அவனது உணர்வுகள் அவனை விட்டகன்றன. பிறகு உணர்வுகள் மீண்ட அவன் {கர்ணன்}, பெரும் வலியை உணர்ந்து, போர்க்களத்தை விட்டு வடதிசையை நோக்கி ஓடினான். இதனால், வலிமைமிக்கத் தேர்வீரனான அர்ஜுனன் மற்றும் உத்தரன் ஆகிய இருவரும் அவனிடம் {கர்ணனிடம்} தரக்குறைவாகப் பேசத் தொடங்கினர்.
 |
|
|
|
இப்பதிவு குறித்து முகநூலில் Like/Comment/Share செய்யலாமே!
Post by முழு மஹாபாரதம்.