மன்னன் திலீபன்! - துரோண பர்வம் பகுதி – 061

King Dilipa! | Drona-Parva-Section-061 | Mahabharata In Tamil

(அபிமன்யுவத பர்வம் – 31)

பதிவின் சுருக்கம் : மன்னன் திலீபனின் கதையைச் சொன்ன நாரதர்; திலீபனின் பெருமை; அவன் அளித்த கொடைகள்; அவனது மரணம்…

நாரதர் {சிருஞ்சயனிடம்} சொன்னார், "ஓ! சிருஞ்சயா, ஹபிலனின் {Havila or Hvala} மகனான திலீபனும் [1] மரணத்துக்கு இரையானதாகவே நாம் கேட்டிருக்கிறோம். அவனது {திலீபனின்} நூற்றுக்கணக்கான வேள்விகளில், உண்மை அறிவை உறுதியாகக் கொண்டவர்களும், வேள்விகள் செய்வதில் அர்ப்பணிப்புள்ளவர்களும், குழந்தைகளாலும், பிள்ளைகளின் குழந்தைகளாலும் அருளப்பட்டவர்களுமான பிராமணர்கள் எண்ணிக்கையில் ஆயிரமாயிரமாக இருந்தனர்.

[1] இந்தத் திலீபனைக் குறித்து வனபர்வம் பகுதி 107ல் பேசப்படுகிறது. வனபர்வத்தின் அந்தப் பகுதியில் திலீபனின் தந்தை அன்சுமான் என்றும், திலீபனின் பிள்ளை பகீரதன் என்றும் இருக்கிறது. விஷ்ணு புராணத்தில் இவனது தந்தையின் பெயர் விசுவஸஹன் என்றும், அவனது மகனின் பெயர் தீர்க்கபாகு என்றும் இருக்கிறது. Puranic Encyclopediaவிலோ இவனது தந்தையின் பெயர் மூலகன் என்றும், இவனது பிள்ளையின் பெயர் ரகு என்றும் பகீரதன் திலீபனின் மூதாதையரில் ஒருவனாகவும் சொல்லப்பட்டுள்ளது.

பல்வேறு வேள்விகளைச் செய்த மன்னன் திலீபன், புதையல்களால் {செல்வங்களால்} நிறைந்த இந்தப் பூமியைப் பிராமணர்களுக்குத் தானமளித்தான். திலீபனின் வேள்விகளில் அமைக்கப்பட்ட சாலைகள் அனைத்தும் தங்கத்தாலானவையாக இருந்தன [2]. இந்திரனின் தலைமையிலான தேவர்களே கூட, அவனையே {திலீபனையே} தர்மனாகக் கருதி அவனிடம் வந்தனர். அவனது {திலீபனது} வேள்விக்கம்புகளின் மேல் மற்றும் கீழ் வளையங்கள் {யூபத்தின் சஷாலம் ப்ரஷாலம் என்ற இரண்டு வளையங்களும்} தங்கத்தாலானவையாக இருந்தன. அவனது வேள்விகளில் சர்க்கரைப் பொங்கல் மற்றும் பிற உணவுகளை {ரகக் காண்டவங்களை Raga-Khandavas} உண்ட பலர் சாலையில் படுத்துக் கிடந்தனர் [3].

[2] வேறொரு பதிப்பில் இவ்வரி, “திலீபனுடைய யாகங்களில் (“ஹிரண்மய்ய:” என்று தொடங்கும் வேத வாக்கியத்தினால்) யாகபாத்திரங்கள் எல்லாம் தங்கத்தாலேயே செய்யப்பட வேண்டும் என்று சொல்லப்பட்ட விதிமார்க்கமானது (முதன்முதலில்) ஆரம்பிக்கப்பட்டது” என்றிருக்கிறது.

[3] வேறொரு பதிப்பில் இவ்வரி, “சர்க்கரைப் பொங்கல் முதலான உணவுகளால் மதமடைந்தவர்கள் மார்க்கங்களில் படுத்திருந்தார்கள்” என்று இருக்கிறது.

திலீபன் நீரில் போரிடும்போது, அவனது தேர்ச்சக்கரங்கள் இரண்டும் எப்போதும் நீரில் மூழ்கியதில்லை. இது மிக ஆச்சரியமானதாகவும் வேறு எந்த மன்னர்களுக்கும் நேராததாகவும் இருந்தது. உறுதிமிக்க வில்லாளியும், எப்போதும் உண்மை பேசுபவனும், தன் வேள்விகளில் அபரிமிதமான பரிசுகளைத் தானமளிப்பவனுமான மன்னன் திலீபனை எவரும் கண்டாலே கூட, அவர்கள் சொர்க்கத்திற்கு உயர்வதில் வென்றனர் {சொர்க்கத்தையே அடைந்தனர்}. கட்வாங்கன் {Khattanga or Khattwanga என்றும் அழைக்கப்பட்ட திலீபனின் வசிப்பிடத்தில், “வேதம் ஓதும் ஒலி, விற்களின் நாணொலி, குடிப்பீர், மகிழ்வீர், உண்பீர்” என்ற இந்த ஐந்து ஒலிகள் எப்போதும் கேட்டுக் கொண்டே இருந்தன.

ஓ! சிருஞ்சயா, நான்கு முக்கிய அறங்களை {தவத்துறவுகள், உண்மை, கருணை, ஈகை ஆகியவற்றைப்} பொறுத்தவரை, உனக்கு மேம்பட்டவனும், உன் மகனுக்கு {சுவர்ணஷ்டீவினுக்கு} மிகவும் மேம்பட்டவனுமான அவனே {திலீபனே} இறந்தான் எனும்போது, எந்த வேள்வியையும் செய்யாத, வேள்விக் கொடை எதையும் அளிக்காத உன் மகனுக்காக {சுவர்ணஷ்டீவினுக்காக}, “ஓ! சுவைதியா, ஓ! சுவைதியா {சுவித்யனின் பேரனே}” என்று சொல்லி நீ வருந்தலாகாது” {என்றார் நாரதர்}.

ஆங்கிலத்தில் | In English

குதிரையை மீட்ட அன்சுமான்! - வனபர்வம் பகுதி 107

Ansuman retrieved the horse! | Vana Parva - Section 107| Mahabharata In Tamil

(தீர்த்தயாத்ரா பர்வத் தொடர்ச்சி)

பாத்திரங்களில் பாதுகாக்கப்பட்ட சுரைக்காய் விதைகள் அறுபதாயிரம் மகன்களாகச் சகரனுக்கும் விதரப்ப்ப இளவரசிக்கும் பிறத்தல்; சகரனுக்கும் சிபி இளவரசிக்கும் அசமஞ்சன் பிறத்தல்; கபிலரின் கோபத்துக்கு இலக்காகி அறுபதாயிரம் மகன்கள் இறத்தல்; அசமஞ்சனைச் சகரன் நாடு கடத்தல்; அன்சுமான் வேள்விக் குதிரையை மீட்டல்; அன்சுமானுக்குத் திலீபன் பிறத்தல்; திலீபன் ஆட்சிக்கட்டிலில் அமர்தல்; திலீபன் கானக வாழ்வு மேற்கொண்டு பகீரதனை மன்னனாக நியமித்தது...

லோமசர் {யுதிஷ்டிரனிடம்} சொன்னார், "ஓ! மன்னர்களில் நேர்மையானவனே {யுதிஷ்டிரா}, வானத்தில் இருந்து இறங்கிய இச்சொற்களைக் கேட்ட அவன் {சகரன்}, ஓ! பாரதக் குல மனிதர்களின் தலைவா {யுதிஷ்டிரா}, நம்பிக்கையுடன் அந்தக் குரல் வழிகாட்டியபடியெல்லாம் செய்தான். பிறகு அந்த மனிதர்களின் ஆட்சியாளன் {சகரன்}, விதைகளைத் தனியாகப் பிரித்து எடுத்து, (சுரைக்காயின் அந்தப் பகுதிகளை) சுத்திகரிக்கப்பட்ட நெய் நிரம்பிய பாத்திரங்களில் வைத்தான். பிறகு அவற்றைப் பாதுகாத்தலின் பொருட்டு ஒவ்வொரு பாத்திரத்திற்கும் {குடத்திற்கும்) ஒரு செவிலியை நியமித்தான்.

ஓ! பூமியின் ஆட்சியாளனே {யுதிஷ்டிரா}, பிறகு நீண்ட காலத்திற்குப் பிறகு, ருத்திரனின் {சிவனின்} கருணையால் அளவிடமுடியாத சக்தியும் மிகுந்த பலமும் வாய்ந்த அறுபதாயிரம் {60000} மகன்கள் பிறந்தனர். அவர்கள் பயங்கரமானவர்களாகவும், அவர்களது செயல்கள் இரக்கமற்றும் இருந்தன. அவர்கள் அனைவரும் வானத்தில் உயர்ந்து செல்லும் சக்தி படைத்திருந்தனர். அவர்கள் கணக்கிலடங்காதவர்களாக இருந்ததால், தேவர்கள் உட்பட அனைவரையும் மதிக்காமல் இருந்தனர். அவர்கள் பராக்கிரமம் மிக்கவர்களாகவும், போர் வெறியர்களாகவும் இருந்ததால், தேவர்களையும், கந்தர்வர்களையும், ராட்சசர்களையும் விரட்டும் ஆற்றல் பெற்றிருந்தனர்.

சகரனின் மந்த புத்தி கொண்ட மகன்களால் தொல்லைக்குள்ளான மக்கள் அனைவரும் தேவர்களுடன் சேர்ந்து பிரம்மனைப் புகலிடமாகக் கொள்ள அவனிடம் {பிரம்மனிடம்} சென்றனர். பிறகு அவர்கள் அனைத்து உயிரினங்களின் அருளப்பட்ட பாட்டன் {பிரம்மன்}, "இந்த மனிதர்களுடன் நீங்களும் உங்கள் வழியில் செல்லுங்கள். ஓ! தேவர்களே, குறுகிய காலத்தில், பெரிதும் பயங்கரமான சகரன் மகன்களின் மிகக் கோரமான அழிவு, அவர்களது தீச்செயல்களின் விளைவாகவே ஏற்படும்" என்று சொன்னான். ஓ! மனுவின் மகன்களின் {மனிதர்களின்} தலைவா {யுதிஷ்டிரா}, இப்படிச் சொல்லப்பட்ட தேவர்களும் மனிதர்களும் பாட்டனிடம் {பிரம்மனிடம்} விடைபெற்றுக் கொண்டு, எங்கிருந்து வந்தார்களோ அங்கேயே திரும்பிச் சென்றனர்.

ஓ! பாரதக் குலத்தின் தலைவா {யுதிஷ்டிரா}, பிறகு பல நாட்கள் கழித்து, பெரும் பலம் மிக்க மன்னன் சகரன், குதிரை வேள்வியின் சடங்குகளை ஆரம்பிக்க {பிரதிஷ்டை செய்ய} ஏற்றுக் கொண்டான். அவனது குதிரை, அவனது மகன்களின் பாதுகாப்புடன் உலகம் முழுவதும் சுற்ற ஆரம்பித்தது. காண்பதற்குப் பயங்கரமான நீரற்ற கடலை அடைந்ததும், நன்றாகப் பாதுக்காக்கப்பட்டிருந்தும் அந்தக் குதிரை (அது நின்ற இடத்திலேயே) திடீரென மறைந்து போனது. ஓ! மதிப்பிற்குரிய ஐயா {யுதிஷ்டிரா}, பிறகு சகரனின் மகன்கள் அந்த அற்புதமான குதிரை களவாடப்பட்டதாக உணர்ந்து, தனது தந்தையிடம் சென்று, தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தபோதே அக்குதிரை எப்படிக் களவாடப்பட்டது என்பதை உரைத்தனர்.

அதன் பேரில் அவன் {மன்னன் சகரன்} அவர்களிடம், "செல்லுங்கள். அனைத்து முக்கியமான இடங்களிலும் குதிரையைத் தேடுங்கள்" என்றான். ஓ! பெரும் மன்னா {யுதிஷ்டிரா}, தங்கள் தந்தையின் கட்டளையின் பேரில் அவர்கள் அனைத்து முக்கியமான இடங்களிலும், பூமியின் முழுப் பரப்பிலும் குதிரையைத் தேடினர். ஒற்றுமையுடன் தேடிய சகரனின் மகன்களால், அந்தக் குதிரையையோ, அல்லது அதைத் திருடிய நபரையோ கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. பிறகு அவர்கள் திரும்பி வந்து, கரங்கள் கூப்பித் தங்கள் தந்தையின் {மன்னன் சகரனின்} முன்பு நின்று, "ஓ! மனிதர்களின் பாதுகாவலரே {சகரரே}, ஓ! பூமியின் ஆட்சியாளரே, ஓ! மன்னா, உமது கட்டளையின் பேரில் நாங்கள் மலைகள், காடுகள், கடல்கள், தோப்புகள், தீவுகள், ஆறுகள், சிற்றாறுகள், குகைகள் ஆகியன கொண்ட முழு உலகத்தையும் ஒன்று சேர்ந்து தேடிவிட்டோம். ஆனால் எங்களால் அக்குதிரையையோ, அல்லது அதைக் களவாடிய கள்வனையோ கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை" என்றனர். இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட அம்மன்னன் {சகரன்} கடுங்கோபத்தால் உணர்விழந்து, விதியால் ஆட்கொள்ளப்பட்டு, "அனைவரும் செல்லுங்கள். இனிமேல் திரும்பாதீர்கள்! குதிரையை மீண்டும் தேடுங்கள். என் மகன்களே, அந்த வேள்விக்குதிரை இல்லாமல் நீங்கள் மீண்டும் திரும்பக்கூடாது" என்றான்.

அந்தச் சகரனின் மகன்கள், தங்கள் தந்தையின் கட்டளையை ஏற்று மீண்டும் முழு உலகத்தையும் தேட ஆரம்பித்தனர். இப்போது அந்த வீரர்கள் பூமியின் பரப்பில் ஒரு பிளவைக் கண்டனர். அந்தப் பள்ளத்தை அடைந்த சகரனின் மகன்கள் அதைத் தோண்ட ஆரம்பித்தனர். மண்வெட்டிகளுடனும், துளறுகளுடனும் {கோடரிகளுடனும்} மிகுந்த முயற்சியுடனும் கடலைத் தோண்டிக் கொண்டே சென்றனர். வருணனின் வசிப்பிடம் {கடல்} இப்படிச் சகரனின் ஒன்றுபட்ட மகன்களால் பெரும் துயரத்துடன் எல்லாப் புறங்களிலும் தோண்டப்பட்டது. பேய்களும், பாம்புகளும், ராட்சசர்களும், மற்றப் பிற அசையும் உயிரனங்களும் சகரனின் மகன்களால் கொல்லப்பட்டபோது துயரத்தால் அலறினர். நூற்றுக்கணக்கான, ஆயிரக்கணக்கான அசையும் உயிரினங்கள் தங்கள் உடலில் இருந்து தலைகள் வெட்டப்பட்டும், தோலுரிக்கப்படும், எலும்புகளும் இணைப்புகளும் உடைக்கப்பட்டும் அழிக்கப்பட்டன.

அந்த வருணனின் வசிப்பிடத்தை {கடலை} தோண்டிக் கொண்டே சென்ற அவர்கள், அந்த வேலையில் பெரும் காலத்தைச் செலவழித்தும் குதிரையைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. ஓ! பூமியின் தலைவா {யுதிஷ்டிரா}, பிறகு வடகிழக்கு கடற்பகுதிக்கு சென்ற சகரனின் மூர்க்கமான மகன்கள் பாதாள உலகம் வரை தோண்டிக் கொண்டே சென்று கடைசியாகத் தரைப்பரப்பில் உலவி கொண்டிருந்த குதிரையைக் கண்டனர்.

அங்கே அவர்கள், பிரகாசக் குவியலாக இருந்த பெருமைமிக்கக் கபிலரைக் கண்டனர். சுடர்களுடன் கூடிய நெருப்பைப் போலப் பிரகாசமாக ஒளிர்ந்த அவரைக் {கபிலரைக்} கண்ட அவர்கள், குதிரையையும் கண்டு மகிழ்ந்தனர். அவர்கள் தங்கள் விதியால் உந்தப்பட்டு, மூர்க்கமடைந்து பெருமைமிக்கக் கபிலரை மதிக்காமல் குதிரையைக் கைப்பற்ற முனைந்தனர். பிறகு ஓ! பெரும் மன்னா {யுதிஷ்டிரா}, கபில வாசுதேவன் என்று பெரும் முனிவர்களால் அழைக்கப்படும் தவசிகளில் நேர்மைமிக்கக் கபிலர், கடும் பார்வை பார்த்தார். பிறகு அந்தப் பெரும் தவசி அவர்களை நோக்கி நெருப்புச் சுடர்களை அனுப்பி, அந்த மந்த புத்தி கொண்ட சகரனின் மகன்களை எரித்துப் போட்டார்.

பெரும் தவங்கள் பயின்ற நாரதர், அவர்கள் சாம்பலாக்கப்பட்டதைக் கண்டு, சகரனிடம் வந்து அத்தகவலைத் தெரிவித்தார். புனிதரின் {நாரதரின்} வாயால் இந்தப் பயங்கரமான செய்தியைக் கேட்ட மன்னன் {சகரன்}, ஒரு மணி நேரம் மிகுந்த சோகத்துடன் இருந்தான். பிறகு அவன் {சகரன்}, சிவன் ஏற்கனவே சொன்னதை நினைத்துப் பார்த்தான். ஓ! பாரதக் குலத்தின் தலைவா {யுதிஷ்டிரா}, பிறகு அசமஞ்சன் மகனும், தனது பேரனுமான அன்சுமானை அழைத்து இந்த வார்த்தைகளில் பேசினான் {சகரன்}. "அளவிடமுடியாத பலம் கொண்ட எனது அறுபதாயிரம் மகன்கள் கபிலரின் கோபத்தைப் பெற்று, என் காரியமாகத் தங்கள் இறப்பைச் சந்தித்தனர். ஓ களங்கமற்ற குணம் கொண்ட எனது மகனே {பேரனே, அன்சுமானே}, எனது கடமையை நான் செய்யும் பொருட்டும், எனது குடிகளுக்கு நல்லது செய்ய விரும்பியும் உனது தந்தையையும் {அசமஞ்சனையும்} நான் கைவிடலாயிற்று" என்றான்.

யுதிஷ்டிரன் {லோமசரிடம்} சொன்னார், "ஓ! அறப்பயிற்சிகளையே தனது முழுச் செல்வமாகக் கொண்ட தவசியே {லோமசரே}, மன்னர்களில் முதன்மையான சகரன் ஏன் பராக்கிரமம் கொண்ட தனது சொந்த மகனைக் கைவிட்டான்? (பிற மனிதர்கள் அனைவருக்கும்) அது சிரமமான செயல் ஆயிற்றே" என்று கேட்டான்.

லோமசர் சொன்னார், "சகரனுக்குச் சிபி இளவரசி அசமஞ்சன் என்ற பெயர் கொண்ட மகனைப் பெற்றெடுத்தாள். அவன், நகர மக்களின் பலமற்ற குழந்தைகளைக் கழுத்தைப் பிடித்துக் கதறக் கதற நதிக்குள் தூக்கி தூக்கி வீசுவதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தான். அதன்பேரில் நகரமக்கள் பெரும் பீதி அடைந்து துயரத்துடன் ஒருவரை ஒருவர் சந்தித்து, கூப்பிய கரங்களுடன் சகரனிடம் வந்து, "ஓ! பெரும் மன்னா! எதிரி படைகளின் மூர்க்கமான தாக்குதில் இருந்து எங்களைக் காப்பவன் நீயே. ஆகையால் அசமஞ்சன் மூலம் எங்களுக்கு வரும் பயங்கரமான ஆபத்துகளில் இருந்து காப்பதே உனக்குத் தகும்" என்றனர். அந்த மனித ஆட்சியாளர்களில் மிக நேர்மையானவன் {சகரன்}, தனது குடிகளிடம் இருந்து இந்தப் பயங்கரச் செய்தியைக் கேள்விப்பட்டு ஒரு மணி நேரத்திற்கு எதுவும் பேசாமல் சோகத்துடன் இருந்தான். பிறகு தனது அமைச்சர்களிடம், "இந்த நாளே எனது மகனான அசமஞ்சனை இந்த நாட்டை விட்டுத் துரத்த வேண்டும். எனக்கு ஏற்புடையதை நீங்கள் செய விரும்பினால் இதை உடனடியாகச் செய்யுங்கள்" என்றான். ஓ! மனிதர்களின் பாதுகாவலனே {யுதிஷ்டிரா}, அந்த அமைச்சர்களும் மன்னன் சொன்னது போலவே அவன் உத்தரவை விரைவாக நிறைவேற்றினர். பெருமைமிக்கச் சகரன் தனது நகரவாசிகளின் நன்மையை நோக்கில் கொண்டு, தனது மகனை எப்படி நாடு கடத்தினான் என்பதை நான் உரைத்துவிட்டேன். இனி பெரிய பலம் வாய்ந்த வில்லைக் கொண்ட {பேரன்}அன்சுமானுக்குச் சகரன் என்ன சொன்னான் என்பதைச் சொல்கிறேன் கேள்..

சகரன், "ஓ! எனது மகனே {பேரன் அன்சுமானே}, உனது தந்தையை {அசமஞ்சனை} கைவிட்டதை நினைத்தும், எனது மகன்களின் மரணத்தைக் குறித்தும், குதிரையை மீட்பதில் வெற்றியடையாததைக் குறித்தும் துயர் நிறைந்த இதயத்துடன் இருக்கிறேன். ஆகையால், ஓ! பேரனே, துயரத்தில் துன்புறுத்தப்பட்டும், எனது அறச்சடங்குகளில் ஏற்பட்ட தடையால் குழம்பியும் இருக்கிறேன் நான். ஆகையால் நீ அந்தக் குதிரையைத் திரும்பக் கொண்டு வந்து என்னை நரகத்தில் இருந்து காக்க வேண்டும்" என்று கேட்டான். பெருமைமிக்கச் சகரனால் இப்படிச் சொல்லப்பட்ட அன்சுமான் துயரத்துடன் பூமி தோண்டப்பட்ட இடத்திற்குச் சென்றான். பிறகு அதே பாதை வழியாக அவன் கடலுக்குள் நுழைந்து சிறப்புமிக்கக் கபிலரையும், குதிரையையும் கண்டான். ஒளிக்குவியல் போலத் தனது வகைக்கு நேர்மையாக இருந்த அந்தப் பழம்பெரும் தவசியைக் கண்டு, தனது தலையைத் தரையில் பதித்து வணங்கி, தனது வருகைக்கான காரணத்தைச் சொன்னான்.

ஓ! பெரும் மன்னா {யுதிஷ்டிரா}, அன்சுமானிடம் திருப்தி கொண்ட அற ஆன்மா கொண்ட தவசியான கபிலர், தன்னிடம் ஏதாவதொரு உதவியைக் கோரும் படி கேட்டார். முதலில் அவன் வேள்விக்குத் தேவையான குதிரையைக் கேட்டான். இரண்டாவதாகத் தனது தந்தைமாரின் ஆன்ம சுத்தியைக் கேட்டான். பிறகு அந்தப் பெரும் பலம் வாய்ந்த தவசிகளின் தலைவரான கபிலர் அவனிடம், "நீ விரும்பும் எதையும் என்னால் அருளமுடியும் ஓ! களங்கமற்றவனே (இளவரசனே). நற்பேறு உனதாகட்டும்! உன்னில் பொறுமையும், உண்மையும், நேர்மையும் நிலைத்திருக்கின்றன. உன்னைக் கொண்டு சகரன் தனது விருப்பங்களையெல்லாம் நிறைவேற்றிக் கொள்வான். நீயே உனது தந்தைக்கு (உண்மையான) மகன். உனது திறனால் சகரனின் மகன்கள் சொர்க்கத்திற்குச் செல்வார்கள். (தெய்வநிந்தனையின் விளைவுகளால் ஏற்பட்ட மரணத்தில் இருந்து அவர்கள் மீட்கப்படுவார்கள்.)

சகரனின் மகன்களைச் சுத்திகரிக்கும் நோக்குடன் வரும் உனது மகனின் மகன் {பகீரதன்} (பெரும் தவப்பயிற்சிகளின் பொருட்டு) பெரும் தெய்வமான சிவனின் உதவியைப் பெற்று, (அதன் காரணமாக) மூன்று (தனி) ஓடைகளாகப் பாயும் நதியான கங்கையை (இந்த உலகத்திற்குக்) கொண்டு வருவான். ஓ! மனிதர்களின் தலைவா {அன்சுமானே}, நற்பேறு உனதாகட்டும்!~ இந்த வேள்விக் குதிரையை நீ அழைத்துச் செல், பெருமைமிக்கச் சகரனின் வேள்விச் சடங்குகளை முடி மகனே" என்றார் {கபிலர்}.

இப்படிச் சிறப்புமிக்கக் கபிலரால் சொல்லப்பட்ட அன்சுமான் தன்னுடன் குதிரையை அழைத்துக் கொண்டு, பலம் வாய்ந்த மனம் கொண்ட சகரனின் வேள்விச் சாலைக்குத் திரும்பி வந்தான். பிறகு உயர் ஆன்ம சகரனின் பாதங்களில் நெடுஞ்சாண் கிடையாக விழுந்தான். சகரன் அவனது உச்சியை முகர்ந்து பார்த்தான். பிறகு அவன் {பேரன் அன்சுமான்} தான் கண்ட மற்றும் கேட்ட சம்பவங்கள் அனைத்தையும் சகரனின் மகன்கள் அழிவையும் சொன்னான். குதிரை வேள்விச்சாலைக்குத் திரும்பக் கொண்டு வரப்பட்டதையும் தெரிவித்தான். இதைக் கேட்ட மன்னன் சகரன், தனது மகன்கள் குறித்து மேலும் வருத்தமடையாமல் இருந்தான். பிறகு அவன் அன்சுமானை புகழ்ந்து, கௌரவித்து, தனது வேள்விச் சடங்குகளை முடித்தான்.

அவனது வேள்வி முடிந்ததும் சகரன் அனைத்து தேவர்களால் மரியாதையுடன் வாழ்த்தப்பட்டான். பிறகு அவன் {சகரன்} வருணனின் வசிப்பிடமான கடலைத் தனது மகனாக ஆக்கிக் கொண்டான். அந்தத் தாமரைக் கண்ணன் (மன்னன் சகரன்) நீண்ட காலத்திற்குத் தனது நாட்டை ஆண்டு, பிறகு அனைத்து பொறுப்புகளையும் அரியணையையும் தனது பேரனிடம் {அன்சுமானிடம்} கொடுத்துவிட்டுச் சொர்க்கத்திற்கு உயர்ந்தான்.  ஓ! பெரும் மன்னா {யுதிஷ்டிரா}, அதே போல ஆன்மாவால் அறம்சார்ந்தவனான அன்சுமானும், கடலின் நுனி வரை இருந்த முழு உலகத்தையும், தனது தந்தையின் தந்தையுடைய பாதச்சுவடுகளைப் பின்பற்றி ஆண்டான். திலீபன் என்று அழைக்கப்பட்ட அவனின் {அன்சுமனின்} மகன் அறம் கொண்டவனாக இருந்தான். அரசுரிமைக்கான கடமைகளை அவன் {திலீபன்} மேல் சுமத்திவிட்டு அன்சுமான் தனது உயிரை விட்டான்.

தனது மூதாதையர்களுக்கு ஏற்பட்ட துன்பகரமான விதிப்பயனை அறிந்த திலீபன் மிகவும் துக்கமுற்று, அவர்களை மீட்கும் வழிகளை நினைத்துப் பார்த்தான். அந்த மனிதர்களின் ஆட்சியாளன் {திலீபன்} கங்கையைக் கீழே (மனித உலகுக்கு) இறக்க மிகவும் முயற்சி செய்தான். தன்னால் இயன்றவரை அவன் முயன்றாலும், அவனால் தான் விரும்பியவாறு அதைக் {கங்கையைக்} கொண்டுவர முடியவில்லை. அவனுக்கு {திலீபனுக்கு) பகீரதன் என்ற பெயரில் அழகான மகன் பிறந்தான். அவன் அறவாழ்வுடனும், உண்மையுடனும், தீய எண்ணங்கள் அற்றவனுமாக இருந்தான். திலீபன் அவனை மன்னனாக நியமித்து, கானக வாழ்வை மேற்கொள்ளச் சென்றான். ஓ! பாரதக் குலத்தின் கொழுந்துகளில் சிறந்தவனே, பிறகு அந்த மன்னன் (திலீபன்), தன்னை வெற்றிகரமான தவ வழிகளில் ஈடுபடுத்தி, இறுதிக் (குறித்த) காலத்தில் கானகத்தில் இருந்து சொர்க்கத்திற்கு உயர்ந்தான். 

இப்பதிவு குறித்து முகநூலில் Like/Comment/Share செய்யலாமே!

Post by முழு மஹாபாரதம்.