ஹிடிம்பனைக் கொன்றான் பீமன்! - ஆதிபர்வம் பகுதி 156

Bhima Killed Hidimva! | Adi Parva - Section 156 | Mahabharata In Tamil

(ஹிடிம்ப வத பர்வம் - 3)

பதிவின் சுருக்கம் : உறக்கத்திலிருந்து விழித்தெழுந்த குந்தியும், பாண்டவர்களும்; ஹிடிம்ப பீம மற்போரைக் குறித்து ஹிடிம்பை மூலமாக அறிந்த கொண்ட பாண்டவர்கள்; பீமனைக் கேலி செய்த அர்ஜுனன்; ஹிடிம்பனைக் கொன்ற பீமன்; பீமனைக் கொண்டாடிய அர்ஜுனன்...

வைசம்பாயனர் சொன்னார், "தங்கள் தாயுடன் உறக்கத்திலிருந்து விழித்தெழுந்தவர்களான அந்த மனிதர்களில் புலிகள், ஹிடிம்பையின் இயல்புக்குமிக்க அழகைக் கண்டு வியந்தனர்.(1) குந்தி, அவளது அழகைக் கண்டு ஆச்சரியப்பட்டு, அவளிடம் இனிமையாகவும், உறுதியேற்படுத்தும் வகையிலும்(2) "ஓ தேவர்களின் மகளைப் போல இருப்பவளே, நீ யாருடையவள்? யார் நீ? ஓ அழகான நிறம் கொண்டவளே, என்ன காரியமாக நீ இங்கே வந்திருக்கிறாய்? எங்கிருந்து வந்திருக்கிறாய்?(3) நீ கானக தேவதையாகவோ, அப்சரஸாகவோ இருப்பின், உன்னைப் பற்றி முழுமையாகச் சொல்வாயாக. நீ ஏன் இங்கிருக்கிறாய் என்பதையும் சொல்வாயாக" என்று கேட்டாள்.(4)

அதற்கு ஹிடிம்பை, "நீ பார்த்துக் கொண்டிருப்பதும், நீல மேகத்தின் நிறத்தைக் கொண்டதும் {இருண்டதும்}, விரிந்ததுமான இந்தக் கானகம், ஹிடிம்பன் என்ற ராட்சசனின் வசிப்பிடமாகும்.(5) ஓ அழகான பெண்மணியே, என்னை அந்த ராட்சசத் தலைவனுடைய தங்கையாக அறிந்து கொள்வாயாக. மதிப்புக்குரிய பெண்மணியே, நான் எனது சகோதரனால் ஏவப்பட்டு, உன்னையும் உனது பிள்ளைகளையும் கொல்ல வந்தேன்.(6) எனது சகோதரனின் அந்தக் கொடூரமான கட்டளையைக் கேட்டு இங்கு வந்த நான், பலம்வாய்ந்த உனது மகனைக் கண்டேன்.(7) ஓ அருளப்பட்ட மங்கையே, எல்லா உயிரினுள்ளும் படர்ந்தூடுருவியிருப்பவனான காதல் தேவன் {மன்மதன்}, என்னை, உனது மகனின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வந்தான்.(8) உனது பலம் வாய்ந்த மகனை எனது கணவராக நான் (மனத்தால்) தேர்ந்தெடுத்தேன். உங்களையெல்லாம் வெளியேற்ற என்னால் முடிந்த வரை முயன்றேன். ஆனால் (உனது மகனின் எதிர்ப்பால்) முடியவில்லை.(9) எனது தாமதத்தைக் கண்ட அந்த மனித ஊனுண்ணி {ஹிடிம்பன்}, உனது மகன்களைக் கொல்ல இங்கே வந்தான்.(10) ஆனால் அவன், உனது பெரும் பலம் வாய்ந்த மகனான, எனது கணவரால் {பீமனால்} வலுக்கட்டாயமாக இழுத்துச் செல்லப்பட்டுள்ளான்.(11) நரனும் ராட்சசனும் ஆன அந்த இரும் பெரும் பலசாலிகளும் தங்கள் ஆற்றலை வெளிப்படுத்திப் போரிட்டுக் கொண்டே, ஒருவரை ஒருவர் நசுக்கி, இந்த முழுப் பகுதியையும் தங்கள் முழக்கங்களால் நிரப்பிக் கொண்டிருப்பதைப் பார்" என்றாள்.(12)

வைசம்பாயனர் தொடர்ந்தார், "அவளது வார்த்தைகளைக் கேட்ட யுதிஷ்டிரன், அர்ஜுனன், நகுலன் மற்றும் பெரும் சக்தி படைத்த சகாதேவன் ஆகியோர் வேகமாக எழுந்து, பீமனும், ராட்சசனும் சண்டையிட்டுக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டனர்.(13) ஒருவரை ஒருவர் முந்திக்கொண்டும், ஒருவரையொருவர் பெரும் பலத்துடன் இழுத்துக் கொண்டும் இரு சிங்கங்கள் மோதிக் கொள்வதைப் போல அவர்கள் தங்களுக்குள் மோதிக் கொண்டிருந்தனர்.(14) அவர்களது சண்டையால் எழுந்த புழுதியால், அந்தக் காடே பற்றி எரிவதைப் போலத் தெரிந்தது.(15) புழுதியால் மறைக்கப்பட்ட உடல்களைக் கொண்ட அவர்கள், பார்ப்பதற்கு பனியால் மூடப்பட்ட இரண்டு பெரும் மலைகளைப் போல இருந்தனர்.(16)

அப்போது, ராட்சசனால் ஒடுக்கப்படும் பீமனைக் கண்ட அர்ஜுனன், உதடுகளில் புன்னகையுடன், மெதுவாக,(17) "ஓ பெரும் கரம் கொண்ட பீமரே, அஞ்சாதீர்! நீர் இந்தப் பயங்கரமான ராட்சசனோடு சண்டையிட்டுக் களைத்துப் போவதை (உறங்கிக் கொண்டிருந்ததால்) நாங்கள் அறியாதிருந்தோம்.(18) உமக்கு உதவி செய்ய நான் இப்போது இங்கே நிற்கிறேன். நான் இந்த ராட்சசனைக் கொல்ல, நீர் எனக்கு வழிவிடுவீராக. நகுலனும் சகாதேவனும் நமது தாயைக் காக்கட்டும்" என்றான்.(19)

இதைக் கேட்ட பீமன், "ஓ தம்பி, அந்நியனைப் போல் நின்று சண்டையை மட்டும் பார்ப்பாயாக! முடிவை எண்ணி அஞ்சாதே. எனது கரங்கள் எட்டும் தொலைவிற்குள் வந்த பிறகு, இவன் உயிருடன் தப்பமாட்டான்" என்றான்.(20)

அர்ஜுனன், "ஓ பீமரே, இந்த ராட்சசனை இவ்வளவு நேரம் உயிருடன் வைத்திருப்பதன் அவசியம் என்ன? ஓ எதிரிகளை ஒடுக்குபவரே, நாம் செல்ல வேண்டும். இன்னும் இங்கேயே தங்க முடியாது.(21) கிழக்குச் சிவக்கிறது, காலைச் சந்தி வரப்போகிறது. அக்காலத்தில் ராட்சசர்களின் பலம் கூடும். எனவே, ஓ பீமரே, விளையாடாமல் துரிதமாகச் செயல்பட்டு இந்தப் பயங்கரமான ராட்சசனை உடனே கொல்வீராக. நாளின் இரு சந்தி காலங்களில் ராட்சசர்கள் தங்கள் மாய சக்திகளைப் பயன்படுத்தி ஏமாற்றுவார்கள். உமது கரங்களின் பலம் அத்தனையையும் பயன்படுத்துவீராக" என்றான்".(22,23)

வைசம்பாயனர் தொடர்ந்தார், "அர்ஜுனனின் இந்தப் பேச்சால் கோபம் மூண்ட பீமன், அண்ட அழிவின் {பிரளயத்தின்} போது பயன்படும் வாயுவின் (தனது தந்தையின்) பலத்துடன், பெரும் கோபம் கொண்டு அந்த நீல மேகம் போன்ற ராட்சசனின் உடலைத் தூக்கி, நூறு முறை சுழற்றினான்.(24,25)

அப்போது பீமன், அந்த மனித ஊனுண்ணியிடம் {ஹிடிம்பனிடம்}, "ஓ ராட்சசா, உனது புத்திக்கூர்மை வீணே. வீணாக இந்தப் புனிதமற்ற பெருத்த சதைகளை நீ வளர்த்திருக்கிறாய். எனவே புனிதமற்ற இறப்புக்கு நீ தகுதியுள்ளவனே. நான் இன்று உன்னை ஒன்றுமில்லாமல் ஆக்கிவிடுகிறேன்.(26) இன்று இந்தக் கானகத்தை நான் முட்செடிகள் இல்லாத அருளப்பட்ட கானகமாக்குகிறேன். ஓ ராட்சசா, நீ மனிதர்களை உனது உணவாக இனி கொள்ள முடியாது" என்றான்.(27)

அப்போது அர்ஜுனன், "ஓ பீமரே, இந்த ராட்சசனைக் கொல்வது கடினமாக இருப்பின், நான் உமக்கு உதவி செய்து, உம்முடன் சேர்ந்து தாமதிக்காமல் அவனைக் கொல்கிறேன்.(28) அல்லது ஓ விருகோதரரே {பீமரே}, நான் தனியாக இந்த ராட்சசனைக் கொல்கிறேன். அதற்காவது வழிவிடுவீராக. நீர் களைத்திருக்கிறீர். கிட்டத்தட்ட வேலையை முடித்துவிட்டீர். உமக்கு ஓய்வு தேவைப்படுகிறது" என்றான்".(29)

வைசம்பாயனர் தொடர்ந்தார், "அர்ஜுனனின் வார்த்தைகளைக் கேட்ட பீமன், நெருப்பெனக் கோபம் கொண்டு, அந்த ராட்சசனைத் தரையில் தேய்த்து, விலங்கைக் கொல்வதைப் போல அவனைக் கொன்றான்.(30) அந்த ராட்சசன் கொல்லப்படும்போது, அவன் பயங்கரமான பேரொலியை எழுப்பினான். அவ்வொலி அக்கானகம் முழுதும் நிறைந்து, ஈரமான பேரிகை {நனைந்த மேளம்} போல ஆழ்ந்த ஒலியாக இருந்தது.(31) பிறகு அந்தப் பலம்வாய்ந்த பீமன், அவ்வுடலைத் தனது கைகளில் பிடித்து, இரண்டாக மடித்து, நடுவில் உடைத்து அவனது சகோதரர்களை {தன் சாதனையால்} மனநிறைவு கொள்ளச் செய்தான்.(32) ஹிடிம்பன் கொல்லப்பட்டதைக் கண்டதும், அவர்கள் பெரிதும் மகிழ்ந்து, தாமதிக்காமல் எதிரிகளைத் தண்டிப்பவனான அந்தப் பீமனை வாழ்த்தினர்.(33) பெரும் ஆற்றலைக் கொண்ட அந்தச் சிறப்பு மிக்கப் பீமனைப் பெரிதும் கொண்டாடிய அர்ஜுனன், அவனிடம்,(34) "மரியாதைக்குரிய மூத்தவரே {அண்ணா}, இக்கானகத்தின் அருகிலேயே ஒரு நகரமிருப்பதாக நான் நினைக்கிறேன். நீர் அருளப்பட்டிருப்பீராக. உடனே நாம் அங்குச் சென்றால், துரியோதனனால் நமது சுவடுகளை அறிய முடியாது" என்றான்.(35) பிறகு, பலம்வாய்ந்தவர்களும், தேர் வீரர்களுமான அந்த மனிதர்களில் புலிகள், "அப்படியே ஆகட்டும்" என்று சொல்லி, தங்கள் தாயுடன் தொடர்ந்தனர். ராட்சசப் பெண்ணாண ஹிடும்பையும் அவர்களைப் பின்தொடர்ந்து சென்றாள்" {என்றார் வைசம்பயானர்}.(36)

ஆங்கிலத்தில் | In English