"Eight men laughed" said Duryodhana | Sabha Parva - Section 52 | Mahabharata In Tamil
(தியூத பர்வம் - 08)
பதிவின் சுருக்கம் : துரியோதனன்
திருதராஷ்டிரனிடம் எதிரியின் செல்வச் செழிப்பையும், தனது துயரத்தையும் விபரித்தல்...
துரியோதனன் சொன்னான், "அனைத்துலகாலும் மதிப்பிற்குரிய மன்னர்களாகக் கருதப்படுபவர்களும், வாய்மைக்குத் தங்களை அர்ப்பணித்தவர்களும், கடும் நோன்புகள் நோற்றவர்களும், பெரும் கல்வியும், சொல்திறமும் பெற்றவர்களும், வேதங்களையும் அதன் கிளைகளையும் அறிந்தவர்களும், வேள்விகள் செய்தவர்களும், பக்தியும் அடக்கமும் கொண்டவர்களும், தங்கள் ஆன்மாவை அறத்திற்கு அர்ப்பணித்தவர்களும், பெரும் புகழ் படைத்தவர்களும், முடிதரிக்க பெரும் சடங்குகள் பலவற்றைக் கண்டவர்களுமான அவர்கள் {மன்னர்கள்} அனைவரும் யுதிஷ்டிரனுக்காகக் காத்திருந்து அவனை {யுதிஷ்டிரனை} வழிபட்டார்கள்.(1,2) வேள்வியில் யுதிஷ்டிரன் பிராமணர்களுக்குக் கொடையளிக்க, காட்டுப் பசுக்கள் பலவற்றையும், மேலும் அவற்றில் பால் கறப்பதற்கான வெண்தாமிரத்தாலான {வெண்கலத்தால் ஆன} பல பாத்திரங்களையும் அம்மன்னர்கள் கொண்டு வந்ததைக் கண்டேன்.(3)
ஓ பாரதரே, வேள்வியின் முடிவில் யுதிஷ்டிரன் குளிப்பதற்காக, பெரும் ஆயத்தத்துடன் கூடிய பல மன்னர்கள், பல அற்புதமான பாத்திரங்களில் தூய்மையான நீரைத் தங்கள் தங்கள் நாடுகளில் இருந்து கொண்டு வந்தனர்.(4) பாஹ்லீக மன்னர், பசும்பொன்னால் அலங்கரிக்கப்பட்ட தேரைக் கொண்டு வந்தார். மன்னன் ஸுதக்ஷிணன், காம்போஜ நாட்டைச் சார்ந்த உயர்ரக வெள்ளைக்குதிரைகள் நான்கை அந்தத் தேரில் தானே பூட்டினான்.(5) பெரும் பலம் வாய்ந்த சேதி நாட்டு ஆட்சியாளன் சுனிதன் {சிசுபாலன்}, தேர் அச்சையும், கொடிமரத்தையும், தன் கரத்தால் தானே அந்தத் தேரில் பூட்டினான்.(6) தென்னாட்டு மன்னன், கவசத்துடன் தயாராக நின்றான்; மகத ஆட்சியாளன் மலர் மாலையுடனும், கிரீடத்துடனும் நின்றான்; பெரும் போர்வீரனான வஸுதானன் அறுபது வயது யானையுடனும், மத்ஸ்ய நாட்டு மன்னன் {விராடன்} அத்தேருக்கு தங்கத்தாலான பக்க இணைப்புகளையும் {பொன் பாச்சிகைகளையும்}; மன்னன் ஏகலவ்யன் காலணிகளுடனும்; அவந்தி நாட்டு மன்னன், இறுதி நீராடலுக்கான பலவகைப்பட்ட நீர்களுடனும்;(7,8) மன்னன் சேகிதானன் அம்பறாத்தூணியுடனும்; காசி மன்னன் வில்லுடனும், சல்லியன் தங்கக் கைப்பிடி கொண்ட வாளையும் கொண்டு வந்தனர்.(9)
பிறகு, பெரும் ஆன்மத்தகுதி படைத்தவர்களான தௌமியர், வியாசர், நாரதர், அசிதரின் மகன் தேவலன் ஆகியோர், சடங்கு நடக்கும் இடத்தில் நின்று, தூய நீரை மன்னன் {யுதிஷ்டிரன்} தலையில் தெளித்தனர் {அபிஷேகஞ்செய்தனர்}.(10) பெரும் முனிவர்களான அவர்கள், அந்தச் சடங்கு நடக்கும் இடத்திலேயே மகிழ்சியுடன் அமர்ந்தனர். வேதமறிந்த மற்ற சிறப்புவாய்ந்த முனிவர்கள், ஜமதக்னியின் மகனுடனும் {பரசுராமருடனும்}, முனிவரெழுவருடனும் {ஸப்தரிஷிகளுடனும்} சேர்ந்து சொர்க்கத்தின் இந்திரனை அணுகுவதைப் போல பெரும் வேள்விப் பரிசுகள் கொடுப்பவனான யுதிஷ்டிரனை அணுகி, மந்திரங்களைச் சொன்னார்கள்.(11,12) தடுக்க முடியாத ஆற்றலை கொண்ட சாத்யகி (மன்னன் {யுதிஷ்டிரன்} தலைக்கு மேல்) குடை பிடித்தான். தனஞ்சயனும் {அர்ஜுனனும்}, பீமனும் மன்னனுக்கு {யுதிஷ்டிரனுக்கு} விசிறியால் வீசிவிட்டனர்;(13) இரட்டையர்கள் {நகுல சகாதேவர்கள்} தங்கள் கரங்களில் சாமரங்களை ஏந்தியிருந்தனர்.
முந்தைய கல்பத்தில் பிரஜாபதி {பிரம்மன்} இந்திரனுக்குக் கொடுத்ததும், ஆயிரம் நிஷ்க தங்கம் கொண்டு தேவதச்சன் விஸ்வகர்மனால் செய்யப்பட்டதுமான வருணின் பெரும் சங்கை {வருணசங்கத்தை}, கடலரசன் கொண்டு வந்தான் {திருப்பாற்கடல் கொணர்ந்து கொடுத்தது}.(14,15) அந்தச் சங்கைக் கொண்டுதான் வேள்வியின் முடிவில் கிருஷ்ணன் யுதிஷ்டிரனை நீராட்டினான். அதைக் கண்ட நான் {துரியோதனன்} சிறிதளவு மயக்கத்தை அடைந்தேன். மக்கள் கிழக்கிலும், மேற்கிலும், தெற்கிலும் உள்ள கடல்களுக்குச் செல்கின்றனர். ஆனால், ஓ தந்தையே {திருதராஷ்டிரரே}, பறவைகளைத் தவிர வேறு எவராலும் வடக்கு கடலை அடைய முடியாது என்றாலும், பாண்டவர்கள் தங்கள் ஆளுகையை அங்கு வரை விரிவடையச் செய்திருக்கிறார்கள். ஏனெனில், மக்கள் தங்கள் மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தும் வகையில் அங்கிருந்து {வடக்கு கடலில் இருந்து} கொண்டு வரப்பட்ட நூற்றுக்கணக்கான சங்குகளை {வேள்வி மண்டபத்தில்} முழக்கியதை நான் கேட்டேன். அந்த சங்குகள் தொடர்ச்சியாக முழக்கப்பட்ட போது, என் உடலின் மயிர்க்கால்கள் சிலிர்த்தன. பலம் குறைந்த மன்னர்கள் {அம்முழக்கத்தைக் கேட்டு மயக்கமடைந்து} கீழேவிழுந்தனர்.(16-18) பலம் பொருந்தியவர்களும், ஆற்றல்மிக்கவர்களும், அழகானவர்களுமான திருஷ்டத்யும்னன், சாத்யகி, பாண்டுவின் மகன்கள், கேசவன் {கிருஷ்ணன்} ஆகிய எட்டு பேரும், மதியிழந்திருந்த அம்மன்னர்களையும், என்னையும் கண்டு வெளிப்படையாகவே சிரித்தனர்.(19)
பிறகு மகிழ்ச்சி நிறைந்த இதயம் கொண்ட பீபத்சு (அர்ஜுனன்), ஓ பாரதரே, கொம்புகளில் பொற்தகடு பொருத்தப்பட்ட ஐநூறு எருதுகளை முக்கியமான பிராமணர்களுக்குக் கொடுத்தான்.(20) குந்தியின் மகனான மன்னன் யுதிஷ்டிரன் ராஜசூய வேள்வியை நிறைவுசெய்த பிறகு, மேன்மையான ஹரிச்சந்திரன் அடைந்த பெருஞ்செழிப்பை அடைந்தான். அச்செழிப்பை ரந்திதேவனோ, நாபாகனோ, ஜௌவனாஸ்வனோ {யௌவனாஸ்வனோ / மாந்தாதாவோ}, மனுவோ, வேணுவின் மகனான மன்னன் பிருதுவோ, பகீரதனோ, யயாதியோ, நகுஷனோ கூட அடைந்ததில்லை.(21,22) ஓ மேன்மையானவரே, ஹரிச்சந்திரன் பெற்ற அதே செழிப்பை பிருதையின் {குந்தியின்} மகனும் அடைந்ததைக் கண்ட பிறகு, நான் இன்னும் வாழ்வதில் எந்த நன்மையையும் நான் காணவில்லை.(23,24)
ஓ பாரதரே! மனிதர்களின் ஆட்சியாளரே, குருட்டு மனிதனால் (எருதின் தோள்களில்) பூட்டப்படும் நுகத்தடி தளர்வுறுவே செய்யும். அந்த நிலையே நமது நிலையும் கூட. மூத்தவர்கள் தேய்ந்து கொண்டிருக்கும்போது இளையவர்கள் வளர்கிறார்கள்.(25) ஓ குருக்களின் தலைவரே, இதையெல்லாம் கண்ட பிறகு, மனத்தளவில் கூட என்னால் அமைதியாக இருக்க முடியவில்லை. ஓ மன்னா, இதன் காரணமாகவே நான் துயரத்தில் மூழ்கி, நிறம் மங்கியவனாக, உடல் மெலிந்திருக்கிறேன்" {என்றான் துரியோதனன்}.(26)
|
ஆங்கிலத்தில் | In English | 
|