பீஷ்மர் மயங்கினார்! - விராட பர்வம் பகுதி 63

Bhishma swooned away! | Virata Parva - Section 63 | Mahabharata In Tamil

(கோஹரணப் பர்வத் தொடர்ச்சி - 38)

இப்பதிவின் ஆடியோவை எம்.பி.3-ஆக பதிவிறக்க  

---

பதிவின் சுருக்கம் : பீஷ்மருக்கும் அர்ஜுனனுக்கும் இடையில் நடைபெற்ற கடும் போர்; வானத்தில் இருந்து தேவர்கள் பூமாரி பொழிவது; இருவரும் கடுமையாகப் போரிடுவது; அர்ஜுனன் அடித்த கணைகளால் பீஷ்மர் மயங்குவது; தேரோட்டிகள் அவரைப் பாதுகாப்பாக அங்கிருந்து அழைத்துச் செல்வது...

வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்} சொன்னார், “குருக்களுக்கு மத்தியில் பெரும் அழிவு ஏற்பட்ட போது, சந்தனுவின் மகனும், பாரதர்களின் பாட்டனுமாகிய பீஷ்மர், அர்ஜுனனை நோக்கி விரைந்து, தங்கத்தால் அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்த தனது அற்புத வில்லையும், எதிரிகளின் முக்கிய அங்கங்களைத் துளைக்கவல்ல கூரிய முனை கொண்ட பல கணைகளையும் எடுத்து, அடித்து அவனைக் {அர்ஜுனனைக்} கடும் வேதனைக்குள்ளாக்கினார். அவரது {பீஷ்மரது} தலைக்கு மேலே வெண்குடை ஏந்தப்பட்டதன் விளைவாக அந்த மனிதர்களில் புலி {பீஷ்மர்}, சூரிய உதயத்தின் போது காணப்படும் அழகிய மலை போலத் தெரிந்தார்.

பிறகு அந்தக் கங்கையின் மகன் {பீஷ்மர்}, திருதராஷ்டிரன் மகன்களுக்கு உற்சாகமூட்டும் வகையில் தனது சங்கை ஒலித்துக் கொண்டு, தனது வலப்புறத்தில் சுழன்று பீபத்சுவை {அர்ஜுனனை} அடைந்து அவனது போக்கைத் தாமதப்படுத்தினார். எதிரி வீரர்களைக் கொல்லும் அவர் {பீஷ்மர்}, தன்னை நோக்கி குந்தியின் மகன் {அர்ஜுனன்} வருவதைக் கண்டு, மழை நிறைந்த மேகத்தை வரவேற்கும் மலை போல, மகிழ்ச்சி நிறைந்த இதயத்துடன் அவனை {அர்ஜுனனை} வரவேற்றார். பெரும் சக்தி கொண்ட பீஷ்மர், பார்த்தனின் {அர்ஜுனனின்} கொடிக்கம்பத்தை எட்டு {8} கணைகளால் துளைத்தார். பாண்டு மகனின் {அர்ஜுனனின்} கொடியை அடைந்த அக்கணைகள், அங்கே சுடர்விட்டுக் கொண்டிருந்த குரங்கையும், பதாகையின் மேல் இருந்த அந்த {மற்ற} உயிரினங்களையும் அடித்தன.

பிறகு, பாண்டுவின் மகன் {அர்ஜுனன்}, கூரிய முனை கொண்ட வலிமைமிக்க ஓர் எறிவேலைக் கொண்டு பீஷ்மரின் குடையை வெட்டினான். அக்கணமே அது {அந்தக்குடை} தரையில் விழுந்தது. இலகுவான கரங்களைக் கொண்ட அந்தக் குந்தியின் மகன் {அர்ஜுனன்}, தனது எதிரியின் கொடிக்கம்பத்தையும், பிறகு அவரது {பீஷ்மரின்} குதிரைகளையும், பிறகு பீஷ்மரின் பக்கவாட்டுப் பகுதிகளைப் பாதுகாத்துக் கொண்டிருந்த  ஓட்டுனர்கள் இருவரையும் பல கணைகளால் அடித்தான். இதைத் தாங்கிக் கொள்ள முடியாத பீஷ்மர், அந்தப் பாண்டவனின் {அர்ஜுனனின்} பலத்தைக் குறித்து அறிந்திருந்தாலும், ஒரு வலிமைமிக்க தெய்வீகக் ஆயுதத்தால் தனஞ்சயனை {அர்ஜுனனை} மூடினார். அளவிடமுடியாத ஆன்மா கொண்ட பாண்டுவின் மகன் {அர்ஜுனன்}, பீஷ்மரை நோக்கி ஒரு தெய்வீக ஆயுதத்தை அடித்து, பீஷ்மரிடம் இருந்து வந்த ஆயுதத்தை, அடர்த்தியான மேகத்திரளை வரவேற்கும் மலை போல ஏற்றுக் கொண்டான்.

பார்த்தனுக்கும் {அர்ஜுனனுக்கும்}, பீஷ்மருக்கும் இடையில் நடைபெற்ற அந்த மோதல் கடுமையாக இருந்தது. படைகளுடன் இருந்த மற்ற கௌரவ வீரர்கள் வெறும் பார்வையாளர்களாகவே அங்கே இருந்தனர். பீஷ்மருக்கும், பாண்டுவின் மகனுக்கும் {அர்ஜுனனுக்கும்} இடையிலான அம்மோதலில், கணைகளை எதிர்த்து அடித்த மற்ற கணைகள், மழைக்காலத்தின் விட்டில்பூச்சிகளைப் போலக் காற்றில் ஒளிர்ந்தன. ஓ! மன்னா {ஜனமேஜயா}, பார்த்தன் {அர்ஜுனன்}, வலது மற்றும் இடது ஆகிய தனது இரண்டு கைகளாலும் மாற்றி மாற்றிக் கணைகளை அடித்துக் கொண்டிருந்ததன் விளைவாக வளைந்திருந்த காண்டீவம், தொடர் நெருப்பு வளையம் போலக் காட்சியளித்தது. பிறகு, கனமழையால், மலையின் மார்பை மறைக்கும் மேகம் போல, நூற்றுக்கணக்கான கூரிய கணைகளால் பீஷ்மரை அந்தக் குந்தியின் மகன் {அர்ஜுனன்} மறைத்தான்.

ஆர்ப்பரிக்கும் கடலைத் தாங்கிக் கொள்ளும் கரையைப் போல, அந்தக் கணை மழையைத் தனது கணைகளால் கலங்கடித்த பீஷ்மர், பதிலுக்கு அந்தப் பாண்டுவின் மகனை {அர்ஜுனனைத்} தனது கணைகளால் மறைத்தார். அந்தப் போரில் ஆயிரம் துண்டுகளாக வெட்டப்பட்ட வீரர்கள், பல்குனனின் {அர்ஜுனனின்} தேருக்கு அருகே வேகமாகச் சரிந்து விழுந்தனர். பிறகு, பாண்டு மகனின் {அர்ஜுனனின்} தேரில் இருந்து, தங்க இறகுகள் கொண்ட கணை மழை வானத்தில் இருந்து வெட்டுக்கிளிகள் பறந்து வருவது போலப் பொழிந்தன. அவனால் {அர்ஜுனனால்} அப்படி அடிக்கப்பட்டவற்றை, மீண்டும் பீஷ்மர், தனது கூரிய கணைகளால் தடுத்தார். இதற்குக் கௌரவர்கள், “அற்புதம்! அற்புதம்!! அர்ஜுனனுடன் போரிடுவதில், பீஷ்மர் மிகக் கடுமையான சாதனையைச் சாதித்திருக்கிறார். பலமிக்கவனும், இளமைநிறம்பியவனும், இலகுவான திறமைமிக்கக் கரங்களைக் கொண்டவனும் ஆவான் தனஞ்சயன் {அர்ஜுனன்}. தேவகியின் மகன் கிருஷ்ணன், ஆசான்களில் முதன்மையானவரான பரத்வாஜரின் வலிமைமிக்க மகன் {துரோணர்}, சந்தனுவின் மகன் பீஷ்மர் ஆகியோரைத் தவிர வேறு யாரால் பார்த்தனின் {அர்ஜுனனின்} வேகத்தைப் போர்க்களத்தில் தாங்கிக் கொள்ள முடியும்?” என்று ஆச்சரியப்பட்டனர்.

ஆயுதங்களை ஆயுதங்களால் தடுத்த, அந்த இரு வலிமைமிக்கப் பாரதக் குலத்தின் காளைகளும், விளையாட்டாகப் போரிட்டபடி அனைத்து உயிர்களின் கண்களையும் கவர்ந்தனர். அந்த ஒப்பற்ற வீரர்கள், பிரஜாபதி, இந்திரன், அக்னி, கடும் ருத்திரன் {சிவன்}, குபேரன், வருணன், யமன், வாயு ஆகியோர்களிடம் பெற்ற ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்தியபடியே களத்தில் உலவிக் கொண்டிருந்தனர். அந்த வீரர்களின் மோதலைக் கண்ணுற்ற அனைவரும் பெரிதும் ஆச்சரியப்பட்டனர். அவர்கள் அனைவரும், “நீண்ட கரங்கள் கொண்ட பார்த்தா {அர்ஜுனா} நன்று செய்தாய்!”, “பீஷ்மரே நன்று செய்தீர்!”, “உண்மையில் பீஷ்மருக்கும் பார்த்தனுக்கும் இடையில் நடைபெறும் இம்மோதலில் பயன்படுத்தப்படும் ஆயுதங்கள் மனிதர்களுக்கு மத்தியில் அரிதானவையாகும்” என்றனர்.”

வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்} தொடர்ந்தார், “இப்படியே அனைத்து ஆயுதங்களையும் அறிந்த அந்த வீரர்களுக்கிடையிலான மோதல் நடந்து கொண்டிருந்தது. தெய்வீக ஆயுதங்களின் மோதல் நின்றதும், கணைகளின் தாக்குதல் தொடர்ந்தது. எதிராளியை {பீஷ்மரை} அணுகிய ஜிஷ்ணு {அர்ஜுனன்}, தனது கூரிய கணையால் தங்கத்தால் அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்த பீஷ்மரின் வில்லை வெட்டினான். எனினும், வலிய கரங்கள் கொண்டவரும், பெரும் தேர்வீரருமான பீஷ்மர், கண் இமைப்பதற்குள் மற்றொரு வில்லை எடுத்து அதற்கு நாண் பொருத்தினார். மிகுந்த கோபமடைந்த அவர் {பீஷ்மர்}, தனஞ்சயன் {அர்ஜுனன்} மீது கணைமழையைப் பொழிந்தார்.

பெரும் சக்தி கொண்ட அர்ஜுனனும், பீஷ்மர் மீது கூரிய கணைகளைப் மழையெனப் பொழிந்தான். பீஷ்மரும் மேகங்கள் போன்ற கணைகளைப் பாண்டு மகனின் {அர்ஜுனன்} மீது அடித்தார். ஓ! மன்னா {ஜனமேஜயா}, தெய்வீக ஆயுதங்களை அறிந்து, கூரிய கணைகளை அடிப்பதில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருந்த அந்த இருவரிடமும், யாராலும் எந்த வித்தியாசத்தையும் பார்க்க முடியவில்லை. கிரீடம் தரித்த வலிமைமிக்கத் தேர்வீரனான குந்தியின் மகனும் {அர்ஜுனனும்}, சந்தனுவின் வீரமிக்க மகனும் {பீஷ்மரும்} தங்கள் கணைகளால் பத்து  {10} திசைகளையும் தெளிவற்றதாக்கினர்.

மேகம் போன்ற கணைகளால் அந்தப் பாண்டவன் {அர்ஜுனன்} பீஷ்மரை மூடினான்; பீஷ்மரும் அந்தப் பாண்டவனை {அர்ஜுனனை} மூடினார். ஓ மன்னா {ஜனமேஜயா}, மனிதர்களின் உலகில் நடைபெற்ற அற்புதப் போராக அஃது இருந்தது. பீஷ்மரின் தேரைப் பாதுகாத்துக் கொண்டிருந்த வீரர்கள், பாண்டுவின் மகனால் {அர்ஜுனனால்} கொல்லப்பட்டு, அந்தக் குந்தி மகனுடைய {அர்ஜுனனுடைய} தேரின் அருகிலேயே தரையில் விழுந்தனர். காண்டீவத்தில் இருந்து அடிக்கப்பட்ட ஸ்வேதவாகனனின் {அர்ஜுனனின்} இறகு படைத்த கணைகள், அனைத்துப் புறங்களிலும் பாய்ந்து எதிரிகளை மொத்தமாகப் படுகொலை செய்தன. அவனது தேரில் இருந்து வெளிப்பட்ட, இறகுகள் படைத்த சுடர்மிகும் கணைகளைக் காண வானத்தில் செல்லும் அன்னப்பறவைகளின் வரிசையைப் போலத் தெரிந்தன.

ஆகாயத்தில் இருந்த இந்திரனுடன் கூடிய தேவர்கள், அற்புதமான வில்லாளியான அர்ஜுனனால் பெருஞ்சக்தியுடன் அடிக்கப்பட்ட மற்றொரு தெய்வீக ஆயுதத்தை ஆச்சரியமாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். பெரும் அழகுபடைத்த அற்புத ஆயுதமான வலிமைமிக்கக் காண்டீவத்தைக் கண்ணுற்ற {கந்தர்வனான} சித்திரசேனன், தேவர்கள் தலைவனிடம் {இந்திரனிடம்}, “பார்த்தனால் {அர்ஜுனனால்} அடிக்கப்படும் கணைகள் வானத்தில் ஒரே நேர்கோட்டில் செல்வதைப் பாரும். இந்தத் தெய்வீக ஆயுதத்தைப் {காண்டீவத்தைப்} பயன்படுத்துவதில் ஜிஷ்ணுவின் {அர்ஜுனனின்} கைத்திறம் அற்புதமாக இருக்கிறது. மனிதர்களுக்கு மத்தியில் இஃது இல்லாததால், இது மனிதர்கள் பயன்படுத்தத்தக்க ஆயுதமன்று. பழங்காலத்தில் இருந்து பயன்பட்டு வரும் வலிமைமிக்க அந்த ஆயுதங்கள் எவ்வளவு அற்புதமாக இருக்கின்றன? கணைகளை எடுப்பதற்கும், வில்லில் பொருத்துவதற்கும், காண்டீவத்தை வளைத்து அடிப்பதற்குமான இடைவெளியே காணப்படவில்லையே.  நாளின் மத்திய வேளை சூரியனைப் போலச் சுடர்விட்டுக் கொண்டிருக்கும் அந்தப் பாண்டுவின் மகனைக் {அர்ஜுனனைக்} காணும் சக்தி கூட அந்தப் படை வீரர்களுக்கு இல்லையே. அதே போல, கங்கையின் மகனான பீஷ்மரையும் யாராலும் பார்க்க முடியவில்லை. இருவரும் புகழ்பெற்ற சாதனையாளர்களே. இருவரும் கடும் பராக்கிரமம் மிக்கவர்களே, வீரத்தில் அவ்விருவரும் இணையாகவே இருக்கின்றனர். இவர்கள் இருவரையுமே போர்க்களத்தில் வீழ்த்த முடியாது” என்றான் {கந்தர்வனான சித்திரசேனன்}.

பார்த்தனுக்கும் {அர்ஜுனனுக்கும்}, பீஷ்மருக்கும் இடையில் நடந்த அந்த மோதலைக் குறித்து அந்தக் கந்தர்வனால் இப்படிச் சொல்லப்பட்ட தேவர்கள் தலைவன் {இந்திரன்}, ஓ! பாரதா {ஜனமேஜயா}, அவர்கள் இருவர் மீதும் தெய்வீகப் பூமாரியைப் பொழிந்து, அவர்களுக்குத் தனது மரியாதையைச் செலுத்தினான். அதேவேளையில், சந்தனுவின் மகனான பீஷ்மர், இருகைகளாலும் தன்னைத் துளைத்துக் கொண்டிருந்த அர்ஜுனனை, இடதுபுறமாகத் தாக்கினார். இதைக் கண்ட பீபத்சு {அர்ஜுனன்}, உரக்கச் சிரித்தபடி, கழுகு இறகுகள் படைத்த கூரிய கணையொன்றால், சூரியப் பிரகாசமிக்கப் பீஷ்மரின் வில்லை வெட்டினான்.

பிறகு, என்னதான் பின்னவர் {பீஷ்மர்} தனது பராக்கிரமம் அனைத்தையும் செலுத்திப் போராடிக் கொண்டிருந்தாலும், குந்தியின் மகனான தனஞ்சயன் {அர்ஜுனன்}, பத்து கணைகளால் பீஷ்மரின் மார்பைத் துளைத்தான். கடும் வலியால் வேதனையுற்ற வலிமைமிக்கக் கரங்கள் கொண்டவரும், போரில் வெல்லப்பட முடியாதவருமான கங்கையின் மகன் {பீஷ்மர்}, தனது தேரின் கம்பத்தில் சாய்ந்தபடி அப்படியே நீண்ட நேரம் நின்றார். மயக்கத்தில் இருக்கும் வீரர்களைப் பாதுகாக்கும் முறையை அறிந்தவர்களான குதிரைத்தேரோட்டிகள், அவர் {பீஷ்மர்} சுயநினைவை இழந்ததைக் கண்டு, அவரைப் பாதுகாப்பாக {அங்கிருந்து} அழைத்துச் சென்றனர்.

இப்பதிவு குறித்து முகநூலில் Like/Comment/Share செய்யலாமே!

Post by முழு மஹாபாரதம்.