Duryodhana precipitately fled! | Virata Parva - Section 64 | Mahabharata In Tamil
(கோஹரணப் பர்வத் தொடர்ச்சி - 39)
பதிவின் சுருக்கம் : துரியோதனனுக்கும் அர்ஜுனனுக்கும் இடையில் நடைபெற்ற போர்; துரியோதனன் அர்ஜுனனைத் தாக்கியது; விகர்ணன் துரியோதனனின் உதவிக்கு வந்து புறமுதுக்கிட்டு ஓடியது; அவனைக் கண்ட மற்ற படைவீரர்களும் களத்தைவிட்டு புறமுதுகிட்டு ஓடுவது; துரியோதனனும் புறமுதுகிடுவது; அர்ஜுனன் துரியோதனனை நிந்திப்பது...
வைசம்பாயனர் {ஜனமேஜயனிடம்} சொன்னார், “களத்தின் முன்னணியை விட்டு பீஷ்மர் ஓடியதும், திருதராஷ்டிரனின் சிறப்புமிக்க மகன் {துரியோதனன்}, தனது கொடியை உயர்த்தியபடி, கையில் வில்லுடனும், உரத்த கர்ஜனையுடனும் அர்ஜுனனை அணுகினான். தனது வில்லைக் காது வரை இழுத்து ஈட்டி முனை கொண்ட கணையை அடித்து, எதிரிகளுக்கு மத்தியில் உலாவி கொண்டிருந்த கடும் பராக்கிரமமிக்கப் பயங்கர வில்லாளியான தனஞ்சயனின் {அர்ஜுனனின்} நெற்றியைத் துளைத்தான். தனது புகழ்பெற்ற செயல்களின் காரணமாகப் பிரகாசமாக இருந்தவனான அந்த வீரன் {அர்ஜுனன்}, ஓ! மன்னா {ஜனமேஜயா} கூரிய தங்க முனை கொண்ட அந்தக் கணையால் நெற்றியில் துளைக்கப்பட்டு, ஒற்றைச் சிகரமுடைய அழகிய மலை போல இருந்தான். அந்தக் கணையால் வெட்டப்பட்டு உண்டான புண்ணிலிருந்து உயிரோட்டமான சூடான இரத்தம் அதிகமாகப் பாய்ந்தது. அப்படி அவனது {அர்ஜுனனின்} உடலில் சொட்டிய இரத்தம், தங்க மலர்களால் ஆன மாலை போல அழகாக ஒளிர்ந்தது.
பிறகு நான்கு தேர்களின் துணையுடன், மலை போன்ற பெரிதான யானையின் மீது அமர்ந்தபடி, விகர்ணன், குந்தியின் மகனான ஜிஷ்ணுவை {அர்ஜுனனை} நோக்கி விரைந்து வந்தான். பெரும் யானை தன்னை நோக்கி வேகத்துடன் வருவதைக் கண்ட தனஞ்சயன் {அர்ஜுனன்}, தனது வில்லின் நாணை காதுவரை இழுத்து பெரும் வேகத்துடன் ஓர் இரும்புக் கணையை அதன் {யானையின்} நெற்றிப் பொட்டில் அடித்தான். வஜ்ரத்தைக் கொண்டு மலையைப் பிளக்கும் இந்திரன் போல, கழுகின் இறகுகள் கொண்ட கணையைக் கொண்டு பெரும் மலையைப் போன்ற அந்த யானையைப் பார்த்தன் {அர்ஜுனன்} துளைத்தான். அந்தக் கணையால் பெரிதும் வேதனையுற்ற அந்த யானைவகையின் தலைமை யானை, நடுங்கத் தொடங்கி, இடியால் தாக்கப்பட்ட மலைச்சிகரம் போல, தரையில் விழுந்தது.
யானைகளில் சிறந்த யானை, அப்படிப் பூமியில் விழுந்ததும், பெரும் அச்சத்துடன் அதில் இருந்து திடீரென இறங்கிய விகர்ணன், எண்ணூறு {800} அடிகள் பின்னோக்கி ஓடி விவிங்சதியின் தேரில் ஏறிக் கொண்டான். மேகத்திரள் போலவும், மலை போலவும் இருந்த பெரும் யானையை இடிபோன்ற கணையால் கொன்ற பிருதையின் மகன் {அர்ஜுனன்}, அதே போன்ற மற்றொரு கணையால் துரியோதனனை, அவனது மார்பில் அடித்தான். யானையும், மன்னனும் {துரியோதனனும்} காயப்பட்டதையும், மன்னனின் தேரைத் தாங்கிய வீரர்களுடன் சேர்ந்து விகர்ணன் ஓடியதையும் கண்ட மற்ற வீரர்கள், காண்டீவத்தில் இருந்து அடிக்கப்பட்ட கணைகளால் துன்புற்றுக் களத்தை விட்டு ஓடினர்.
பார்த்தனால் யானை கொல்லப்பட்டதையும், பிற வீரர்கள் அனைவரும் ஓடுவதையும் கண்ட குருக்களில் முதன்மையான துரியோதனன், எதையும் ஆராயாமலேயே, தனது தேரைத் திருப்பி, பார்த்தன் {அர்ஜுனன்} இல்லாத திசையில் தப்பி ஓடினான். அந்தக் கணையால் துளைக்கப்பட்டு, இரத்தம் கக்கியபடி, அச்சத்தால் துரியோதனன் ஓடிய போது, அனைத்து எதிரிகளையும் எதிர்க்கவல்ல கிரீடி {அர்ஜுனன்}, மேலும் போரிட விரும்பி, கோபத்தால் அவனை {துரியோதனனை} நிந்திக்கும் வகையில், “உனது பெரும் பெயரையும், புகழையுந்துறந்து, புறமுதுகிட்டு ஏன் இப்படி ஓடுகிறாய்? உனது நாட்டை விட்டுக் கிளம்பிய போது உனது எக்காளம் எப்படி ஒலித்ததோ, அப்படி ஏன் இப்போது ஒலிக்கவில்லை? இதோ பார், நான் யுதிஷ்டிரருக்குக் கீழ்ப்படிந்த ஒரு பணியாளும், பிருதையின் {குந்தியின்} மூன்றாவது மகனுமாவேன். நானே போருக்காக உறுதியாக நிற்கிறேன். திரும்பு. ஓ! திருதராஷ்டிரர் மகனே {துரியோதனா}, உனது முகத்தை எனக்குக் காட்டு. மன்னர்களின் நடத்தையை மனதில் கொள். துரியோதனன் {பிறரால் எதிர்த்துப் போரிடப்பட முடியாதவன்} என்று உனக்கு முன்பு கொடுக்கப்பட்ட பெயர் இதன்மூலம் பொருளற்றதாகிவிடும். இப்படிக் களத்தை விட்டு ஓடுவதால் உனது நிலைத்த பேறு என்னவாகும்? ஓ! துரியோதனா, உனக்கு முன்னும் பின்னும் எந்தப் பாதுகாவலரையும் நான் காணவில்லையே. ஓ மனிதர்களில் முதன்மையானவனே, உனக்கும் மிகவும் பிடித்தமான உனது உயிரைக் காத்துக் கொண்டு, பாண்டுவின் மகன் {அர்ஜுனன்} கைகளில் இருந்து தப்பித்து ஓடிக்கொள். போ” என்றான் {அர்ஜுனன்}
 |
|
|
|
இப்பதிவு குறித்து முகநூலில் Like/Comment/Share செய்யலாமே!
Post by முழு மஹாபாரதம்.